در چند دهه اخیر درس انگلیسی برای اهداف ویژه را به عنوان رویکردی پربازده در تدریس و فراگیری زبان انگاشته اند . اما با این حال انتقاداتی هم از طرف بعضی از متخصصین فن وارد شده است مبنی بر اینکه بالا بردن سطح بسندگی زبان دوم زبان آموزان دیگر نیازی به درس انگلیسی برای اهداف ویژه نیست . بر همین اساس این تحقیق دو سوال را مدنظر قرار داده است یکی اینکه نقش سطح بسندگی زبان شاگردان در خواندن متون تخصصی و عمومی چیست و دیگر اینکه تا چه حد عملکرد شاگردان در خواندن متون تخصصی را می توان از طریق خواندن متون عمومی پیش بینی کرد برای این منظور دو گروه از دانشجویان پزشکی را از طریق امتحان بسندگی جدا کرده که هر کدام شامل 30 نفر بوده و یکی از نظر زبان ضعیف و دیگری قوی بوده است این دو گروه را در شرایط مختلف خواندن متون تخصصی و عمومی وجود دارد به طوری که شاگردان بایستی یک حداقل دانش زبانی دارا باشند تا قادر به خواندن چنین متونی شوند همچنین نتایج بدست آمده بیانگر این بود که فقط در مورد قویترها از نظر سطح بسندگی می توانیم خواندن متون تخصصی را از روی متون عمومی پیش بینی کنیم و در مورد ضعیف ترها میزان این پیش بینی بسیار پائین است . نتیجه کلی این تحقیق نشان می دهد که بایستی تمرکز را روی زبان عمومی و سطح بسندگی قرار داد و با بالا بردن سطح بسندگی زبان آموزان قدرت خواندن متون تخصصی هم افزایش می یابد و دیگر نیازی به درس انگلیسی برای اهداف ویژه نخواهد بود.