علی رغم وجود اطلاعات محدود در مورد نقش پرندگان در زمینه عفونت با نئوسپورا کانینوم، تا کنون گزارشی در مورد نقش جوجه های نژاد گوشتی در زمینه عفونت با این انگل وجود ندارد. در این مطالعه، سه عفونت تجربی به وسیله سویه nc-1 انگل نئوسپورا کانینوم انجام شد. در آزمایش اول (هفتاد تخم مرغ جنین دار از نژاد گوشتی لوهمن) شش گروه با استفاده از دوزهای مختلف تکی زوآیتهای انگل (10، 102، 103، 104، 105، 106) تلقیح گردید. گروه هفتم به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. میزان مرگ و میر، ضایعات ماکروسکوپی و تغییرات هیستوپاتولوژیک بررسی شد. در آزمایش دوم، سویه اولیه به عنوان پاساژ صفر (پاساژ کم) در نظر گرفته شده و سپس هشتاد بار (پاساژ بالا) پاساژ داده شد. تخم مرغهای هشت روزه با استفاده از دوزهای 102 و 103 از پاساژهای بالا و پایین تلقیح و میزان مرگ و میر بررسی شد. آزمایش سوم همانند آزمایش اول طراحی گردید، اما به طور همزمان تخم مرغهای نژاد گوشتی و تخم گذار آلوده و در شرایط یکسان نگهداری شدند. در آزمایش اول میزان مرگ و میر و ضایعات پاتولوژیک در تخم مرغهای جنین دار نژاد گوشتی وابسته به دوز بوده و میزان ld50 ، 10 2.3 تعیین گردید. در آزمایش دوم میزان مرگ و میر با افزایش پاساژ کاهش یافت. نتایج آزمایش سوم نشان داد که میزان مرگ و میر در جوجه های مرغ تخم گذار بر خلاف نژاد گوشتی وابسته به دوز نیست. در مجموع نتایج نشان داد که تخم مرغهای جنین دار نژاد گوشتی به علت دارا بودن ld50 پایین مدل آزمایشگاهی مناسبی برای عفونت تجربی نئوسپورا می باشد. حدت و بیماریزایی انگل با بالا رفتن پاساژ کاهش می یابد که می توان در تهیه واکسن زنده از آن بهره برد. در این مطالعه علائم کلینیکی (علائم عصبی بشتر و نبود التهاب مفاصل در جوجه های نژاد تخم گذار) و میزان مرگ و میر در جوجه های نژاد گوشتی با تخم گذار متفاوت بود و از این رو حساسیت ژنتیکی نسبت به عفونت تجربی نئوسپورا برا نخستین بار مشخص گردید.

استفاده از هدف های اسید نوکلئیک یک تکنیک جایگزین برای شناسایی دقیق گونه های استافیلوکوک تامین می کند. ژن groel توالی اسید نوکلئیکی حفاظت شده با میزان کافی تفاوت است که شناسایی در سطح گونه ای را امکان پذیر می سازد. ژن gap به عنوان یک ژن ساختمانی خانه ای است که یک پروتئین 42 کیلو دالتون موجود در دیواره سلولی را کد می کند. هدف این مطالعه مقایسه روش شناسایی فنوتیپی و ژنوتیپی در شناسایی گونه های استافیلوکوکوس های جدا شده با منشا گاوی و انسانی است. pcr-rflp دو ژن groel و gap برای شناسایی سویه هایی که قابل شناسایی در سطح گونه ای در آزمایشگاه های معمول میکروب شناسایی نمی باشد، در آزمایشگاه های مرجع قابل استفاده خواهد بود. این رهیافت از طریق تعیین توالی مورد تایید قرار گرفت.

کفایت دو واکسن تجاری 120h و 91/4 در برابر 32irfib در برنامه های مختلف واکسیناسیون جوجه های گوشتی بررسی شدند. بدین منظور 180 قطعه جوجه یکروزه نژاد کاب 500 به صورت تصادفی به 6 گروه 30 قطعه ای تقسیم شدند. تقسیم بندی گروه ها به شرح ذیل بوده است: گروه 1: در یک روزگی واکسن 120 h و مجددا در چهارده روزگی واکسن 120 h دریافت کردند.(کنترل منفی) گروه 2: دریک روزگی واکسن 91/4 و مجددا در چهارده روزگی واکسن 91/4دریافت کرده اند . در بیست و نه روزگی با ویروس مزرعه (سروتیپ 91/4 واریته شیراز 32 ) مورد چالش قرار گرفتند. گروه 3: هیچ گونه واکسنی استفاده نگردید. در بیست و نه روزگی با ویروس مزرعه ( سروتیپ 91/4 واریته شیراز 32 ) مورد چالش قرار گرفتند.(کنترل مثبت) گروه 4: در یک روزگی واکسن120h و چهارده روزگی واکسن91/4 را دریافت کردند و در نهایت بیست و نه روزگی با ویروس مزرعه ( سروتیپ 91/4 واریته شیراز 32 ) مورد چالش قرار گرفتند. گروه 5: در یک روزگی واکسن 120 h و مجددا در چهارده روزگی واکسن 120 h دریافت کردند. در نهایت در سن بیست و نه روزگی با ویروس مزرعه (سروتیپ 91/4 واریته شیراز 32) مورد چالش قرار گرفتند. گروه 6: دریک روزگی واکسن 91/4 و مجددا در چهارده روزگی واکسن 91/4دریافت کرده اند.(کنترل منفی) در سن 29 روزگی گروه های 2، 3، 4 و 5 با ویروس 32irfib چالش شدند. گروه های 1 و 6 به عنوان کنترل منفی در نظر گرفته شدند. چهار پرنده از هر گروه به صورت تصادفی در روزهای 2، 4، 6 و 10 بعد از چالش به منظور بررسی علائم کالبدگشائی ارزیابی فعالیت مژه نای، ردیابی ویروس چالش در اندام های نای، ریه، کلیه، اویداکت یا بیضه مورد مطالعه قرار گرفتند. تمام گروه ها در هفته های مختلف پرورش وزن کشی می شدند. علائم کلینیکی در تمام دوره برای دو بار در روز مورد بررسی قرار گرفته و ثبت می شد. علائم تنفسی ملایم و تورم ملتحمه گذرا در گروه های چالش مشاهده شد. از نظر وزن تفاوت معنی داری بین گروه های مختلف دیده نشد. درصد محافظت مژه های نای در گروه 2، 4 و 5 به ترتیب 85%، 76% و 58 % درصد بوده است. محافظت در تمام گروه های واکسینه – چالش دیده شد ولی در گروه دریافت کننده واکسن هومولوگ کفایت بهتری دیده شد (5 0/0 >p). عیار آنتی بادی در گروه دریافت کننده واکسن 120h کمتر از گروه دریافت کننده واکسن 91/4 بوده است. در تست بررسی سرمی گروه 4 و 5 بیشترین عیار آنتی بادی را در انتهای دوره پرورش نشان دادند. ویروس چالش در مدفوع و اویداکت یا بیضه پرندگان تا 10 روز پس از چالش دیده شد. درحالی که در نای حداکثر زمان قابل ردیابی ویروس 4 روزه بوده است. بر مبنای ارزیابی مولکولی محافظت در گروه های 2، 4 و 5 به طور چشم گیری بهتر از گروه کنترل مثبت بوده است که به ترتیب 75/88%، 5/92% و 85% بوده است. در این بررسی محافظت در برابر تمام برنامه های واکسیناسیون دیده شد. هرچند که پرندگان چالش شده با سویه هومولوگ محافظت بهتری را نشان دادند.

ویروس آنفلوانزای پرندگان تحت تیپ h9n2، یکی از معضلات مهمی است که صنعت طیور ایران با آن روبرو است. یکی از راه کارهای مهم مقابله با آن استفاده از واکسن است ولی خصوصیاتی مانند پر زحمت بودن و تزریقی بودن استفاده از آن را در مزارع طیور مشکل ساخته است. بنابراین جایگزینی آن یا واکسن کارا و مناسب لازم به نظر می رسد. در این مطالعه قسمتی از ha1 و ha2 ژن ha ویروس h9n2، که محل-های آنتی ژنیک ویروس را کد می کردند، تکثیر و به درون سیستم بیانی لاکتوکوکوسی مناسب به عنوان مرحله ی ابتدایی ساخت و ارزیابی واکسن زنده کلون شد. ژن مورد نظر با استفاده از دو جفت پرایمر، توسط واکنش pcr تکثیر و به پلاسمیدهای لاکتوباکتریایی بیانی،pnz8148 و pnz8110، به ترتیب برای بیان به شکل سیتوپلاسمی و به شکل ترشحی وارد شد. برای تشکیل پلاسمیدهای pnz8148-ha/c و pnz8110-ha/s، پس از ترانسفورماسیون اولیه به باکتری e. coli mc1061 ، پلاسمیدها استخراج و به باکتری لاکتوکوکوس لاکتیس سویه nz9000 به روش الکتروپوریشن منتقل شد. در طی هر مرحله صحت کلونینگ و درستی توالی ژن توسط کلونی pcr، برش آنزیمی و تعیین ترادف ژنی تایید شد. sds-page و رنگ آمیزی پروتئین ها با کوماسی بلو و رنگ آمیزی نقره پروتئین های دارای his-tagged خالص سازی شده، نشان داد که پروتئین ha با موفقیت در دو شکل ترشحی و سیتوپلاسمی در لاکتوکوکوس لاکتیس بیان شده است.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.