عفونت مزمن گوش میانی هنوز یکی از بیماریهای شایع گوش بخصوص در کشور میباشد . این بیماری در اثر عفونتهای مکرر مخاط گوش میانی معالجه نشده و یا غلط و ناقس معالجه شده اند عارض میشود که اکثرا" بوسیله جراحی درمان می گردد. این دزمان زمانی موثر و کامل میباشد که عامل عفونت را شناسایی کرده و آنتی بیوتیک موثر بر ارگانیسم پاتوژن را انتخاب کنیم. لذا موضوع "بررسی عوامل باکتریال هوازی مزمن گوش میانی در مراجعین به بیمارستان رسول اکرم (ص) "انتخاب گردید. این مطالعه روی 110 بیمار مبتلا به اتیت میانی مزمن مراجعه کننده به بخش گوش و حلق و بینی بیمارستان رسول اکرم (ص) تهران از بهمن ماه 1371 تا شهریورمان 1372 صورت گرفت . از هر بیمار دو نمونه، یکی در بخش از ترشحات گوش میانی و دیگری حین عمل جراحی با سواب گرفته شد. نمونه ها بوسیله محیط ترانسفراستوارت به آزمایشگاه انتقال و روی محیطهای بلادآگار، شکلات آگار، emb و تایوگلیکولات کشت داده و ارگانیسم رشد یافته تعیین هویت میشد. همچنین از هر نمونه گسترش میکروبی تهیه و به روش گرم رنگ آمیزی می شد که 10 مورد از 21 مورد کشف منفی اتاق عمل، لام مستقیم مثبت داشتند. شایعترین باکتریهای جدا شده از اتاق عمل به ترتیب پسودوموناسها 28 مورد (22/8)، استافیلوکوک ارئوس 24 مورد (19/5)و پروتئوسها 19 مورد (15/44)و از بخش پسودوموناسها 28 مورد (23/33)، استافیلوکوک ارئوس 23 مورد (19/7)و پروتئوس ها 19 مورد (15/83)بود که از 51/8 نمونه های اتاق عمل یک میکروب 29/1 نمونه ها میکروب ، 33/6 نمونه ها بدون رشد بودند. در بخش نیز از 45/5 نمونه تنها یک میکروب ، 33/6 نمونه ها دو ارگانیسم و 20/9 نمونه ها بدون رشد بودند. 106 مورد از 120 ارگانیسم جدا شده از نمونه بخش ، همان میکروبهایی بودند که از نمونه اتاق عمل جدا شده بودند. (حساسیت تشخیصی 86/17) تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی باکتریهای جدا شده به روش دیسک - دیفوژن صورت گرفت که از نظر حساسیت آنتی بیوتیکی، اختلاف معنی داری (p<0/05) بین باکتریهای جدا شده از بخش و اتاق عمل مشاهده نگردید.