در فصل اول جفت شدن دی آریل و دی آلکیل کالکوژن ها با آریل هالید های متنوع در حضور سیستم کاتالیتیکی cui/mtpy انجام گردید. در فصل دوم این پایان نامه روشی جدید برای سنتز سولفید ها از تیول ها و بورونیک اسیدها در حضور آمونیاک آبی و سیستم کاتالیتیکی cuso4/mtpy در حلال اتانول ارائه گردید.

تیفوئید یکی از بیماریهای عفونی شایع در ایران است که توسط سالمونلاهاایجاد میشود. عفونت سالمونلائی اکثرا در نتیجه خوردن غذا یا آشامیدن آب آلوده ایجاد میگردد. تظاهرات بالینی عفونت سالمونلائی در انسان بصورت گاستروانتریت ، سپتی سمی، تب روده ای و حالت ناقلی میباشد دوره کمون بیماری ارتباط معکوس با تعداد ارگانیسم داشته و از 10-14 روز متغیر است شروع تب تیفوئیدی معمولا تدریجی است و بصورت تب مداوم، سردرد و دردهای شکمی بوده که در عرض 2-3 روز بتدریج افزایش یافته علائم دیگر شامل کوفتگی، خشکی،بی اشتهائی، تهوع و استفراغ، یبوست و شایعتر از آن اسهال میباشد هفته اول راسهای ماکولر rose spot (80 - 40) دیده میشود. هپاتومگالی - اسپلینومگالی و لنفادنوپاتی نیز گاهی قابل کشف میباشد. تشخیص بیماری از طریق علائم بیماری و جداسازی s.typhy از کشف مدفوع خون و در صورت لزوم کشت از بیوپسی کبد، csf و مایع پریکارد است . گاستروانتریت سالمونلائی نیاز به تجویز آنتی بیوتیکی ندارد و تجویز مایعات کافی است در حال حاضر 3 آنتی بیوتیک کلرام فنیکل mg/kg/day` 100 - 50)- آمپی سیلین mg/kg 200 و کوتریموکسازول در دسترس هستند در بررسی هائی که انجام شد اثر سفالوسپورینهای نسل سوم و آزترونام از کلرام فنیکل در درمان تب تیفوئیدی بمراتب بیشتراست . نتیجه حاصل از بررسی 48 مورد تب تیفوئیدی در بیمارستان رازی که برروی بیماران بعمل آمد، ریج سنی بیماران از 1 ماهگی تا12 سالگی بود که بیشترین درصد سنی مربوط به سنین 5-6 سال (9ˆ22)و 6-7 سال (6ˆ16) بود. شایعترین شکایت بیماران تب مداوم همراه با بی اشتهائی بود، تب بی اشتهائی، سردرد و دردشکمی شکایاتی هستند که در 100 بیماران وجود داشت . سایر شکایات شامل سرفه های خشک ، استفراغ،اسهال، یبوست ،آنژین تیفوئیدی، آرترالزی، سوزش ادرار و درد فلائک بود. تب c درجه 39-40 و اکثر بیماران قیافه توکیسک داشتند بیش از 50 بیماران هپاتواسپلینومگالی و rose spot در 68 بیماران قابل مشاهده بود از بین 14 موردی که ازنظر کشت خون بررسی شده بودند 12 مورد 80 کشت خون (+)داشتند. 60 بیماران تحت درمان با کلرام فنیکل قرارگرفته بودند که مدت قطع درمان آنها 2-4 روز بود. 5ˆ37 با آمپی سیلین 3ˆ8 باکوتریموکسازول و 2 با آموکسی سیلین تحت درمان قرارگرفتند. بعلت تشخیص و درمان زودرس بیماری عوارض بیماری فقط در 3ˆ8 از بیماران بصورت خونریزی از دستگاه گوارش ظاهر شد که با اقدامات محافظتی بهبود یافتند بدینوسیله می توان نتیجه گرفت که با درمان مناسب و بموقع میتوان از عوارض حاد بیماری پیشگیری نمود.