این پایان نامه متوجهء بررسی دو مسئله در دو گروه متفاوت از مسائل برنامه ریزی است . یکی مسئله ترتیب بندی کارها روی ماشین های موازی و دیگری مسئلهء زمان بندی پروژهء با منابع محدود. در مسئلهء اول هدف ، تعیین ترتیب انجام کارهای مختلف روی ماشین های یکسان است . این مسئله بخصوص هنگامی که روابط وابستگی بین کارها به آن اضافه شوند از پیچیدگی خاصی برخوردار است . در این حالت حل مسئله به مراتب مشکل تر شده و حل دقیق آن حتی در ابعاد متوسط تقریبا" غیرممکن میشود. روشهای ابتکاری موجود نیز برای حل تقریبی این مسئله، تنها در حالتهائی خاص توانائی لازم را دارند. این حالتهای خاص ممکن است مربوط به نوع روابط وابستگی بین کارها و یا تعداد ماشین های موازی باشند. مسئله دوم با اضافه کردن محدودیت منابع که تطابق بیشتری با واقعیت دارد به مسئلهء پیداکردن مسیر بحرانی شبکه ایجاد میشود. هر چند امروزه روش های بسیار کارآئی برای حل مسائل مسیر بحرانی وجود دارد ولی مسئلهء زمان بندی پروژه با منابع محدود ازجمله مسائل پیچیده است که روش کارآئی برای حل آن در دست نیست . در راستای ارائه روشی که قادر به حل هر حالت کلی از مسئله اول باشد در این پایان نامه ابتدا نشان داده می شود که مسئله اول تنها حالتی خاص از مسئلهء دوم است . سپس با ارائهء چند روش مختلف برای حل مسئله دوم و گزینش روش بهتر از میان آنها، کاربرد این روش برای حل مسائل ترتیب بندی کارها روی ماشین های موازی پیشنهاد میشود. در خاتمه، توانائی روش پیشنهادی در حل مسائل ترتیب بندی کارها روی ماشین های موازی و زمان بندی پروژه با منابع محدود، از نظر دقت جواب و زمان محاسبات مورد بررسی قرار می گیرد. برای این منظور ابتدا نتایج مربوطبه کاربرد این روش در مقایسه با روش های دیگر برای تعدادی از مسائل کوچک حل شده توسط سایر پژوهشگران ارائه میشود. سپس کارآئی آن در حل مسائل با ابعاد متوسط و بزرگ با حل تعداد زیادی از مسائل تصادفی تولید شده، مورد ارزیابی قرار می گیرد.