چکیده ندارد.

دراین بررسی ضمن مطالعه اثر ofloxacin برروی استافیلوکوکهای اورئوس ، اپیدرمیدیس و ساپروفتیکوس که اکثرا از بیماران بستری در بیمارستانها بدست آمده اند اثرات چندین آنتی بیوتیک دیگر نیز که امروزه در سطح جامعه مورد استفاده قرار میگیرند بررسی شد.آزمایشاتی که برروی نمونه های استافیلوکوک صورت گرفت نشان داد که درصد مقاومت به بسیاری از آنتی بیوتیکها بسیار بالا میباشد بطوریکه از بسیاری از آنها نمیتوان در امر درمان سود جست . از آنتی بیوتیکهای بررسی شده تنها وانکومایسین و افلاکساسین برروی تمام نمونه های s.aureus و s.epidermidis موثر بودند . همچنین درصد مقاومت به متی سیلین در استافیلوکوک اورئوس 5ˆ27 و در مورد استافیلوکوک اپیدرمیدیس 12 میباشد که با توجه به تعداد نمونه های نیمه حساس در هردو گونه و بخصوص در استافیلوکوک اپیدرمیدیس نشان میدهد که مقاومت به متی سیلین روبه افزایش است . همچنین با بررسی سن افراد مبتلا به s.aureus مشاهده میشود که کودکان و افراد مسن بیشتر تحت تاثیر این میکروارگانیسم میباشند به همین جهت حفظ بهداشت در مورد این گروههای سنی و بخصوص در بخشهای بیمارستانی که در آن اطفال و نوزادان بستری میشوند حائز اهمیت میباشد . با توجه به مطالعاتی که بر روی افلاکساسین انجام شده و مقالات متعددی که در این زمینه به چاپ رسیده است این آنتی بیوتیک با داشتن فارماکوکینتیک مناسب رسیدن به غلظت درمانی در اکثر بافتهای بدن وعوارض جانبی کم و موثر بودن برروی گونه های مقاوم به متی سیلین میتواند نقش بسزایی در درمان عفونتهای mrsa و عفونتهای mix داشته باشد. باتوجه به این مطلب که همیشه پیشگیری بهتر از درمان میباشد، پیشنهادات زیر جهت کنترل و پیشگیری ارائه میشود : 1) ممانعت از استفاده نابجا و خودسرانه آنتی بیوتیکهای مختلف وهمچنین انجام آنتی بیوگرام قبل از مصرف هرگونه آنتی بیوتیک ، مصرف دوز موثر داروی مصرفی به مدت کافی تا رفع کامل عفونت و مصرف آنتی بیوتیکهایی که باکتریها نسبت به آنها دارای حساسیت مناسب باشند. 2)استفاده از مواد ضد میکروبی موضعی برای شستشو و تمیز کردن زخمها و پانسمان کردن آنها. 3) کنترل و بررسی تمام افرادی که با بیماران در تماس میباشند و درمان مناسب آنها. 4) جستجوی منبع عفونت در بیمارستانها و ضدعفونی تمام وسایل و قسمتهای مختلف بیمارستانها. 5) با توجه به شیوع بیشتر عفونتهای استافیلوکوکی در بخش های اطفال، پیوند اعضاء و همچنین در بخش هایی که افراد مسن و ایمونوساپرسیو نگهداری میشوند، رعایت تمام نکات بهداشتی حائز اهمیت میباشد.

با توجه به اهمیت مسئله و شیوع زیاد این عفونتها که خود زمینه ای برای سایر گرفتاریها برای بیماری میشود تحقیقی اجمالی بر روی 64 نفر بیمار که به دلایل گوناگون بستری و یا مورد عمل جراحی قرار گرفته اند و یا دستکاریهای دیگر از جمله سوندگذاری بر روی آنهاانجام شده صورت گرفت . نتایج حاصله از کشت نمونه های ادرار این بیماران از طرفی بیانگر میزان زیاد ابتلا به باکتری اوری ناشی از سوندگذاری در آنها بود و از طرف دیگر نشان دهندهء عدم دقت و کنترل شرایط استریلیته کافی و استفاده از مواد ضدعفونی کننده وابزار و لوازم استریل میباشد باتوجه به تائید مطالعات انجام شده در این مورد مبنی بر اینکه افزایش طول مدت سوندگذاری همراه با افزایش باکتری اوری در بیماران خواهد بود میتوان ادعا نمود که چنانچه مدت زمان سوندگذاری در بیماران مورد مطالعه افزایش یابددرصد باکتری اوری بیماران نیز افزایش خواهد یافت . همچنین باتوجه به اینکه بیشتر بیمارانی که مستعد ابتلاء به عفونت مجرای ادراری میباشند عموما" بیمارانی هستند که مدت بیشتری در بیمارستان بستری شده اند و یا سالخورده بوده و سیستم دفاعی بدنشان بنا به عللی تضعیف گشته است لذا ضروری بنظر میرسد که بیماران ناقل را شناسایی نموده و از تماس بیماران با یکدیگر تاحدممکن جلوگیری بعمل آورد و از بستری نمودن بی مورد و افزایش زمان بستری بودن و سایر اقدامات درمانی غیرضروری و تجویز نادرست آنتی - بیوتیکها خودداری نمود. باتوجه به اینکه بیماران مورد بررسی ازنظر جنس اکثرا" شامل زنانی بوده اند که بدلایل مختلف به بیمارستان مراجعه کرده بودند، لذا این مسئله که ارگانیزمهای ایزوله شده از ناحیهء رکتال و مدفوع خود بیماران منشا گرفته و بعدا" به قسمتهای فوقانی مجرای ادراری مهاجرت کرده باشند بخوبی قابل تبیین می باشد. در بین ارگانیزمهای جدا شده تعدادی کوکسی گرم مثبت هم مشاهده می گردد اگرچه استافیلوکوکهای کواگولازمنفی را بطور کلی جزء فلور طبیعی مجرای ادرار قید میکنند لیکن اکنون روشن شده است که بعضی از آنها درایجاد عفونت های ادراری نقش دارند مثلا" وجود استافیلوکوک اپیدرمیدیس میتواند دلیلی بر اثبات این عقیدهء کلی باشد که ارگانیزم فوق یکی از علتهای عفونت ادراری بوده و اخیرا" نیز بطور فزاینده ای سبب عفونت مجرای ادراری در بیماران سونددار شده است (1) ویا استافیلوکوک ساپروفتیکوس که اکنون به عنوان پاتوژن ادراری در زنان جوان شناسایی شده با درصد کمتری از بیماران جدا گردیده است . از کوکسیهای گرم مثبت دیگر که به میزان کمی از بیماران جدا شده است استافیلوکوک اورئوس میباشد که معمولا" از آنها به عنوان پاتوژنهای ادراری در بیمارانی که نوعی ابزار اورولوژیکی استفاده کرده اند یاد میشود. (14) . ارگانیزمهای گرم منفی دیگری که از نمونه ادرار بیماران مورد مطالعه بدست آمده است گونه های ازسودوموناس ، آنتروباکتر، پروتئوس میباشند که در این میان گونهءسودوموناس معمولا" از ارگانیزم های بسیار مقاوم بیمارستانی بوده و در عفونتهای ادراری نیز نقش ویژه ای را بعهده دارد.

یکی ازبزرگترین مشکلات بهداشتی که دراغلب کشورهای دنیا باعث تلفات سنگین بخصوص در کودکان و نوزادان میشود، اسهال است . بطوریکه 15 درصد کودکان زیر سه سال بعلت اسهال فوت می نمایند درایران هر 15 دقیقه یک کودک کمتراز 5 سال بعلت کم آبی ناشی از اسهال،جان خود راازدست میدهد عوامل متعدد ویروسی، باکتریایی، انگلی، سوءتغذیه، بی نظمی فیزیولوژیکی میتواند موجب اسهال شود اما روتاویروسها مهمترین علت گاستروآنتریت حاد در کودکان و نوزادان بخصوص در سنین 6-24 ماهگی میباشند. روتاویروسها سلولهای پرزداربالغ مخاط روده کوچک را آلوده کرده و آنها را می کشند. جای این سلولهای اپیتلیالی راسلولهای نارس می گیرد که قادر به جذب هیدراتهای کربن یا سایر مواد غذایی بطور کافی نمی باشند آلودگی روتاویروسی، موجب سوءجذب مواد غذایی شده و اسهال اسموتیک رابوجودمی آورد. روشهای تشخیصی سریع برای تشخیص روتاویروسها، تدریجا جایگزین روشهای آزمایشگاهی دقیق و وقت گیر گذشته میشوند. تشخیص سریع ویروس ، اجازه پیش بینی مسائل درمانی و عوارض بیماری را می دهد و سبب کاهش دراستفاده از آنتی بیوتیکهای غیرالزامی می شود.امروزه ساده ترین، سریعترین و ارزانترین روش در تشخیص روتاویروسها، آگلوتیناسیون لاتکس می باشد. برای شناخت گسترش گاستروآنتژیت ناشی از روتاویروسها در شهرستان شوشتر، 179 نفر در دو فصل تابستان و زمستان بااستفاده از slidex rotakit مورد بررسی قرارگرفتند میانگین افراد مبتلا به hrv در دو مقطع زمانی جداگانه، 2ˆ19 درصد بود. شیوع hrv در زمستان، 1ˆ5 درصد بیشتر از تابستان مشاهده گردید. نسبت ابتلاء دو جنس مرد و زن بترتیب 53 و 47 درصد بود که تفاوت محسوسی رانشان نمی دهد. دراین مطالعه 7ˆ64 درصد ازمبتلایان به hrv در گروههای سنی بین 4-16 ماه قرار داشتند در حالیکه حداکثر میزان ابتلا در گروه سنی 8-12 ماه و حداقل میزان ابتلا تا 6 ماهگی دیده شد.

مقدار عفونت زخم بعد از جراحی بدست آمده در این مطالعه از میزان معمول (با توجه به مطالعات قبلی و رفرانسهای موجود) کمتر میباشد، علت این امر: 1 - مسائل و مشکلات موجود در امر تشخیص و گرفتن نمونه از بیماران دارای زخم های عفونی . 2 - عدم تشخیص نمونه های عفونی در بیماران ترخیص شده از بیمارستان میباشد. در ارزیابی متغیرهای ثبت شده با عفونت زخم بعد از جراحی، رابطه نوع زخم جراحی سن بالا، استفاده از درن با عفونت زخم بعد از جراحی به اثبات رسید که با مطالعات قبلی انجام شده در این زمینه سازگاری دارد. میکروارگانیسم های جدا شده از زخم های عفونی بعد از جراحی در مرحله اول استافیلوکوک اورئوس و در مرحله بعد باکتریهای گرم منفی مانند اشریشیاکلی و پسودوموناس بودند که با نتایج بدست آمده از کارهای انجام شده در این زمینه مشابهت دارد. با توجه به نوع عمل جراحی و میکروارگانیسم های جدا شده از زخم های جراحی عفونی (جدول شماره 26) می توان نتیجه گرفت که در جراحی صفرا و کبد در حدود 19 درصد، در جراحی فتق 80 درصد، در آپاندکتومی 11 درصد و در جراحی ارتوپدی و جراحی اعصاب درصد بالایی از عوامل عفونت را میکروارگانیسم های گزوژن تشکیل می دهند. ولی بطور کلی می توان نتیجه گرفت که در حدود 9ˆ62 درصد از عوامل عفونت میکروارگانیسم های اگزوژن بوده اندم البته بدون در نظر گرفتن این مطلب که ممکن است عفونت قبلی در موضع عمل وجود داشته و عامل عفونت اندوژن باشد . (یعنی زخم جراحی از نوع آلوده باشد مثلا" در جراحی تورالکس احتمال دارد بیمار دچار آمپیم باشد) . علت جدا نکردن زخم های آلوده از این گروه این است که بعلت عدم نمونه برداری قبل از عمل از ناحیه عفونی، مشخص نیست که عامل عفونت زخم جراحی همان میکروارگانیسم اولیه باشد. در حدود 1ˆ37 درصد عوامل عفونت میکروارگانیسم های آندوژن و یا احتمالا" اگزوژن (چون امکان دارد که میکروارگانیسم از طریق هوا، دست و یا وسایل آلوده وارد زخم جراحی شده باشد.) بوده اند. نتایج حاصل از تستهای آنتی بیوگرام نشان دهنده اینست که میکروارگانیسم های جدا شده از زخمهای بعد از جراحی معمولا" نسبت به اکثر آنتی بیوتیکها مقاوم میباشند.

چکیده ندارد.