چکیده: پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر سبک ارتباطی و سنتی آموزش زبان انگلیسی بر مهارت های زبان آموزی دانش آموزان سال اول دبیرستان انجام شده است.این مطالعه به روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شده است.جامعه مورد مطالعه متشکل از همه ی دانش آموزان پسر سال اول دبیرستان های شهر سنندج در سال تحصیلی 91/90 که تعداد آن برابر 3200 نفر می باشد.ابتدا به روش نمونه گیری تصادفی دو کلاس پایه اول به تعداد 50 نفر انتخاب شدند و پس از برگزاری پیش آزمون و اطمینان از عدم معنی داری تفاوت ها، گروه آزمایش و کنترل تشکیل گردید.ابزار اندازه گیری سوالات محقق ساخته است که روایی محتوایی آن با نظر متخصصان و پایایی آن براساس آلفای کرانباخ 85 % تعیین گردید.بعد از اجرای آزمایش پس آزمون مشترک به عمل آمد و داده های جمع آوری شده با کمک شاخص های آمار توصیفی و نیز آزمون tتجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که میانگین مهارت های زبان آموزی گروه آزمایش (42/18) بیشتر از میانگین مهارت های زبان آموزی گروه کنترل(71/15) است ومیانگین مهارت گفتاری ونوشتاری گروه آزمایش در پس آزمون 17/4 و5 در حالی که گروه کنترل دارای میانگین 20/3 و62/4 در این مهارت ها است.مهارت شنیداری و خواندن گروه آزمایش به ترتیب 41/4 و87/4 وگروه کنترل میانگین 42/3 و47/4 داشته است .به عبارتی دیگر با95 درصد اطمینان می توان گفت که آموزش درس زبان با سبک تدریس ارتباطی بر مهارت های زبان آموزی دانش آموزان پایه اول دبیرستان تاثیر مثبتی داشته است. واژه های کلیدی: سبک تدریس سنتی – سبک تدریس ارتباطی- مهارت های زبان آموزی