در روش ضد عفونی متداول اطمینان از داشتن غلظت های مجاز کلر در مسیر شبکه آبرسانی امکان پذیر نمی باشد. به همین دلیل در سال های اخیر، استفاده از روش ضد عفونی اقماری به منظور تأمین غلظت های یکنواخت و مجاز باقیمانده کلر در شبکه های آبرسانی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. تحقیق حاضر در راستای بهینه سازی روش ضد عفونی اقماری جهت دستیابی به : 1) تأمین کلر باقیمانده در کل شبکه آبرسانی(در محدوده مجاز استاندارد)، 2) به حداقل رساندن نوسانات غلظت در مسیر شبکه و 3) کاهش کل میزان مصرف روزانه کلر، انجام گرفته است. به همین منظور بخشی از شبکه آبرسانی شهر نیشابور به عنوان پایلوت مطالعاتی انتخاب و با استفاده از مدل epanet به لحاظ هیدرولیکی و کیفی شبیه سازی گردید. سپس با استفاده از مدل الگوریتم ژنتیک، جایگاه های تزریق کلر و نیز میزان تزریق ساعتی این ماده برای شبکه مذکور، بهینه سازی شد. در این ارتباط شش سناریوی مختلف بر اساس تعدّد جایگاه های تزریق مورد بررسی قرار گرفت و نتایج به دست آمده با نتایج حاصل از کاربرد روش سنتی مقایسه گردیدند. نتایج دلالت بر این داشت که با افزایش تعداد جایگاه ها، میزان مصرف کلر کاهش می یابد. به طوریکه با داشتن پنج جایگاه تزریق در گره های مناسب شبکه، می توان کل مصرف روزانه کلر و نیز دامنه نوسانات غلظت کلر در شبکه را به ترتیب از 306 کیلوگرم در روز و دامنه تغییرات 46/0تا4 میلی گرم در لیتر، به 176 کیلوگرم در روز و دامنه تغییرات 4/0 تا 3 میلی گرم در لیتر کاهش داد. همچنین با اعمال کلرزنی در پنج جایگاه تزریق، نرخ تزریق در ساعت حد اکثر مصرف، تا حد 62 درصد کاهش می یابد. تحلیل اقتصادی کوتاه مدت (یکساله) سناریو های مختلف نیز نشان داد که سامانه ضد عفونی اقماری حتی در شرایط غیر بهینه (دو جایگاه تزریق)، کاهشی معادل 25 درصد را در کل هزینه های سالانه نسبت به روش سنتی در بر داشت. این کاهش در شرایط بهینه (پنج جایگاه ترزیق) به رقمی معادل 28 درصد رسید.

در تحقیق حاضر تاثیر شرایط جوانه زنی بر ساختار میکروسکوپی و مورفولوژی گرافیت مورد مطالعه قرار گرفته است . از آنجائیکه ساختار میکروسکوپی و همچنین رفتار انقباضی چدنهای خاکستری وابستگی زیادی به عملیات جوانه زنی دارد. لذا در پژوهش انجام شده، رفتار پودر کربوسیلیسیم و فرو سیلیسیم به عنوان عامل جوانه زا بطور جداگانه و یا با هم مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است . در این پژوهش از روش اضافه کردن مواد جوانه زا در پاتیل استفاده شده آزمایشات بر روی چدنی با ترکیب شیمیایی ذیل انجام گردید. s 0/05 درصد، mn 0/5 درصد، p 0/2 درصد، si 1/8 درصد، c 3/7 درصد در تمام آزمایشات سعی شد که پارامترهای قابل کنترل نظیر ترکیب شیمیایی، دمای خارج کردن بار از کوره (1450+-3 سانتی گراد) و دمای تلقیح و بارریزی (1400+-3 سانتی گراد)، سرعت ورودی مذاب به قالب (0/5m/s) و شرایط و روش قالبگیری (قطعه در لنگه درجه زیرین قرار داده شده و قالبگیری بروش co2 انجام شد) تا حد امکان ثابت و یکسان باشد. در این رابطه از یک مدل پله ای با چهار ضخامت مختلف (از یک تا چهار سانتیمتر) با افزایش یک سانتیمتری به پله قبل، جهت انجام تحقیقات استفاده گردید. با توجه به بررسی های تئوری و آزمایشگاهی این مهم بدست آمد که از کربور سیلیسم به عنوان یک ماده پیش تلقیح قوی برای عامل فرو سیلیسیم می توان استفاده نمود. با توجه به واکنشهایی که در حین عملیات پیش تلقیح در مذاب انجام می گیرد، کربور سیلیسیم باعث افزایش چشمگیر راندمان جوانه زنی به نحو قابل توجهی می گردد که نتایج ذیل را در بر خواهد داشت : -1 افزایش یکنواختی خواص مکانیکی و متالورژیکی (با استفاده از ترکیب مناسب از عامل پیش تلقیح کربور سیلیسیم 0/4 درصد و عامل تلقیح فروسیلیسیم 0/5 درصد وزنی مذاب ، تا حدود زیادی باعث از بین رفتن تاثیر ضخامت نیز می گردد) -2 افزایش راندمان جوانه زنی.