دراین رساله سعی شده است که نقش تعلیم و تربیت و آموزش همگانی در توسعه اقت روشن شود و برای این منظور رابطه و همبستگی بین شاخصهای آموزشی (درصد باسوادی درصد ثبت نام ها، درصد ترک تحصیل، درصد مردودین بودجه اختصاص یافته به آموز ابتدائی از کل بودجه آموزشی، درصد اختصاص یافته از gnp به آموزش) و یکی از شاخصهای اقتصادی (تولید ناخالص سرانه) اندازه گیری شده است . برای روشن تر شدن موضوع مقایسه ای از وضعیت آموزش همگانی در کشورهای درحال توسعه و توسعه یافته بعمل آمده و بدنبال آن یک نمونه از کشورهای توسعه یافته (ژاپن) و یک نمونه از کشورهای در حال توسعه (ایران) مورد بحث قرار گرفته است . درخاتمه وضعیت آموز همگانی درایران و اشکالات و راه حلهای پیشنهادی به منظور بهبود این نوع آموزش درایران ارائه شده است .