چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

سفیدک سطحی جو یکی از بیماریهای مهم در مزارع جوی استان خراسان می باشد. یکی از بهترین روشهای کنترل این بیماری، کاربرد ارقام مقاوم چند ژنی جو است . ارقام اصلاح شده جو زراعی در حال حاضر اکثرا دارای مقاومت عمودی با تعداد محدودی ژن مقاومت است . نتیجتا این ژنها به راحتی بوسیله پیدایش نژادهای فیزیولوژیک بیماریزای جدید در جمعیت پاتوژن در هم شکسته می شوند. اولین شرط اقدام، جهت ایجاد یک رقم جوی دارای مقاومت پایدار، در اختیار داشتن اطلاعات کافی در مورد کیفیت و کمیت ژنهای بیماریزای پاتوژن در منطقه است . برای این منظور نمونه هایی از واریته های آلوده به پاتوژن از مناطق مختلف استان با شرایط آب و هوایی متفاوت ، جمع آوری شد و با استفاده از روش تک اسپوری، 287 جدایه تکثیر و روی ارقام افتراقی جو به روش ولف و براون (brown and wolfe 1990) ارزیابی شدند. در این بررسی مجموعا 9 ژن بیماریزای شناسائی گردید. که در بین این ژنها، ژنهایی بیماریزای vv و vh ژنهای غالب منطقه، دارای وفور نسبی به ترتیب 93/8 و 93/3 درصد بودند و در مقابل ژن بیماریزای vo با وفور نسبی 4/9 درصد کمترین پراکنش را در جمعیت پاتوژن استان داشت .