به طور خلاصه در آنالیز علائم بالینی گوارشی فوقانی و مقایسه به یافته های آندوسکوپی در 40 بیمار مبتلا به نارسائی مزمن کلیه و تحت دیالیز مزمن نتایج زیر بدست آمد : در اکثر بیماران در شروع بیماری همراه با علائم و نشانه های غیر گوارشی علائم دستگاه گوارش فوقانی نیز بطور شایعی دیده می شود به طوری که شایع ترین علامت در شروع بیماری تهوع و استفراغ بود که در 5ˆ32 موارد مشاهده شد. اکثر بیماران (85) دارای علائم بالینی دستگاه گوارش فوقانی بودند به طوری که در بیش از نصف بیماران 5ˆ52 تهوع و استفراغ مشاهده شدو سیری زودرس در نصف بیماران مشاهده گردید. در بررسی آندوسکوپی حدود 75 بیماران یافته های آندوسکوپی غیرطبیعی داشتند و تنها 25 بیماران آندوسکوپی نرمال داشتند . در مقایسه با علائم گوارشی فوقانی که تنها در 15 موارد مشاهده نشد. شایع ترین یافته آندوسکوپی دئودنیت و گاستریت بود که با شیوع یکسان در 5ˆ42 موارد مشاهده شد. در تقسیم بندی بیماران براساس طول مدت دیالیز از نظر علائم بالینی دستگاه گوارش فوقانی با افزایش طول مدت دیالیز شیوع تهوع و استفراغ بیشتر شده و از شیوع سیری زودرس کاسته شده است .همچنین با افزایش طول مدت دیالیز شیوع گاستریت و دئودنیت کاهش پیدا کرد . علاوه براین هرقدر که طول مدت دیالیز بیشتر می شد احتمال آندوسکوپی نرمال (فاقد یافته غیر طبیعی در آندوسکوپی) نیز کاهش پیدا کرد. شیوع پپتیک اولسر ارتباط مستقیمی با طول مدت دیالیز داشت به طوری که اکثر موارد آن در بیمارانی مشاهده شد که طول مدت دیالیز آنها بیشتر از 24 ماه بود. در بررسی این بیماران هیچگونه ارتباطی بین علائم گوارشی فوقانی و یافته های آندوسکوپی مشاهده نشد، بطوری که دربعضی بیماران با وجود آندوسکوپی نرمال تظاهرات متعدد گوارشی فوقانی داشتند ویابرعکس در حضور چندین یافته آندوسکوپی غیر طبیعی فاقد تظاهرات گوارشی بودند. شایعترین یافته آندوسکوپی در بیماران فاقد تظاهرات گوارشی گاستریت بود و شایع ترین علامت گوارشی در بیمارانی که آندوسکوپی نرمال داشتند،سیری زودرس بود. دراین بیماران شیوع پپتیک اولسر بیشتر از جمعیت عمومی و مطالعات دیگر نبود. به نظر می رسید که سیری زودرس با گاستریت و تهوع و استفراغ با دئودنیت ارتباط داشته باشد.