بشاگرد راباید از نظر سطح زندگی مردم در ردیف فقیرترین و از لحاظ مطالعات محیطی، یکی از بکرترین مناطق کشور محسوب نمود. عدم برنامه ریزی توسعه، انزوا، کمبود مواد غذائی و سوءتغذیه، عدم وجود امکانات آموزشی و بهداشتی و به دنبال آن شیوع بیماریها و بالاخره دهها مشکل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دیگر گریبانگیر این منطقه محروم می باشد. موقعیت ژئوپلتیکی این منطقه به علت مشرف بوده به دریای عمان و تنگه هرمز از یک طرف و مجاورت با مرز جنوب شرقی ایران از طرف دیگر آن را یک منطقه حساس استراتژیکی ساخته است . بطور کلی در هیچیک از منابع تحقیقاتی و جغرافیائی قدیم و جدید کشور، مطلب علمی درارتباط با مطالعات زیربنائی بشاگردوجود ندارد، زیرامنطقه ای است وسیع، کوهستانی، بدون راه ارتباطی و صعب العبور. لذا با توجه به مطالب فوق بشاگرد نیازمند برنامه ریزی جامع توسعه منطقه ای است و دراین ارتباط می بایستی توانهای بالقوه منطقه راجهت بارگذاریهای اقتصادی و اجتماعی سنجید. حوزه آبریز رودخانه انگهران که بخشی از منطقه بشاگرداست ، مرکز سیاسی بشاگرد غربی یعنی انگهران در داخل آن قرار گرفته و همانند دیگر نقاط بشاگرد نیازمند مطالعات زیربنائی است . هدف ازاین تحقیق شناسائی توانهای آبی، خاکی و اقلیمی منطقه مورد مطالعه است ، تابه کمک آن بتوان به برنامه ریزیهای کوتاه مدت و بلند مدت برای محرومیت زدائی از منطقه پرداخت و راههای برنامه ریزی توسعه را برای بهبود وضع آن ارائه داد.