مقدمه: چاقی یک بیماری است که به وسیله فعل و انفعال بین عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می شود. گرلین یک پپتید ترشح شده از معده است و نقش مهمی در تعادل انرژی، چاقی و رفتار دریافت غذا ایفا می کند. این هورمون به عنوان تحریک کننده اشتها و اکتساب وزن عمل می کند. هدف این پژوهش بررسی پاسخ حاد گرلین تام پلاسما به یک جلسه تمرین مقاومتی دایره ای با شدت80 درصد یک تکرار بیشینه در دو حالت ناشتایی و تغذیه پرکربوهیدرات در مردان جوان سالم بود. مواد و روش ها: 40 دانشجوی پسر با میانگین سن 26/0±19/22 سال و نمایه ی توده ی بدنی33/0± 02/21 کیلوگرم بر متر مربع به طور تصادفی به دو گروه تجربی و دو گروه شاهد تقسیم شدند و سطوح گرلین تام، هورمون رشد، گلوکز، کورتیزول و انسولین پلاسمای آزمودنی ها قبل و بلافاصله بعد از تمرین اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج حاصل از آزمون آنالیز واریانس دو سویه نشان داد یک جلسه تمرین مقاومتی با شدت?? درصد یک تکرار بیشینه در حالت تغذیه پرکربوهیدرات و ناشتایی اثر معنی داری بر سطوح گرلین تام، کورتیزول، انسولین و gh پلاسما نداشت (05/0p>) و گلوکز متعاقب تمرین در هر دو حالت ناشتایی و تغذیه پرکربوهیدرات افزایش معناداری نشان داد (05/0p<). نتیجه گیری: به نظر می رسد افزایش گلوکز پلاسما در اثر افزایش روند فرآیند گلیکوژنولیز کبد منجر به اعمال اثر مهاری گلوکز بر گرلین و عدم افزایش معنی دار گرلین شده است؛ هرچند ممکن است زیر گروه های گرلین تام تغییر نموده باشند.