ترمیم بمعنای جانشینی سلولهای مرده بوسیله سلولهای زنده می باشد. زخمها به دو نوع open wound , closed wound : تقسیم بندی می شوند. روش ترمیم در نوع closed wound بصورت primery intention و در نوع open wound بصورت secondary intention می باشد. عوامل موضعی نظیر ایسکمی لوکال، هماتوم، وجود جسم خارجی در زخم و استفاده از داروهای استروئیدی التیام زخم را به تعویق می اندازند. اسکار عارضه طبیعی هرزخمی است و بواسطه آزادسازی و رسوب کلاژن به زخم استحکام می بخشد. میزان و نوع کلاژن تولید شده، نوع اسکار را تعیین می کند. تاکنون توضیح یا تئوری قابل قبولی برای ایجاد اسکارهای هیپرتروفیک و کلوئید ارائه نشده است ولی یک سری فاکتورهای موضعی و سیستمیک در اتیولوژی و پاتوژنز این بیماریها شناخته شده اند. از نظر پاتولوژی اسکارهیپرتروفیک و کلوئید بوسیله افزایش سلولاریتی و نوع pattern کلاژن (ندولر-مارپیچی) که در پوستهای نرمال و اسکارهای غیر هیپرتروفیک دیده نمی شوند، مشخص می باشند . در ابتدا تظاهرات بالینی کلوئید و هیپرتروفیک اسکار شبیه یکدیگر می باشند. اسکارهیپرتروفیک معمولا در همان محدوده زخم ایجاد میشود وبعد از یک دوره پیشرفت ، پسرفت خودبخودی دارد. کلوئید واقعی از حدود جراحت بیشتر گسترش پیدا می کند و پسرفت ندارد. درمان اسکارهای وسیع پهن (wide spread scars) بطور کلی جراحی است و بستگی به باریک کردن وسعت اسکار دارد . محدودیت حرکت بعد از جراحی این گونه ضایعات در کاهش اندازه آنها موثر است . درمان اسکار هیپرتروفیک در مرحله اول با تزریق استروئید یا compression و سپس در مرحله بعد جراحی و در مرحله آخر ترکیب جراحی و radiation بعد از عمل می باشد. درمان ضایعات کلوئید در مراحل اول شبیه به درمان طبی اسکارهیپرتروفیک است . عمل جراحی در کلوئید بندرت استفاده می شود و بعنوان آخرین وسیله درمانی ذکر شده است . امروزه با استفاده از لیزر دی اکسیدکربن و آرگون و استفاده همزمان تزریق استروئید با آن، نتیجه درمانی بهتری حاصل شده است و عود آن نیزبمراتب کمتر می باشد.