مجموعه ی حاضر تلاش و کوششی است در جهت احیا و معرّفی آثار و اقوال مکتوب شاعران بنام کلهر، ترجیحاً در منطقه ی گیلان غرب. اشعار کُردی از دیرباز در محافل و مجالس بر سر زبان ها بوده امّا به ندرت در جایی ثبت شده اند و بسیاری از این اشعار گران قدر به مرور زمان از حافظه ها محو شده و یا خواهدشد. لذا مبنای این کوشش بر آن است تا ضمن ارائه ترجمه و شرحی مختصر بر اشعار مکتوب موجود در این منطقه، چهره ای روشن و شفّاف از آثار کردی کلهری به جامعه پژوهشگر و محقّقان علمی و فرهنگی کشور عزیزمان، ایران، عرضه نماید. این پایان نامه، در هفت فصل فراهم گردیده که در آن در باره ی مردم کرد و زبان کردی و ایل کلهر سخن به میان آمده است و در فصل دوم به معرّفی چند تن از شاعران این خطّه که دارای آثاری مکتوب هستند، پرداخته ایم. از فصل سوم تا فصل هفتم، به ترتیب تجلّی و نمود طبیعت گرایی، دین و اعتقادات، دفاع مقدّس، روزگار و عبرت های آن و در آخر انعکاس فرهنگ عامّه در شعر شاعران کلهری سرای این شهرستان بررسی شده است. وجود شاعران توانا و برجسته در خطّه ی گیلان غرب از استان کرمانشاه و هم چنین شهرستان های اطراف، گنجینه ای ماندگار و قابل پژوهش برای جویندگان معرفت و دانش است و وجود چندین شاعر توانا در این منطقه با اشعار ارزشمند که بن مایه ی فکری و اجتماعی مردم منطقه را در آثار خود متجلّی ساخته اند، به لحاظ زیبایی شناسی و هنر شاعری نیز قابل بحث و مطالعه هستند.

شعر پایداری، زاییدۀ تلاش خستگی نا پذیر و اعتراض شجاعانۀ شاعران و نویسندگانی است که رنج ها و دردهای ملّت خود را لمس کرده اند و هرگز در مقابل ظلم، تعدّی، تجاوز، ضعیف کشی و قدرت نمایی دستگاه های جابر داخلی و خارجی تسلیم نشده اند. این جریان ادبی پویا، با درون مایۀ اعتراض و مقاومت، از حنجرۀ سرخ شاعران پایداری از زمان مشروطیّت به شکل خاصّی خود را نشان داد و تا زمان رژیم طاغوت، انقلاب اسلامی ایران و سپس جنگ هشت سالۀ عراق علیه ایران استمرار یافت. تا جایی که دورۀ اخیر، از دوره های ویژه و ممتاز تاریخ ایران به شمار می آید. رخداد جنگ تحمیلی رابطه ای دو سویه با ادبیّات برقرار کرد؛ بدین معنی که از سویی جنگ تحمیلی موجب پدید آمدن آثاری ارزشمند در عرصه ی نظم و نثر گردید و از سوی دیگر، ادبیّات نیز در تهییج جوانان و ایجاد روحیه شهادت طلبی نقشی برجسته را ایفا نمود. پس از بررسی آثار هر یک از شاعران مورد نظر بر اساس مهمترین آرایه های بلاغی، ضمن ارائه ی آمار و ارقام با ترسیم جداول و نمودار دریافتیم که کاشانی و مردانی از شاعران تشبیه گرا و سبزواری و هراتی، استعاره گرا می-باشند و در عین حال هر چهار شاعر از انواع صور بلاغی به شکلی استفاده نموده اند تا بتوانند حسّ شهادت¬طلبی و ایثار را در شعرشان بیشتر منعکس کنند.

چکیده ندارد.