چکیده :-1 دربررسی نقش گیرنده های d1 یا d2 دوپامینی در بروز کاتالپسی درموش سوری، آگونیست ها و آنتاگونیست های اختصاصی این گیرنده ها بکاربرده شدند. -2 فلوفنازین هیدروکلرایدآنتاگو نیست گیرنده های d1 و d2 سبب بروز کاتالپسی به صورت وابسته به دوزشد .-3 سولپیرایدآنتاگونیست اختصاصی گیرنده d2 هم این رفتار رادرموش سوری به صورت وابسته به دوز ایجاد کرد .-4 کاتالپسی پس ازتزریق دوزهای متفاوت sch23390 آنتاگونیست اختصاصی گیرنده1، به طورضعیف و به صورت غیروابسته به دوز ظاهر شد .-5 پاسخ کاتالپسی ناشی ازتزریق دوزهای بالای فلوفنازین و سولپیراید قویتراز sch 23390 بود .-6 تجویز توام سولپیراید و sch 23390 اثرتجمعی یاتقویتی درپاسخ کاتالپسی نداشت .-7 تزریق skf38393، آگونیست اختصاصی گیرنده d1 پاکینپیرول، آگونیست انتخابی گیرنده d2، رفتار کاتالپسی رادرمورد هرسه داروی آنتاگونیست کاهش دادند. -8 تجویز توام skf38393 و کینپیرول، نسبت به تجویز هریک به تنهائی،اثر مهاری بیشتری روی پاسخ کاتالپسی ناشی از داروهای آنتاگونیست نداشت .