چکیده : هپاتیت مزمن فعال بعلت ویروس هپاتیت b یک بیماری جدی و پیشرونده است که می تواند منجر به سیروز کبدی، کارسینومای هپاتوسلولر و مرگ بدلیل کمای کبدی و نارسایی کبد شود . علی رغم اینکه عوامل ضدویروسی و تعدیل کننده ایمنی گوناگونی برای درمان این بیماری بکار گرفته شده ولی هیچکدام از این عوامل در درمان بیماری موثر نبوده اند ifn-2b . به نظر میرسد که تاکنون بهترین داروی شناخته شده برای درمان این بیماری باشد . به منظور بررسی اثرات ifn-2b در بهبود بیماری هپاتیت مزمن فعال)cah(ناشی از ویروس هچاتیت 9)hbv(b نفر بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن فعال مورد مطالعه قرار گرفتند. مابیماران را بطور تصادفی)random(به 2 گروه تحت درمان و کنترل تقسیم نمودیم . تعداد بیماران تحت درمان 5 نفر و تعداد بیماران گروه کنترل 4 نفر بود و شدت بیماری در هر دو گروه از نقطه نظر بالینی و آزمایشگاهی برابر بود وبیماران بیماری زمینه ای دیگری نیز نداشتند. تنها یکی از بیماران تحت درمان علاوه برهپاتیت مزمن فعال دچار سیروز کبدی هم شده بود . به گروه تحت درمان inf-2bبا دوز i.u 6x10 یک روز در میان به مدت 3-6 ماه بصورت s.q تجویز شده در صورتیکه روی گروه کنترل رژیم درمانی خاصی انجام نشده است . ما مثبت یا منفی بودن hbe-ab,hbe-ag,hbs-ag و همچنین مقادیر ast,alt بیلی روبین تام بیلی روبین کنژوگه و آلکالین فسفاتاز در سرم افراد را در ابتدا و انتهای مطالعه مورد بررسی قرار دادیم . تمامی بیماران در ابتدای مطالعه در سرم خو د hbs-ag داشتند که در انتهای مطالعه 1 نفر از بیماران تحت درمان hbs-ag منفی شد. از بین بیماران تحت درمان4 نفر hbe-ag منفی شدند که از این 4نفر 3 نفر در انتهای مطالعه hbe-ab مثبت بودند. در حالیکه در بیماران کنترل تنها 1 نفر در پایان مطالعه hbe=ag منفی شده است و در هیچکدام از افراد گروه کنترل تبدیل hbe-ag به hbe-ab مشاهده نشد . در مورد تغییرات آنزیمهای سرمی و همچنین تغییر مقادیر بیلی روبین تام و بیلی روبین کنژوگه در بیماران تحت درمان، این مقادیر تا حدودی نسبتا زیادی به حدود نرمال رسیده اند که نشانگر بهبود وضعیت فونکسیون کبدی است . در حالیکه این تغییرات در بیماران گروه کنترل چندان قابل توجه نبوده و حتی در بعضی از بیماران افزایشی در این مقادیر دیده میشود . بررسی های بیوپسی سوزنی کبد نشان می دهد که در انتهای دوره درمانی از بین بیماران تحت درمان 2 نفر دارای کبد طبیعی، 1 نفر تبدیل به هپاتیت مزمن پایدا) cph (و 2نفر کمافی السابق مبتلا به هپاتیت مزمن فعال هستند که احتمالا نیاز به ادامه و مدت زمان درمانی بیشتری داشته اند. این در حالی است که در گروه کنترل تنها در 1 نفر بیوپسی کبدنمایانگر بهبود بوده است و در بقیه تغییری نسبت به حالت اولیه دیده نمی شود . هرچند تعداد نمونه های مورد بررسی کم بوده است ، ولی تغییرات شاخصهای آنتی ژنتی آزمایشهای سرولوژیک و هیستوپاتولوژیک نشان می دهد که ifn-2b بطور تقریبا قاطع نسبت به افراد گروه کنترل می تواند موجب بهبود در بیماران مبتلا به هپاتیت مزم فعال بعلت ویروس هپاتیت b که این دارو را دریافت می کنند باش