خلاصه دراین تحقیق پنج بیمار که درسالهای 1368 و 1369 در بخش داخلی ریه بیمارستان امام حسین بستری شده اند و پس از داشتن اندیکاسیون لازم تحت عمل توراکوسکوپی تشخیصی بر روی آنها انجام شده مورد بررسی قرار گرفته اند.اندیکاسیون اصلی جهت توراکوسکوپی، عدم تشخیص اتیولوژیک بیماری توسط متدهای ساده دیگر مانند توراکوسنتز و بیوپسی های پلور کورکورانه بوده است .دراین بیماران از بی حسی موضعی و توراکوسکوپ نوع رژید استفاده شده است . 80 این بیماران در رادیوگرافی ریه پلورال افیوژن و 20 پنوموتوراکس توتال در یک سمت قفسه سینه داشتند.پونکسیون مایع پلرر در تمام بیماران مبتلا به پلورال افیوژن انجام شد که ازنظر سیتولوژیک فقط در یک مورد) 20(مشکوک به مالیگنت بود و درسایر بیماران منفی بود.در دومورد) 40(نیز بیوپسی کورکورانه انجام شد که نتیجه آن منفی بود.از تمام این بیماران جهت تشخیص قطعی توراکوسکوپی بعمل آمد.دراین بیماران نمای ماکروسکپیک در توراکوسکوپی و نتیجه پاتولوژیک بیوپسی های بدست آمده در 60 بیماری بدخیم، 20 پلوریت توبرکولوزی و 20 پنوموتوراکس ایدیوپاتیک خودبخودی را نشان داد.از بیماریهای بدخیم دو مورد) 40(آدنوکارسنوم متاستاتیک و یک مورد) 20(مزوتلیوم بدخیم منتشر بوده است در هیچکدام از این بیماران در حین توراکوسکوپی کمپلیکاسیونی نداشتیم . بطور کلی این بررسی نقش توراکوسکوپی را در تشخیص اتیولوژیک بیماریهای پلور نشان میدهد.دراین زمینه میزان تشخیصی این روش در مقایسه با سایر متد به بیش از 90 میرسد.از طرفی با این وسیله به تشخیص زودرس بیماریها میرسیم که خود بسیار حائز اهمیت است .