در تجزیه و تحلیل توانمندیهای ذاتی و اکتسابی و میزان تاثیر هر یک از آنها در بهبود عملکرد مدیران به عنوان رهبران سازمانی سعی گردید با پرسشنامه هایی که در اختیار گروههای مختلف صاحبنظر که به نوعی با مدیریت و رهبری مجموعه های سازمانی به صورتی علمی و یا حرفه ای ارتباط دارندقرار گرفته، اطلاعات مورد نظر جمع آوری گردد. از نقطه نظر به دست آمده ملاحظه گردید علیرغم اعتقاد داشتن دسته ای از مدیران به اینکه مدیریت علم و هنر است ، در مجموع نظرخواهی از کلیه گروههای مدیریتی (علمی و حرفه ای) نظر براین است که در نهایت میزان تاثیر و نقش معیارهای تعریف شده در قالب توانمندیهای ذاتی در بهبود عملکرد مدیران عمدتا"بیشتر و یا قبل از توانمندیهای اکتسابی می باشد، به عبارت دیگر عملکرد مدیران قبل از اینکه متاثر از یک سری آموخته های علمی (آکادمی ) قبل از ورود به بازار کار و کسب و تجربه باشد، به قابلیتهای اولیه فردی (قوای ذاتی ) برمی گردد که این خصیصه (ژنتیکی) به شکلی غیرارادی و خودجوش در رفتار اجتماعی مدیران و رهبران به صورتی کارآمد به منصه ظهور می نشیند. در نتیجه گیری از مطالعات نظری و تحقیقات میدانی علاوه برموارد فوق چنین نیز می توان بیان نمود که باور عمومی در سازمانها به این است که امروزه صرفا"مقام و منزلت مدیران نمی باشد که کارکنان را وادار به اطاعت از ایشان نموده بلکه این قابلیتها و ویژگیهای شخصیتی به ویژه ذاتی مدیران است که منطبق بر فرهنگ عمومی و هنجارهای اجتماعی قبل از هر عاملی باعث قرار گرفتن مدیران در جایگاه ممتازی به عنوان رهبر سازمانی می گردد. لذا می توان چنین پیشنهاد نمود که برای بهبود بخشیدن به سیستمهای سازمانی و مدیریت یکی از راهکارهای اساسی مطالعه جامع و کامل روی سوابق فردی و اجتماعی و در نهایت تجربی و علمی افراد برای بکارگیری در رده های مختلف مدیریتی سازمانها می باشد.