امروزه تقاضا برای ایمنی، کارایی و قابلیت اطمینان در سیستم های دینامیکی ساخته دست بشر رو به افزایش است. این نیاز به خاطر افزایش پیچیدگی و نیز اتوماتیک شدن عملکردها در سیستم ها بیشتر به چشم می خورد. آگاهی زودهنگام از وقوع عیب در یک سیستم باعث جلوگیری از خرابی، از کارافتادگی و صدمه به سیستم و انسان می شود. در این راستا بحرانی بودن ایمنی در هواپیماهای مسافربری قابلیت اطمینان بالایی را طلب می کند به این منظور قوانین و مقررات پروازی حدود قابلیت اعتمادی را برای اجزای هواپیما الزام می کنند. مثلاً احتمال وقوع عیب در سنسورهای یک هوایپیمای حمل و نقل تجاری که منجر به وقوع فاجعه شود باید?10?^(-4)بار در ساعت باشد. سازندگان هوایپما از سخت افزارهای پیشنهادی مانند استفاده از چند سنسور (دوگانه، سه گانه، و چهارگانه)، عملگرها و کامپیوترهای مشابه در پرواز به این قابلیت اعتماد دست یافته اند.اما در هواپیماهای بدون سرنشین با توجه به محدویت های وزنی و فضای اشغالی به منظور کاهش پیچیدگی، وزن، فضای اشغالی و در نتیجه کاهش هزینه های پرواز می توان از روش های عیب یابی تحلیلی به جای بخشی از سخت افزارهای اضافی و همچنین چک های تعمیر و نگهداری استفاده کرد. لذا با توجه به اهمیت تشخیص عیب و چگونگی مقابله با عیب واقع شده به صورت برخط در سامانه های هوافضایی بدون سرنشین، در پایان نامه ارائه شده سعی بر آن است که عملکرد پروازی هواپیما را در صورت حادث شدن عیب در عملگر، که شامل عیب نرم و یا عیب نرم چندگانه می شود،نزدیک به شرایط بهینه حفظ نمود. روش مورد بررسی و ارائه شده تخصیص کنترلاست که روش کنترلی تحمل عیب است و هدف آن کنترل و حفظ پایداری هواپیمایی است که دچار خرابی عملگر شده است. تخصیص کنترل در واقع ایجاد نیروها و ممان های مطلوب با استفاده از مجموعه ای از عملگرها است؛ به عبارت دیگر پرنده ای که باید کنترل شود، تعداد عملگرهای باالقوه بیشتری نسبت به اهداف کنترلی تعیین شده دارد و عملگرهای در دسترس باید به گونه ای به منظور برآورده کردن اهداف کنترلی به کار گرفته شوند. در روش ارائه شده در صورت بروز عیب، خروجی قانون کنترلی که مجموعه ای از ممان های مطلوب می باشد به بلوک تخصیص کنترل ارسال می شود تا با انتخاب مکان ها و موقعیت های مناسب برای عملگرها به منظور تولید این ممان ها در راستای حفظ پایداری پرنده گام بردارد. در روش مذکور نیازی به بررسی تمامی سناریوهای عیب و خرابی که انتظار می رود اتفاق بیفتد نیست و کنترل داخلی قادر است هر گونه عیب را در صورتیکه دینامیک پرنده نیز قادر باشد، جبران نماید.

در دنیای امروزی، رشد سرسام آور جمعیت از یک طرف و بهره برداری نامناسب و غلط از خاک به ویژه با اعمال روش های نادرست زراعی، از طرف دیگر، موجب شده است که خسارات زیادی بر این منبع مهم وارد گردد و بیشتر از یک سوم کل اراضی دنیا در معرض فرسایش شدید قرار گیرند. برای حصول به کشاورزی پایدار هم در زمینه تولیدی و هم در زمینه محیط زیست باید خاک را به عنوان پایه اصلی تولید در نظر گرفت. ازآنجا که خاک ورزی حفاظتی، یکی ازمهم ترین تغییر فن آوری در عرصه کشاورزی برای حفظ خاک های زراعی و حصول کشاورزی پایدار می باشد، شناخت هرچه بیشتر آن و شناسایی عوامل موثر در پذیرش و توسعه آن توسط کشاورزان، گامی مهم در پایداری تولید وکشاورزی حفاظتی خواهد بود. این پژوهش با هدف بررسی عوامل موثر بر پذیرش و توسعه خاکورزی حفاظتی با استفاده از فن پیمایش اجرا شد. آزمودنی های این تحقیق شامل 164 نفر از کشاورزان گندم کار پذیرنده و نپذیرنده خاکوورزی حفاظتی شهرستان شیراز بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده چند مرحله ای از بین جامعه آماری تحقیق انتخاب شدند. یافته های تحقیق نشان داد که متغیر های فردی(سن و میزان تحصیلات)، منغیر های اقتصادی (میزان اراضی آبی، میزان اراضی دیم، میزان باغ، تعداد دام سنگین، تعداد دام سبک، سطح زیر کشت گندم سالانه، هزینه تولید و درآمد)، متغیرهای اجتماعی(عضویت در تشکل ها، مشارکت اجتماعی، منزلت اجتماعی) و بهره گیری از خدمات آموزشی و ترویجی با پذیرش و سطح توسعه خاکورزی حفاظتی همبستگی معنی دار دارند. همچنین درمقایسه میانگین بین متغیر ها در دو گروه (پذیرنده و نپذیرنده) مشخص گردید که بین متغیر های تحصیلات، تعداد افراد خانوار شاغل در بخش کشاورزی، عضویت در تشکل ها، بهره گیری از خدمات آموزشی و ترویجی، میزان اراضی آبی، میزان اراضی دیم، میزان باغ، تعداد دام سنگین، تعداد دام سبک، سطح زیر کشت گندم سالانه، هزینه تولید ومیزان درآمد تفاوت معنی داری وجود دارد.یافته پژوهش حاکی است که متغیرهای آموزشی ترویجی و اقتصادی می تواند با دقت زیاد کشاورزان پذیرنده و نپذیرنده خاکورزی حفاظتی را طبقه بندی نماید. در پایان نیز توصیه های عملی برای توسعه خاکورزی حفاظتی ارائه گردیده است

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.