در سال های اخیر تلاش های فراوانی در زمینه تحقیق و توسعه داروهای دارای اثرات و محل اثر اختصاصی به عمل آمده است . اغلب این تلاشها، بر روی سیستم های انتقال داروهای رایج و پیش داروها متمرکز گردیده است . پیش دارو با پرودراگ شکلی از دارو است که ممکن است از لحاظ فارماکولوژیکی فعال نباشد ولیکن در بدن طی واکنش های شیمیایی و آتریماتیک ، به داروی فعال تبدیل گردد. هدف از تهیه پیش داروها اصلاح خصوصیات فارکوکینتیکی پوشاندن مزه نامطلوب و بوی بد داروها و یا کاهش عوارض تحریکی داروها بر روی دستگاه گوارش می باشد. از پیش داروهای رایج و مورد استفاده می توان پیش داروها آمپی سیلین (xx) کلرامفنیکل (xxi) آسپرین (xxii) و ایندومتاسین (xxiii) را نام برد.