چکیده: بگذارند که علاوه بر آشنایی کامل با آداب حضور اجتماعی زن ، ضمن توانمند بودن، از اوقات فراغت بیشتری در خانواده بهره مند باشند تا حضورشان باعث تزلزل بنیان خانواده و ناامنی و آشفتگی در اجتماع نشود . حضور مثبت ، فعال ، کار آمد زن در خانواده خود نوعی حضور اجتماعی با ساختاری زیباست که باید با دید ارزشی به ان نگاه اهمیّت تحولات اجتماعی زنان در قرن اخیر به حدی است که در معیارهای بین المللی به عنوان شاخصی برای ارزیابی میزان پیشرفت یا عقب ماندگی کشورها مطرح شده و گاه به عنوان اهرم سیاسی بر ضد کشورهای مستقل مورد بهره برداری قرار می گیرد . این گونه تحولات غربی با مبانی دینی ناسازگاری داشته و قابل جمع شدن نیستند. اسلام برای نهاد خانواده به عنوان بنیاد اصلی نظام اجتماعی اهمیتی فراو.ان قائل است و زن را در کنار مرد رکن خانواده قلمداد می کند ، هر انسان اندیشه ورز و منصفی با ملاحظه اوضاع نابسامان فرهنگی، اخلاقی جوامع معاصر تنها راه برون رفت از این اوضاع آشفته را احیای مجدد نقش خانوادگی زن می داند، با توجه به حضور حداکثری زنان در جامعه و به طور اخص در دانشگاه لازم است این حضور مورد بازخوانی قرار گیرد تا ضرورت های آن و آداب مشارکت و آسیب های آن به خوبی روشن گردد. با بررسی در قرآن و کتب حدیثی معتبر به این نتایج رسیدیم که این حضور باید قانونمند باشد و درصورت نیاز جامعه به زنان در شغل های مرتبط با بانوان باید اولویت را در نظر گرفت و زنانی پا به عرصه ی اجتماع کرد . کلید واژگان :

آرامش اکسیر گمشدۀ بشر امروز است و او تلاش می کند تا به این اکسیر دست یابد، اما به دلیل شناخت ناقصی که از خود دارد، نمی تواند نسخۀ کاملی از راه های رسیدن به این مهم را ارائه دهد. در اندیشۀ دینی، با توجه به شناخت کاملی که خداوند از ابعاد مختلف وجودی انسان دارد، راه درست رسیدن انسان به آرامش را به بشر شناسانده است. امام علی (علیه السلام) نیز به عنوان انسان کامل و وارث علم بی پایان نبوی، راه های رشد، کمال و در نتیجه راه نیل انسان به سعادت و در نتیجه آرامش حقیقی را در کلامش بیان نموده است. برای رسیدن به آرامش، ابتدا انسان باید عوامل مختلف فردی و غیر فردیِ برهم زنندۀ آرامش را بشناسد و درصدد رفع آنها برآید، که از جملۀ عوامل فردی می توان به مواردی همچون بی صبری و حرص اشاره نمود. در این مورد از جمله عواملی که در کلام امام علی (علیه السلام) باعث آرامش روحی و روانی انسان معرفی شده، صفات صبر و قناعت است. همچنین از عوامل غیر فردی می توان به عوامل اجتماعی مخلّ آرامش اشاره کرد که از جمله بدبینی، حسادت، بخل، تکبر وغیره می باشد و در مقابل آن می توان به صفاتی چون خوش بینی، خیرخواهی، سخاوت، تواضع و غیره اشاره کرد. از عواملی که نقش بسیار مهمی در رسیدن انسان به آرامش حقیقی دارد عوامل معنوی، مانند ایمان به خدا، راضی بودن به قضای الهی، توکل، انس با خدا، ذکر خدا، دوری از شیطان و نفس امّاره می باشد. همچنین از بحران هایی که در این مسیر ضد آرامش محسوب شده، بی ایمانی، خدافراموشی، نداشتن توکل، غفلت از یاد خدا، و غیره است.

قرآن کریم در میان امواج پرتلاطم اضطراب و نگرانی ها، یاد و نام خدا را آرامش دهنده و شفابخش روان، روح و قلب آدمی می داند: «الا بذکر الله تطمئن القلوب»، و این یاد خداست که پایان دهنده تمامی استرس ها و هیجان های زندگی انسان است. بنابراین اصل مسلم ما در این نوشتار این است تا عوامل ایجاد اضطراب و نگرانی و راه های پیشگیری از این معضل فردی و اجتماعی را با توجه به آیات شریفه قرآن کریم و روایات مورد کنکاش و بررسی قرار داده و راه برون رفت از این بحران را بیان کنیم. این پژوهش پس از ارائه بحث های مقدماتی به بررسی نقش و جایگاه آرامش در پیشرفت فرد و جامعه پرداخته، به راه های کسب آن و هم چنین شناسایی عوامل اضطراب و چگونگی مبارزه با آن خواهد پرداخت. هدف از این نوشتار این نیست که افراد مبتلا به افسردگی، اضطراب، پریشانی و انواع بیماری های روانی به دکتر مراجعه نکنند و یا راه های درمان آنان نادرست است و بیماران مبتلا به امراض روانی به کلیساها، مساجد و معابد روی آورند و از طریق عبادت و عمل به دستورات دینی، خود را معالجه نمایند؛ بلکه هدف از نوشتن این نوشتار این است که اولاً: متدینانِ به دین، کمتر در معرض اضطراب قرار می گیرند و ثانیاً: در صورت ابتلاء ، میزان اضطراب و نگرانی شان کمتر و معالجه شان آسان تر است، وگرنه درمان بیماران به شیوه های پزشکی نیز صحیح است و آن نیز از خداست؛ زیرا «لا موءثِّر فِی الوجود الاّ اللّه » اگر دارو موثر است آن نیز از خداست. فکر و تشخیص طبیب نیز از ناحیه خداست و بالاخره به قول معروف دوا از طبیب ولی شفا از خداست.