عایق های سلولزی به خاطر خواص خوب الکتریکی و دسترسی وسیع در طبیعت از بیش از یک قرن پیش به صورت گسترده در تجهیرات فشار قوی شامل ترانسفورماتورها و کابل ها مورد استفاده قرار گرفته اند. با توجه به اینکه عمر این تجهیزات به شدت وابسته به عمر عایق های سلولزی می باشد، بنابراین تعیین وضعیت عایق سلولزی برای شناسایی وضعیت دقیق سلولز به منظور جلوگیری از خسارت های شدید و برون رفت های غیر منتظره تجهیزات از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هنگامی که عایق کاغذ دچار پیری می شود زنجیره سلولز پاره شده که موجب کاهش شدید استقامت مکانیکی آن می شود. روش های تشخیصی متنوع و رهیافت های مبتنی بر آن برای تعیین وضعیت عایق سلولز معرفی گردیده اند. این روش ها در تعیین دقیق وضعیت عایق کاغذ یا به عبارتی درجه پلیمریزاسیون آن ناموفق بوده اند. این پایانامه عمدتاً تأثیر احتمالی درجه پلیمریزاسیون بر روی پاسخ دی الکتریک عایق در دو حوزه زمان و فرکانس را مورد مطالعه قرار می دهد. در این تحقیق نمونه های کاغذ و پرس بُرد با چگالی بالا در مدت زمان های متفاوت تحت استرس حرارتی قرار گرفتند، تا نمونه هایی با درجه پلیمریزاسیون متفاوت بدست آید. به منظور تحقیق اثر منحصر به درجه پلیمریزاسیون برروی پاسخ دی الکتریک عایق، همه نمونه ها با حلال هگزان شسته شدند، سپس نمونه ها با روغن یکسان آغشته گردیدند. اندازه گیری پاسخ دی الکتریک در حوزه زمان و فرکانس، تأثیر پیری یا به عبارتی دیگر کاهش درجه پلیمریزاسیون را آشکار نمود. آزمایش تخلیه جزئی و ولتاژ شکست بر روی نمونه های ذکر شده، عدم اثر گذاری کاهش درجه پلیمریزاسیون را بر روی مقدار ولتاژ شروع تخلیه جزئی و اندازه استقامت دی الکتریک عایق های کاغذ آغشته به روغن را نشان داد. نهایتاً تأثیر کاهش درجه پلیمریزاسیون بر روی ظرفیت جذب آب کاغذ مورد بررسی قرار گرفت. این بررسی نشان داد، ظرفیت جذب آب توسط کاغذ به شدت با کاهش درجه پلیمریزاسیون کاهش می یابد.