چکیده بطور کلی یکی از داروهایی که درادم (انواع آن) کرابرد دارد فورسماید می باشد که بعنوان یک دیورتیک قوی مورد استفاده قرار می گیرد و ولی متاسفانه یکی از مسائلی که بدنبال مصرف این دارو پیش می آید پدیده تولرانس یا تحمل می باشد که در روند درمان ایجاد مشکل می کند . عقاید و نظریه های مختلفی در زمینه جلوگیری و یا تاخیر در تولرانس وجود دارد به عنوان مثال عده ای معتقدند که پس از ایجاد تولرانس اگر برای مدتی مصرف دارو متوقف شود، گیرنده ها که حساسیت خود را به دارو از دست داده بودنددو با بدست می آورند و به این ترتیب پس ازمدتی می توان از همان دوز اولیه تجویز شده اثرات اولیه را به عنوان پاسخ مشاهده کرد. اما اشکالی که این روش دارد این است که مدتی در درمان وقفه می افتد و در بعضی مواقع ممکن است این وقفه مطلو نباشد و یا حتی خطرناک باشد. به هر حال عقاید مختلفی در ارتباط با از بین بردن و یا تاخیر در تحمل می باشد که یکی ازآنها به عنوان کار عملی در این پایان نامه مورد بررسی قرار گرفته وآن استفاده متناوب از فورسماید و هیدروکلروتیازید است به این معنی که پس از اینکه تحمل بوجود آمد رژیم درمان را از فورسماید به هیدروکلروتیازید برمی گردانیم جالب اینجاست که با وجود اینکه هیدروکلرور تیازید از قدرت کمتری برخوردار است اما دیورزی که در روز بعد از تحمل ایجاد می کند به مراتب از روز قبل (یعنی روزی که تحمل ایجاد شده بود)بیشتر است و پس از آن مجددا دوز اولیه فورسماید را تجویز می کنیم و مشاهده می کنیم که دیورز از آخرین روز تحمل به مراتب بیشتر بوده ولی از روز اول تجویز اندکی کمتر است . حسن این روش این است که وقفه ای از لحاظ داشتن دیورز در بیمار ایجاد نمی شود و رژیم درمانی توقف نمی یابد. البته ذکر این نکته لازم است که کار عملی این پایان نامه برروی 5 داوطلب کاملا سالم انجام گرفته و نتیجه گیریهای ذیل از روی نتایج حاصل از آزمایش بر روی این افراد بدست آمده :) 1 به نظر می رسد که مصرف متناوب فورسماید و هیدروکلروتیازید می تواند تحمل فورسماید را به تاخیر بیاندازد .)2 مصرف فورسماید تاثیر چندانی برروی فشار خون ندارد(.البته بصورت تک دوز)