نام پژوهشگر: عبدالرسول غفاری
مجید رستگاری عبدالرسول غفاری
نکته مهم این که در فصل سوم پایان نامه چکیده ای از آنچه مولف در شرح و توصیف زندگی شاعران در جلدهای مختلف کتاب ادب الطف بیان می کند، با ذکر شماره و مستند سازی دقیق با مطالعه و تحقیق بررسی و ذکر کرده ایم. و سپس در پایان مطالبی به عنوان نتیجه گیری، بیان شده است که در آن به ویژگی های ارزشی و اهمیت علمی، تاریخی و ادبی موسوعه که از جمله نکات مهمی است، اشاره شده است. در پایان لازم به ذکر است که روش تحقیقی ما در بیان روش تألیفی سید جواد شبر در موسوعه ادب الطف، روش توصیفی(method descriptive) است.
سکینه صفاری عباس اقبالی
هنر فراخوانی ادبای گذشته از جمله مسائل مهمی است که مورد توجه شاعران معاصر عربی قرار گرفته و بازتاب بسیاری در آثارشان داشته است. شاعر معاصر می خواهد از این رهگذر اهداف خود را بیان داشته و تجربه های نوین شعری اش را به تصویر بکشد. آنچه وی را به این امر وا می دارد، جدای از توجه به آثار گذشتگان، علل متفاوت دیگری چون مسائل سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، هنری و ملی است. هنر فراخوانی، در غنای زبان شعری و شکوفایی و پویایی آن و نیز بیان اهداف مورد نظر شاعر به بهترین نحو جلوه گر شده، شاعر با این شیوه از حالت گزارشی و خطابه گری شعرکاسته و با به کارگیری شخصیت های مشهور ادبی گذشته جلوه های تازه ای به آن می افزاید. در این میان نام شخصیت هایی همچون«امروالقیس »، «طرفه بن العبد»، «عنتره»، «شنفری»، «زرقاء یمامه» «خنساء»و . . . که هر کدام به نوبه خود بیانگر نوعی از جلوه های متفاوت شعر قدیم هستند، سهم بیشتری را در مقایسه با دیگران به خود اختصاص می دهد. این تحقیق بر آن است تا ابعاد مختلف این جلوه ها را در اشعار سه شاعر معاصر عربی «محمود درویش» و «سمیح القاسم » و « ممدوح عدوان» مورد بررسی قرار دهد و علت اصلی رویکرد این شاعران را به این شیوه مشخص سازد. همچنین به این مساله بپردازد که چنین شخصیت هایی برای بیان چه تجربه ای در شعر این شاعران حضور دارند. کلمات کلیدی : فراخوانی ، نقاب ، شعر معاصر ، شخصیت های جاهلی
رقیه محمودی عبدالرسول غفاری
محمدعلی یعقوبی (1385هـ-1313)یکی ازشاعران معاصر عراق است که درشعرش توجه زیادی به مسائل سیاسی واجتماعی کشورش مبذول داشته است.وی دراکثرجریان هاوحادثه های سیاسی درداخل وخارج از کشورش حضوری فعال داردواین سبب گشته تاشعرش بازتابی از جریان های سیاسی-اجتماعی باشد درونمایه ی سروده های اوبیشتر انتقاد از اوضاع سیاسی جامعه ,اعلام دشمنی و نارضایتی از مداخله واستعمار انگلیس, اظهارحزن واندوه درقبال قضیه ی فلسطین, مدح ورثای برخی ازحاکمان وشخصیت های سیاسی وشوخی هاوانتقادهای تلخش ازکارگزاران ونمایندگان پارلمان عراق و...است. ما در این تحقیق برآنیم که با بررسی بن مایه های سیاسی واجتماعی شعرشاعربه بررسی این مسئله بپردازیم که چه جریان هاوحوادثی درشعرشاعرتاثیرگذاربوده,اوتاچه حدبه مسائل سیاسی واجتماعی کشورش تعهدنشان داده,برای ترسیم چنین موضوعاتی ازچه نمادهایی بهره گرفته,تاچه حددرترسیم جریان های موردنظرموفق بوده ,وتاچه حد برای وی وطن ومیهنش ازاهمیت برخورداربوده وچه تاثیراتی برجریان های سیاسی درجهان اسلام وکشورهای عربی داشته است. بابررسی اشعار یعقوبی در زمینه ی سیاسی و اجتماعی می توان دریافت که وی در بیان باورها و نظریه های نقدی خویش در مورد اوضاع جامعه ی عراق و شخصیت های سیاسی نامور آن و همچنین اعضای پارلمان این کشور و وزیران، از زبانی تلخ و نقدی بی پرده و بی باک استفاده نموده است.وی در بیان این اشعار، از مکتب کلاسیک شعر بهره برده است. خوش بینی وی نسبت به سرانجام جریان های سیاسی کشورش و بدبینی بیش از حد شاعر نسبت به یافتن ایده ای راه گشا جهت حل بحران های اجتماعی از مهمترین نتایجی است که دراین تحقیق به آن دست یافته ایم.