منطقه دمیلرز با گستره ارتفاعی 2500 تا 3000 متر از سطح دریا ، آب و هوای سرد و کوهستانی و میانگین بارش سالیانه 6/545 میلی متر، در فاصله 100 کیلومتری جنوب شهرستان بابل واقع است. مطالعه حاضر تحت عنوان "بررسی اتنوبوتانی و ویژگی های پوشش گیاهان صخره زی منطقه دمیلرز و اطراف آن در جنوب بابل، استان مازندران" به منظور ارائه لیستی کامل از فلور گیاهی منطقه، مطالعه تنوع زیستی، شناسایی جوامع پوشش گیاهی و ویژگی های اتنوبوتانی منطقه می باشد. پوشش گیاهی مناطق صخره ای با روش براون – بلانکه و با روش تصادفی – سیستماتیک مورد ارزیابی قرار گرفت و تعداد 40 پلات نمونه برداری با ابعاد 25 متر مربع برداشت شد. داده های بدست آمده از پلات ها با استفاده از آنالیزهای گونه های شاخص دو طرفه (twinspan)، آنالیز رسته بندی غیر محدود شده (dca)، واریانس یک طرفه و پیرسون آنالیز شدند در بررسی فلوریستیک منطقه مورد مطالعه، تعداد 225گونه گیاهی متعلق به 61 تیره و 154جنس معرفی شده است. از بین این گونه ها، 6 گونه به گروه نهانزادان آوندی تعلق دارند و 3 گونه مربوط به بازدانگان، 42 گونه تک لپه ای و مابقی (175 گونه) دولپه ای می باشند. بزرگ ترین خانواده های گیاهی منطقه دمیلرز به ترتیب عبارتنداز : poaceae با 26 گونه، rosaceae و brassicaceae هریک با 15 گونه و lamiaceae و fabaceae هریک با 13 گونه. همی کریپتوفیت شکل زیستی غالب گیاهان منطقه است و اکثر گیاهان منطقه به دو ناحیه جغرافیایی اروپا سیبری (es) و ایرانو تورانی (it) تعلق دارند. در نتیجه آنالیز داده ها چهار گروه گیاهیquercus macranthra - acer hyrcanum ،betula pendula- saxifrga iranica ، stachys nivea subsp mazandarana – lepechiniella wendelboi و stachys brzanthina – teucrium chameadrys subsp syspirense به دست آمد به طوری که ارتفاع از سطح دریا مهم ترین عامل جدا کننده گروه های گیاهی می باشد. در بین گیاهان جمع آوری شده در منطقه، 98 گونه گیاهی مورد استفاده بومیان منطقه قرار می گیرند. که این گیاهان مربوط به 48 تیره گیاهی هستند در بین این گیاهان، تیره rosaceae با 31 درصد و تیره lamiaceae با 22 درصد بیشترین کاربرد را به خود اختصاص دادند که در بین آنها پر مصرف ترین بخش گیاه برگ گیاهان می باشد. بیشترین کاربرد گیاهان دارویی به مشکلات گوارشی مربوط است.