هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر مداخلات کاردرمانی بر بهبود مهارتهای دیداری-ادراکی افراد با اختلال یادگیری بود. این مطالعه تجربی بر روی 25 نفر از افراد پایه دوم ، سوم و چهارم با اختلال یادگیری که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند ، انجام شد . پس از تخصیص شرکت کنندگان با استفاده از روش بلوک های تصادفی به دو گروه مداخله (14 نفره) و مقایسه (11 نفره) ، افراد گروه مداخله طی 16 جلسه به انجام فعالیت کاردرمانی به صورت منظم پرداختند . شرکت کنندگان قبل و بعد از مداخله به وسیله نسخه تجدید نظر شده آزمون مهارتهای دیداری-درکی(tvps-r) آزموده شدند . تحلیل آماری تفاوتها با استفاده از آزمونهای کلموگروف-اسمیرونوف، تی مستقل، تی زوجی و کای اسکوئر انجام شد . تفاوت معناداری میان نمرات گروه مداخله ، قبل و بعد از انجام مداخلات کاردرمانی وجود داشت (001/0p<) ولی در گروه مقایسه این تفاوت معنادار نبود (253/0=p) . همچنین تفاوت میان نمرات دو گروه ، بعد از انجام مداخله معنادار بود (001/0p<) . انجام مداخلات کاردرمانی باعث رشد مهارتهای دیداری-ادراکی افراد با اختلال یادگیری می شود و این می تواند به معنای لزوم برنامه ریزی مداخلات کاردرمانی زودهنگام برای کودکان با اختلال یادگیری و آموزش والدین ایشان در این زمینه باشد .

shivering یا لرزش یکی از واکنشهای بدن در مقابل سرماست که تولید گرما می کند. همچنین shiveing بعد از اعمال جراحی طولانی مدت به خصوص اگر بیهوشی عمومی با هالوتان گرفته باشند نیز به همین دلیل اتفاق می افتد ولی غیر از اثر خویش که تولید گرما و افزایش دمای بدن است آثار سوء هم دارد از قبیل: نیاز به افزایش o2 (که تا 4 برابر حالت عادی هم می رسد)، کشش بخیه های عمل و درد بعد از عمل، افزایش icp، افزایش iop که به همین دلیل بایستی جهت درمان آن اقدام شود. تا به حال روشهای داروهای مختلفی برای برطرف کردن shivering بعد از عمل وجود داشته و بکار رفته که عبارتند از: گرم کردن بیمار، تجویز o2، داروهایی از قبیل متیل فندیت ، پتدین، کلونیدین (استخراج میلر چاپ چهارم 1371). هدف از این مطالعه، مقایسه ای بین دو داروی پتدین که در حال حاضر بیشتر استفاده می شود و کلونیدین که کمتر موجود است ، ولی در مقلات جدید و کتب جدید یک روش جدید ذکر شده است ، می باشد. روش تحقیق ما بدین ترتیب بوده است که بعد از اعمال جراحی که g.a با استفاده از هالتون گرفته اند و از لحاظ سن بیماران در محدوده سنی 20-40 سال قرار داشتند و از لحاظ سلامت در asai بوده اند در صورتی که بعد از عمل shivering داشتند یکی از دو داروی وریدی پتدین 25mg و کلونیدین 75mg را تزریق کرده و با توجه به میانگین زمان بهبودی شیورینگ و عوارض ایجاد شده متوجه شدیم که اختلاف چندانی بین دو گروه وجود ندارد، نکته قابل توجه این است که زمان بهبودی در گروه پتدین کمی کمتر بوده است . یافته های ما به این ترتیب بوده است که در گروه 70 نفری که پتدین دریافت کردند، میانگین زمان بهبودی از 2/4 shivering دقیقه بود و در گروهی که کلونیدین دریافت کردند 4ˆ4 دقیقه بود، در ضمن در بین یافته هایمان به اختلاف hr و bp برخوردیم که در گروهی که پتدین دریافت می کردند اغلب hr و stablebp بود و در گروهی که کلونیدین دریافت می کردند گاها افت hr و bp وجو داشت ، با توجه به فرمولهای آماری اختلاف معنی داری از این لحاظ بین دو گروه وجود نداشت . پیشنهاد ما به همکاران با توجه به یافته ها این است که از هر دو دارو می توان استفاده کرد ولی آنچه مهمتر است مراقبت لحظه به لحظه از بیمار است .

موضوع مطالعه بررسی عوارض تنفس مکانیکال در جراحی قلب باز در icu بیمارستان شهید بهشتی است . انگیزه انجام این تحقیق شناخت عوارض تغییرات pco2 و پتاسیم و اسید و باز بدنبال تنفس مکانیکال می باشد. براساس نتایج حاصله از این تحقیق بتوان برنامه ریزیهای جهت ارتقا کیفیت نگهداری بیماران در بخش icu جراحی و باز طرح ریزی نمود. این تحقیق به صورت روش نمونه گیری مقطعی و برداشت نمونه ها متوالی می باشد. روش تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از جداول یک بعدی و دو بعدی نسبت به ارائه نایج اقدام شده است . برای مقایسه بین زمانهای متفاوت و متغیرهای پتاسیم و pco2 و ph از آنالیز واریانس استفاده شده است . نتایج حاصله از این مطالعه: این بود که بیشترین تغییرات اندکس ها در سه ساعت اول بعد از انتقال به icuاتفاق افتاده و بعد از سه ساعت این تغییرات حداقل است و وضع مطلوب پیدا می کنند. تغییرات pco2 به علت تغییرات شدید بیش از 90 درصد موارد به صورت هیپوکاپنی بوده، میزان پتاسیم در حد نرمال بود و تغییرات خیلی کم می باشد. تغییرات اسید و باز نیز کم بوده و حد نرمال بوده است . این عدم هماهنگی بین pco2 و ph به علت تاثیر عوامل دیگری مثل بکار بردن بی کربنات یا هیپوترمی و غیره می باشد. که احتیاج به بررسی اندکس دیگری مثل be می باشد. این کار تحقیقی شروع برای بررسی بیشتر می باشد که بتوان در آینده دقیق تر به عوارض تنفس مکانیکال پرداخت .

تحقیق حاضر بر روی 75 بیمار مراجعه کننده برای اعمال جراحی آبسه پری آنال، همورئید و فیشرآنال در دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه با هدف تعیین طول زمان بی دردی ناشی از سه روش بیحسی نخاعی (سوفنتانیل و لیدوکائین توام - فنتانیل و لیدوکائین توام - لیدوکائین به تنهائی) انجام شد. در این بررسی هیچ داروئی بعنوان پریمد قبل از عمل جراحی استفاده نگردید. در 25 بیمار فقط از 1/5 سی سی لیدوکائین 5 درصد و در 25 بیمار دیگر از سوفنتانیل 4 درصد میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن 1/5+(8mg/kg) سی سی لیدوکائین 5 درصد و در 25 مورد دیگر نیز از فنتانیل 0/4mg/kg (0/4 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن) 1/5+ سی سی لیدوکائین 5 درصد در حالت نشسته در فضای تحت عنکبوتیه صورت گرفت ، بیماران پس از تزریق دارو به مدت 3 دقیقه در وضعیت نشسته قرار داده شدند و از نظر سن، جنس ، وزن، طول زمان بی دردی مورد بررسی قرار گرفتند و پس از بررسی مشخص گردید که سن و جنس وزن با مدت زمان بی دردی ارتباط آماری معنی داری نداشته و فرضیات تحقیق مبنی بر تاثیر بیشتر سوفنتانیل و فنتانیل بر طول زمان بی دردی مورد تحقق قرار گرفت و همچنین میانگین طول زمان بی دردی فنتانیل + لیدوکائین (10 ساعت و 35 دقیقه) بیشتر از سوفنتانیل + لیدوکائین (8 ساعت و 50 دقیقه و لیدوکائین (3 ساعت و 10 دقیقه) بدست آمد. لذا محقق با توجه به عدم مشاهده عوارض نظیر تهوع و استفراغ، رتانسیون ادراری، خارش و آپنه در هر یک از روش های بیحسی فوق، و ارجحیت استفاده از سوفنتانیل و فنتانیل همراه لیدوکائین از نظر بی دردی نسبت به لیدوکائین به تنهائی بکار بردن فنتانیل و لیدوکائین در اعمال جراحی فوق را توصیه می نماید.

در این مطالعه مروری بر درصد فراوانی اختلالات اسید - باز در 24 ساعت اول پس از جراحی قلب باز و موارد نیاز به درمان آنها شده است. یکصد مورد بیمار بالغ که بیش از 20سال سن داشته اند و دارای ‏‎ef‎‏ قلبی 40% و بیشتر بوده اند انتخاب و در سه گروه سنتی تقسیم بندی شده اند:1- گروه سنتی زیر 40 سال2- گروه سنی 40 تا 49 سال3- گروه سنتی 50 سال و بالاتردر مورد هر بیمار در 24 ساعت اول در شش زمان گازهای خون شریانی اندازه گیری شده است. درصد فراوانی آلکالوز متابولیک در هر شش زمان مورد مطالعه صفر بود. درصد فراوانی اسیدوز تنفسی در زمانهای اول، سوم و پنجم سنجش گازهای خون شریانی 1% و در زمانهای دوم، چهارم و ششم صفر بود. درصد فراوانی اسیدوز متابولیک در شش زمان مورد سنجش حداقل 4% و حداکثر 32% بود. درصد فراوانی آلکالوز تنفسی در شش زمان مورد سنجش حداقل 2% و حداکثر 15% بود. اسیدوز متابولیک در اکثر موارد طی 24 ساعت اول بهبود می یابد، و در تمام بیماران دارای اسیدوز متابولیک 17 نفر (17%) نیاز به درمان با بیکربنات سدیم داشته اند. در این مطالعه درصد فراوانی اسیدوز متابولیک در گروه سنی اول در زمانهای دوم و سوم سنجش گازهای خون شریانی از دو گروه سنی دیگر بیشتر بوده است. که دارای اختلاف معنی دار می باشد. وجود درصد فراوانی بالای آلکالوز تنفسی، از طرفی از عوارض شایع در بیماران تحت تنفس مکانیکی است و از طرف دیگر تا حدی خنثی کننده اسیدوز متابولیک می باشد. ‏‎ef‎‏ قلبی و جنس بر درصد فراوانی اختلال اسید - باز تاثیری نداشته اند.