هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر برنامه آگاه سازی بر بهبود نگرش دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی در مدارس تلفیقی نسبت به همسالان دارای ناتوانی جسمی- حرکتی صورت گرفته است. روش:62 دانش آموز دختر پایه پنجم ابتدایی از 2 مدرسه ابتدایی تلفیقی در سال تحصیلی 92-1391 انتخاب شدند و با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای به صورت تصادفی در دو گروه مداخله (31نفر) و کنترل (31نفر) قرار گرفتند. با استفاده از پرسشنامه نگرش سنج گش (1993)، نگرش دانش آموزان قبل و بعد از مداخله مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. بخش نخست دارای 20 پرسش بود که نگرش کلی و دو عامل جامعه طلبی و موقعیت تحصیلی را می سنجد. بخش دوم شامل 31 ویژگی (مثبت، منفی و حساس) بود. یافته های حاصل، با استفاده از آزمون آماری t مستقل، تحلیل واریانس دو متغیری با اندازه گیری های مکرر و آزمون توکی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج بیانگر آن بود که نگرش مثبت دانش آموزان گروه مداخله پس از شرکت در برنامه آگاه سازی، در مقایسه با گروه گواه به طور معنادار افزایش یافت (p<0/01). در خرده مقیاس های جامعه طلبی و موقعیت تحصیلی نیز این تفاوت معنادار بود (p<0/05). همچنین نتایج بیانگر آن است، دانش آموزان گروه مداخله در پس آزمون نسبت به پیش آزمون همین گروه ویژگی های منفی کمتر و ویژگی های مثبت بیشتری را برای توصیف دانش آموزان با ناتوانی جسمی- حرکتی به کار برده اند، ولی در مورد صفات حساس تغییر قابل ملاحظه ای ایجاد نشد (p<0/05). نتیجه گیری: شرکت دانش آموزان در برنامه های آگاه سازی موجب آگاه تر شدن آن ها نسبت به مسائل مربوط به ناتوانی و بهبود نگرش آن ها نسبت به همسالان دارای اختلال حسی- حرکتی می شود.

چکیده ندارد.