چکیده طبیعت یکی از تجلیات ذات الهی بر جهان هستی است و با پدیده های موجود در آن مانند: آسمان، زمین، خورشید، آب و در نهایت انسان که همگی مجموعه ای از طبیعت کل را تشکیل می دهند، و در این راستا به بررسی چگونگی تأثیر پذیری انسان از محیط پیرامون خود و نقشی که در این میان ایفا می کند. موضوع بحث این نوشتار است که با بررسی طبیعت به عنوان محملی برای خلق و آفرینش آثار هنری با الگو پذیری از پدیده هایی که در ذهن هنرمند رشد و پرورش یافته می پردازد. بدین منظور، در این پژوهش مفهوم طبیعت و بررسی نمودهای طبیعت در آیین زرتشتی و اسلام و بررسی جلوه های عناصر چهارگانه در ایران باستان و دوره اسلامی و تأثیری که این نمودها بر هنر ایران در دوره تاریخی که بدانها پرداخته شده مورد بررسی قرار گرفت. و نمونه هایی از زیورآلات دوره هخامنشی و دوره سلجوقی با روش توصیفی از منظر تاریخی و زیبایی شناسی ارزیابی و تحلیل شده است. در خاتمه از طریق تحلیل استقرایی این نتایج حاصل شد: آیا تا اکنون نمودها و مظاهر طبیعت در اشیاء و وسایل تزیینی به ویژه در زیور آلات در دوره های تاریخی یاد شده متجلی شده است. واژگان کلیدی: طبیعت، تأثیر پذیری از طبیعت، عناصرچهارگانه، زیورآلات.