یکی از فرآیندهای ذوب مجدد به منظور تصفیه فلزات، فرآیند ذو ب مجدد سرباره ای (esr)می باشد. در این فرآیند. سرباره نقشهای مختلفی از جمله تولید حرارت، حفاظت از مذاب فلز و تصفیه شیمیایی آنرا بر عهده دارد. سرباره ها معمولا ترکیبی از اکسیدها و فلورایدهای مختلف می باشد که در این فرآیند معمولا از سرباره ای شامل caf2/cao/al2o3/mgo/sio2 استفاده می گردد تغییر درصد ترکیبات سرباره باعث عوض شدن خواص آن مانند نقطه ذوب، رسانایی و سیالیت می شود. بنابراین با عوض شدن سرباره، نوع، تعداد و اندازه آخالها و درصد عناصر آلیاژی و در نتیجه خواص شمشهای تصفیه شده ، تغییر خواهد کرد. در این پژوهش تأثیر دو متغییر ترکیب سرباره و زمان نگهداری مذاب بر خواص شمشهای تصفیه شده مورد بررسی قرار گرفت. درصد عناصر آلیاژی، توسط دستگاه کوانتومتر و مطالعات ریز ساختاری با استفاده از میکروسکپهای نوری و الکترونی رویشی (sem) مجهز به آشکار ساز edx انجام گردید. نتایج بررسیها نشان داد که عملیات تصفیه ضمن کاهش مقدار آخالها باعث کاهش اندازه و توزیع یکنواختر آنها شده است. در مواردی آخالهای سولفیدی بطور کامل حذف و اندازه سایر آخالها به کمتر از 10 میکرون کاهش یافت در حالیکه در الکترود اولیه آخالهایی به بزرگی 100 میکرون نیز یافت می شد همچنین مشاهده شد با افزایش بازیسیته سرباره تا یک حد بحرانی، قابلیت گوگردزدایی افزایش می یابد. افزایش زمان انجام فرآیند نیز باعث افزایش قابل توجه میزان گوگردزدایی گردید گرچه این افزایش زمان فرآیند بدلیل کاهش دما و سیالیت مذاب، با محدودیتهایی همراه است.