دراین رساله برای منطقه سیراچال در مساحت حدود 1500 هکتار و درمقیاس : 8000، به روش فلورستیک و فیزیونومیک ، نقشه پوشش گیاهی تهیه شده است . مطالعات فلورستیک در قطعات نمونه در داخل واحدهای گیاهی جداشده انجام گرفته و برای آنالیز آن از روش جدول براون بلانکه استفاده گردیده، بدین ترتیب 83 جامعه گیاهی بر روی نقشه جدا گردیده است . مطالعه فیزیونومیک براساس روش کوچلر انج گرفته و برای هریک از جوامع گیاهی یک فرمول فیزیونومی نوشته شده است . جوامع گیاهی تفکیک یافته طبقه بندی گردیده، ابتدا باتوجه به ترکیب فلورستیک و شرایط رویشگاه جوامع گیاهی به دو گروه جوامع طبیعی یانیمه طبیعی و جوامع تخریب یافته تقسیم شده و سپس جوامع گیاهی براساس فرم های حیاتی، معیار فلورستیک و گاها خصوصیات رویشگاه، تراکم رستنی و سایر خصوصیات گیاهان، به واحدهای فرعی تر طبقه بندی شده اند. جوامع گیاهی تفکیک یافته با ترکیبی از رنگ و الگو برروی نقشه نمایش داده شدند.رنگها سه نقش عمده در نقشه دارند .-1 جوامع گیاهی راازهم متمایز می سازند .-2 شرایط اکولوژیک رانشان می دهند .-3 تاحدودی دینامیک جوامع گیاهی رانشان می دهند . علاوه برموارد فوق درفلور منطقه گونه های مشخص کننده محیطی، گونه های داروئی، صنعتی و سمی و گونه های نادر معرفی گردیده اند. و تصویری خیالی از نحوه تغییرات رستنی ها در زمان براساس وجود یاعدم وجود دخالت در محیط طبیعی ارائه گردیده. فنولوژی بیشتر گیاهان بوته ای و علفی در فواصل 15 روزه بررسی شده و تغییرات ارتفاعی بیشتر گونه ها بصورت نمودار ارائه گردیده است .

مطالب مورد بحث و بررسی دراین رساله عبارت است از : انتشار جغرافیائی اسکنبیل - مشخصات گیاه شناسی جنس اسکنبیل - سیستم پراکنش ریشه اسکنبیل - ارزش و اهمیت اسکنبیل درمناطق بیابانی - مطالعه برخی از ویژگیهای اکولوژیک جنس اسکنبیل درایران - طبقه بندی اقلیمی ایستگاههای مورد مطالعه براساس روش کوپن باتوجه به نزدیکترین ایستگاه هواشناسی - مطالعات خاک درایستگاههای مورد مطالع- بحث و نتیجه گیری .

بی مهرگان خاکزی در بازگشت مواد آلی و عناصر غذایی در جنگلهای مناطق معتدل اهمیت بسزایی دارند. فعالیتهای حیاتی بی مهرگان خاکزی بر حاصلخیزی و رویش گیاهان تاثیر بسزایی می گذارد. تعداد و زیوزن بی مهرگان خاکزی، از جمله شاخصهایی می باشند که برای تعیین توان اکولوژیک به کار می روند. شاخصهای مزبور نشانگر پتانسیل فعالیتهای حیاتی و کیفیت خاک می باشند. بنابراین بررسی جمعیت بی مهرگان خاکزی و شناخت رابطه آنها با پوشش گیاهی و خاک ، از پیش نیازهای تعیین توان اکولوژیک رویشگاههای جنگلی می باشند. به همین منظور، تعداد و زیوزن گروههای مهم بی مهرگان خاکزی شامل کرمهای خاکی، پادمان، هزارپایان، کنه ها، خرخاکیها، صدپایان، پروتورا، شبه عقربها، عنکبوتها، سیمفیلا، دیپلورا، پوروپدا، پادرازان، حشرات و لارو حشرات ، به مدت یکسال (آبان 75 تا مهر 76) در تیپهای بلوط - ممرزستان، ممرزستان و راشستان که در جنگلهای نکا واقع شده بودند بررسی گردیدند. از هر تیپ ماهانه بیست نمونه خاک گرفته شد. هر نمونه به شکل استوانه ای با سطح مقطع 81 سانتیمتر مربع و عمق 30 سانتیمتر بود که به صورت پنج زیرنمونه شامل مواد آلی خرد نشده، مواد آلی خرد شده، 0 تا 10، 10 تا 20 و 20 تا 30 سانتیمتر برداشته می شد. مزوفون خاک با کمک قیف برلیزی و ماکروفون به طور دستچین از مواد آلی و معدنی جدا، در دمای شصت درجه سانتیگراد خشک و با دقت ده هزارم گرم وزن شدند. وزن مخصوص ، اسیدیته، بافت ، درصد کربن و نیتروژن لایه های خاک در تیپهای مورد بررسی اندازه گیری گردیدند. وزن خشک لاشریزه های کف جنگل بطور ماهانه اندازه گرفته شد. براساس این پژوهش ، زیوزن بی مهرگان خاکزی در ممرزستان بیشتر از بلوط - ممرزستان و راشستان است ولی بین بلوط - ممرزستان و راشستان تفاوت معنی دار وجود ندارد. بیشینه تعداد و زیوزن بی مهرگان خاکزی در عمق 0 تا 10 سانتیمتر وجود دارد. تعداد و زیوزن بی مهرگان خاکزی در پاییز و بهار افزایش و تابستان کاهش می یابد. تنوع زیستی بی مهرگان خاکزی در راشستان بیشتر از بلوط - ممرزستان و ممرزستان است .