بوی بد دهان، بوی نامطبوعی است که همراه با هوای بازدم از دهان یا بینی خارج می شود. ترکیبات مولد بوی بد موجود در بزاق، اگر مورد دسته بندی قرار گیرند به 4 دسته ی: سولفیدی، آمینی، کربوکسیلیکی و الکلی تقسیم می شوند. دراین تحقیق، از دستگاه طیف سنج تحرک یونی (ims) برای شناسایی مواد بدبو داخل دهان استفاده شده است. در این کار به بررسی دسته ای از آمین ها (آمونیاک، تری متیل آمین، ایندول و اسکاتول) پرداخته شده است. به این منظور پیک مواد مورد نظر توسط دستگاه ims گرفته و منحنی کالیبراسیون آن ها رسم شده است. برای اینکه بتوان این مواد را اندازه گیری کرد، حد تشخیص دستگاه ims نسبت به آن ها بدست آمد و به این طریق، آستانه مقدار ترکیباتی که می توان با دستگاه طیف سنج تحرک یونی شناسایی کرد اندازه گیری شد. طبق این روند حد تشخیص چهار ترکیب آمونیاک، ایندول ، اسکاتول و تری متیل آمین، به ترتیب برابر ppbv 5/1،6/1،8/18،0/16 بدست آمد. این مواد در غلظت های ساخته شده، بصورت مستقیم به دستگاه تزریق شد. چنانچه از جاذب استفاده کرده و هوای بازدم پیش تغلیظ شود، حد تشخیص های بسیار پایین تری بدست می آید. در ارزیابی مقدار آمونیاک در بازدم افراد سالم، دیده شد که غلظت آن برای افراد مختلف متفاوت است، همچنین مقدار آمونیاک در تنفس یک فرد هم در ساعات مختلف تغییر می کند. در واقع هرچه از زمان خوردن فاصله گرفته شود، غلظت آمونیاک در بازدم بیشتر می شود. این تحقیق، نشان می دهد که دستگاه ims به خوبی می تواند پاسخ گو برای تشخیص آمونیاک در تنفس باشد و به عنوان مکمل روش های دیگر مطرح شود.