هدف کلی این پژوهش بررسی مقایسه ای هفت زاویه مختلف مفصل زانو بر روی نسبت فعالیت الکتریکی عضلات ‏‎vmo‎‏به ‏‎vl‎‏در دو زنجیره حرکتی باز و بسته درحین انجام انقباض ایزومتریک بود. در این تحقیق الکترودهای سطحی دستگاه میوفیدبک بر روی موتورپوینت عضلات ‏‎vmo‎‏ و ‏‎vl‎‏پای غالب قرار داده شد و یک گونیامتر انعطاف پذیر نیز درمحل مناسب خود وصل گردید. سپس یکبار در وضعیت ایستاده فرد به زاویه ای که به صورت تصادفی انتخاب می شد( 0 ، 15، 30، 45، 60، 75، 90درجه ) رفته و مدت 6 ثانیه در این حالت قرار می گرفت.بنابراین نتیجه نهایی نشان داد که در زنجیره حرکتی بسته زاویه 15 درجه کاراترین وضعیت ، زاویه 90درجه ناکاراترین وضعیت و قوس حرکتی 0-30 بهترین قوس حرکتی می باشد. در زنجیره حرکتی باز زاویه 15 درجه ناکاراترین زاویه ، 60درجه کاراترین زاویه و قوس حرکتی 45-75بهترین قوس حرکتی می باشد.با توجه به نتایج به دست آمده جهت ارائه برنامه تمرین درمانی به بیماران مبتلا به ‏‎pfps‎‏ در صورت استفاده از انقباضات ایزومتریک ، بهتر است دامنه ها و قوسهای کارای ذکر شده استفاده گردند.

هدف اصلی این تحقیق مقایسه میزان تحمل و قدرت و نسبت قدرت عضلات کوادریسپس و هامسترینگ در بین دوندگان سرعتی، استقامتی و افراد غیرورزشکار می باشد.

نتایج حاصل از این پژوهش را می توان به قرار زیر تقسیم بندی نمود: 1- براساس یافته های حاصل ازاین پژوهش کمربندها در محدود نمودن حرکات روتیشن و لترال فلکشن کارآمد می باشند. 2- گشتاور عضلات اکستنسور تنه به هنگام انجام حرکات داینامیک آزاد، با استفاده از کمربند کاهش می یابد. به عبارت دیگر این ابزار می تواند از میزان بار اعمال شده بر عضلات بکاهد. 3- سرعت حداکثر و متوسط در صفحات ساژیتال و فرونتال و ترنسورس به طور قابل ملاحظه ای تغییر کرد که شاید بیانگر کاهش میزان انقباض عضله باشد. 4-کاهش گشتاور ، دامنه حرکتی و سرعت حرکت سبب کاهش متغیرهایی مثل کار و توان گردید.5-با توجه به کاهش گشتاورهای حداکثر و متوسط در حالت استفاده از کمربند ، در آزمایش ایزومتریک ، می توان احتمال داد که دراین حالت عضلات کمتری بکار گرفته می شوند.

تعادل درانسان یک پدیده حسی و حرکتی است و سیستم کنترل آن یکی از پیچیده ترین سیستمهای موجود در بدن انسان است این سیستم یکی از اجزا مهم در کنترل حرکتی بوده و در روند رشد عصبی نقش بسزایی را دارا است.علی رغم اهمیت این بعد حسی، حرکتی(تعادل) در کودکان مبتلا به سندرم داون کمتر مورد توجه قرار گرفته و بر روی آن کار شده است.

درمان ضایعات عضلانی از جمله ضعف و آتروفی که یکی از عواقب ناشی از بی حرکتی متعاقب التهاب، درد، جراحی ها و غیره می باشد، سالهاست که مورد توجه درمانگران از جمله فیزیوتراپیست ها بوده است. از اینرو محققان همواره به دنبال روشی بوده اند که در زمانی که انجام حرکات فعال ممنوعیت دارد، مانع بروز ضعف و آتروفی عضلانی شوند و این سوال همواره مطرح بوده است که آیا می توان کارایی عضله را بدون ایجاد حرکات مفصلی آشکار و انقباضات عضلانی حفظ کرد. به نظر می رسد تمرین ذهنی، راهگشای مهمی در جهت حل این معضل باشد.

به تاخیر انداختن خستگی و کوتاه کردن زمان ریکاوری آن از مسائلی است که در ورزش ، درمان و افزایش راندمان کاری موثر است . تحقیقات اخیر به نقش یون کلسیم و کاهش آزادسازی آن از شبکه سارکوپلاسمی و متعاقب آن کاهش اتصالات پلهای عرضی و افت نیرو در خستگی تاکید دارند. از طرف دیگر یونتوفورزیس و نقش آن بعنوان انتقال دهنده اکتیو یون به داخل بافت ها امری ثابت شده و رایج است. دراین تحقیق اثرات مداخله وارد کردن یون کلسیم به بافت توسط جریان گالوانیک (یونتوفورزیس کلسیم) همچنین خود جریان گالوانیک و گروه کنترل یا بدون مداخله یا فاکتور استراحت و زمان روی عضله دو سر بازوئی بدنبال خستگی ناشی از انقباضات ایزومتریک بررسی شده است.

عضلات تنه نقش مهمی در پایداری و سلامتی ستون فقرات به عهده دارند. ثبت کمی مقادیر عملکرد عضلانی ، یک جز اساسی از اقدامات توانبخشی است. متدهای ثبت نیروی عضلانی ممکن است ، ایزومتریک، ایزوکنتیک و یا ایزواینرشیال باشد. متد اخیر که توسط ایزواستیشن ‏‎b200‏ صورت میگیرد به خاطر شباهت بیشتر به حرکات طبیعی بدن، از امتیاز ویژه ای برخوردار است. تاکنون به علت قفل صفحه ساژیتال دستگاه ‏‎b200‎‏ کلیه بررسی های عملکرد ایزومتریکی ، در زاویه قائم (صفردرجه تنه) انجام گرفته است، با توجه به تاثیر قاطع ‏‎posture‎‏ بر روی فعالیت عضلات تنه، لزوم تحقیقات بیشتری در این زمینه ، محسوس می باشد. لذا با طراحی و ساخت آچار مخصوص ، هدف این تحقیق که بررسی تاثیر زوایای صفر درجه، 15 درجه، 30درجه و 45 درجه خم شدگی تنه، بر روی گشتاورهای ایزومتریک و داینامیک عضلات تنه، می باشد ، فراهم شده است.

مقدمه: کمردرد یکی از شایعترین اختلالات عضلانی اسکلتی است که همراه با از دست دادن و صرف هزینه های اقتصادی می باشد. اتیولوژی کمردرد اغلب ناشناخته بوده، ارزیابی و درمان آن بسیار بحث انگیز است. درمانهای متنوعی جهت کمردرد وجود دارد از روشهای محافظه کارانه شامل تجویز استراحت، داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی ‏‎(nsaids)‎‏ و فیزیوتراپی (اعم از الکتروتراپی یا تمرین درمانی اختصاصی) گرفته تا روشهای تهاجمی ‏‎(invasive)‎‏ در مورد ناتوان کننده و شدید که شامل جراحی (اعم از لامینکتومی، دیسکتومی و....) می باشد. به نظر می رسد ارزیابی دقیق کمردرد و تشخیص و هدایت بموقع بیمار، راهگشای مهمی جهت جلوگیری از پیشرفت بیماری و عواقب آن باشد. هدف اصلی از انجام این تحقیق، تعیین تفاوتهای فانکشنال در دو گروه سالم و کمردردی و نیز تعیین میزان پیشرفت درمان (اعم از استراحت و فیزیوتراپی) بود. روش پژوهش: تحقیق از نوع کاربردی و به روش شبه تجربی بر روی 30نفر خانم (18 فرد سالم و 12 بیمار کمردردی) با میانگین سنی 69/4+-70/35 سال با استفاده از دینامومتر ‏‎isostation b200‎‏ صورت گرفت. ارزیابی شامل تستهای ایزومتریک، دامنه حرکتی و تست دینامیک بود. به بیماران کمردردی پس از اولین ارزیابی، یک هفته استراحت توصیه می شد و مجددا توسط همان روش ارزیابی می شدند. آخرین ارزیابی نیز پس از ده جلسه فیزیوتراپی روزانه صورت می گرفت. محورهای ثانویه نیز به طور همزمان ارزیابی می شدند. شدت درد بیماران در سه مرحله ارزیابی توسط نمودار ده سانتی متری درد بررسی می گردید. نتایج: با استفاده از آزمونهای ناپارامتری ((من - ویتنی)) و ((ویلکاکسون)) نتایج مورد بررسی آماری قرار گرفتند. بیماران کمردردی در کلیه پارامترهای الگو و بازده حرکتی کاهش معنی داری نسبت به گروه سالم نشان دادند (برای سرعت و حداکثر گشتاور ایزومتریک اکستنسوری 1../0 > ‏‎p‎‏، سایر متغیرها ‏‎‎‏05/ 0 > ‏‎p‎‏ ) بجز در مورد حداکثر گشتاور محورهای فرعی که در دو گروه اختلاف معنی داری نشان نداد. پس از یک هفته استراحت مشخص شد که افزایش معنی داری بویژه در حداکثر گشتاور ایزومتریک فلکسوری و اکستنسوی، متوسط گشتاور ایزواینرشیال اکستنسوری و کار اکستنسوری رخ داد 05/0 <‏‎p‎‏)، اما دامنه حرکتی و متغیرهای مرحله فلکسوری بدون تغییر باقی ماندند. بعد از فیزیوتراپی بهبود معنی داری در میزان درد بیماران، حداکثر گشتاور ایزومتریک فلکسوری و اکستنسوری، سرعت، کار، توان و دامنه حرکتی در هر دو مرحله فلکشن و اکستنشن مشاهده گردید. (05/0 > ‏‎p‎‏) بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج معلوم گردید که درد در بیماران سبب مهار عضلات بویژه گروه اکستنسوری و کاهش شدید تمام مقادیر مربوط به الگو و بازده حرکتی شده بود. استراحت ‏‎(bed rest)‎‏ در بیماران با کمردرد تحت حاد سبب کاهش اندک در میزان درد شده اما تاثیر فزاینده ای در رفع اسپاسم و مهار عضلات داشت. به نظر می رسد که تاثیرات فیزیوتراپی بارزتر و جامعتر بوده علاوه بر کاهش معنی دار درد بیماران و رفع مهار و اسپاسم عضلات فلکسوری و اکستنسوری توانسته بود تاثیرات برجسته ای در بهبودی الگوی حرکتی داشته باشد. پیشنهاد می شود که در درمان بیماران کمردردی، علاوه بر الکتروتراپی از حرکت درمانی یا تمرین درمانی اختصاصی در مدت مناسب استفاده گردد.