چکیده: هدف: هدف تحقیق، بررسی نقش معنویت، حمایت اجتماعی و عاطفه مثبت در پیش بینی رشد پس از آسیب در بیماران مبتلا به سرطان سینه بوده و همچنین نقش متغیرهای جمعیت شناسی سن و تحصیلات در تغییر ترتیب پیش بینی کننده ها، تحقیق و بررسی شده است. مواد و روش کار: نوع مطالعه توصیفی-همبستگی بود. 106 خانم مبتلا به سرطان سینه مراجعه کننده به سه بیمارستان تخصصی شهر تهران، در یک دوره چهارماهه، به روش نمونه گیری آماری ساده (سرشماری) انتخاب شدند. متغیرها با استفاده از پرسشنامه های رشد پس از آسیب (ptgi)، سنجش معنویت (sq)، حمایت اجتماعی (mos)، عاطفه مثبت و منفی (panas) سنجیده شدند و داده ها با استفاده از روشهای همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که معنویت، حمایت اجتماعی و عاطفه مثبت به ترتیب پیش بینی کننده های مثبت رشد پس از آسیب هستند. نتایج رگرسیون در ارتباط با نقش عامل سن، نشان داد که در گروه 35-20 سال، متغیرهای معنویت و عاطفه مثبت، در گروه 45-36 سال، عاطفه مثبت، حمایت اجتماعی و معنویت و در گروه 60-46 سال، فقط عاطفه مثبت پیش بینی کننده مثبت رشد پس از آسیب بوده است. همچنین، در گروه بی سواد و سیکل، عاطفه مثبت، معنویت و حمایت اجتماعی، در گروه باتحصیلات دبیرستان و دیپلم، حمایت اجتماعی، عاطفه مثبت و معنویت و در گروه با تحصیلات فوق دیپلم و لیسانس، فقط عاطفه مثبت پیش بینی کننده مثبت رشد پس از آسیب بوده است. نتیجه گیری: باتوجه به نتایج می توان استنباط کرد که عاطفه مثبت، معنویت و حمایت اجتماعی بر رشد پس از آسیب بیماران با سرطان سینه تاثیر دارند و با آموزش و مداخلاتی که شامل افزایش سطح عاطفه مثبت، معنویت و حمایت اجتماعی می گردند، می توان میزان رشد پس از آسیب بیماران را ارتقا بخشید.