«محاکات» همواره از دوره فلاسفه یونانی، همچون افلاطون و ارسطو تا عصر حاضر در ادبیات غرب واژه ای مطرح و قابل تامل بوده است. در واقع «محاکات» با تولد هر انسان آغاز می گردد و نقشی اساسی در یادگیری بشر از طبیعت برای زیستن دارد. پژوهش حاضر، در سدد شناخت و تحلیل مفهوم «محاکات» در دو اثر نخستین "جان بارت"،« اپرای شناور» و« پایان جاده» می باشد. در نتیجه ی وسعت تاریخ محاکات و هنر تقلید، روش شناسی ( متدولوژی) به کار رفته در این تفحص، بهره گیری از مباحث افلاطون و ارسطو پیرامون «محاکات» در هنر به اختصار و به کارگیری شیوه و مکانیسم تئوری فلسفی «محاکات» و پدیده ی سه گانه ی مطلوب خاطر از نظرگاه فیلسوف فرانسوی معاصر "رنه ژیرارد" به عنوان محور اصلی می باشند. ابعاد نظریه ی محاکاتی سه جانبه ی "ژیرارد" شامل مفاهیمی چون «مبارزه»، «انزجار»، «رشک» و اساسأ «نقاب» و پرسونا می باشد. سرانجام مبحث نهایی این تحقیق، بررسی ردپای عواملی چون «واسطه»، «خودکشی»، «از دست دادن فردیت» و «هویت» و هم چنین «میتوتراپی» یا داستان سرایی که در روند هر دو داستان "جان بارت" مشاهده می شود را شامل می گردد و تمامی مفاهیم یادشده دارای پیوندی اجتناب ناپذیر با ماهیت تئوری محاکاتی "رنه ژیرارد" در ردیابی پندارهای مهمی نظیر «سپربلا کردن» و «غفلت جمعی» برای اصلاح اشتباهات و گام های نادرست بشری می باشد.