موضوع این پایان نامه بررسی مقایسه ای سه روش تدریس و ارزیابی نگارش است: تدریس به روش پوشه کار الکترونیکی، پوشه کار و کلاس های مرسوم نگارش. اگرچه روش های ارزیابی جایگزین مدتی است که در ایران استفاده می شوند، تحقیقات اندکی به موثر بودن پوشه کارها در کلاس های نگارش پرداخته اند. همچنین پوشه کارهای الکترونیکی نگارش در ایران معرفی نشده اند تا بتوان تاثیر احتمالی آنها را بر بهبود نگارش دانش آموزان مورد بررسی قرار داد. به همین منظور محقق بر آن است که تاثیر پوشه کارها را مورد بررسی قرار دهد و همچنین به معرفی پوشه کارهای الکترونیکی بپردازد. بنابراین هدف از این تحقیق مقایسه ای بین روش های مرسوم ارزیابی نگارش و ارزیابی به روش پوشه کار و همچنین بررسی فواید احتمالی استفاده از پوشه کار الکترونیکی از طریق پست الکترونیکی و اینترنت است. پوشه کارها مجموعه ی هدفمندی از کارهای دانش آموزان هستند که نمایانگر پیشرفت دانش آموزان در مدتی معین می باشند (جنسی و آپشر، 1996). پوشه کارها به انواع مختلفی تقسیم می شوند و مزایای متعددی را شامل می شوند. همچنین تحقیقاتی مبنی بر موثر بودن پوشه کارها در داخل و خارج از ایران انجام شده اند (به طور مثال سانگ و آگوست، 2002، لینچ و شاو، 2005، برچ، 2000، و نزاکت گو، 2005) که بر ارزش استفاده از آنها می افزاید. این تحقیق در صدد پاسخ به سوال فوق است: آیا تدریس نگارش با استفاده از هرکدام از سه روش (پوشه کار الکترونیکی، پوشه کار و یا کلاس های مرسوم نگارش) تاثیری بر یادگیری نگارش دانش آموزان دارد؟ بر اساس این پرسش فرضیه صفر زیر مطرح شده است: تدریس نگارش با استفاده از هر کدام از سه روش (پوشه کار الکترونیکی، پوشه کار و یا کلاس های مرسوم نگارش) تاثیری بر یادگیری نگارش دانش آموزان ندارد. جامعه ی آماری این تحقیق متشکل از 51 دانش آموز دختر در آموزشگاه سیمین ساری بوده است. این دانش آموزان در سه گروه جداگانه هرکدام به یکی از سه روش مورد تحقیق (پوشه کار الکترونیکی، پوشه کار، و روش مرسوم) آموزش داده شدند. شش موضوع نگارش توصیفی مورد استفاده قرار گرفت: دو موضوع برای امتحانات پیش آزمون و پس آزمون و چهار موضوع دیگر به عنوان تمرینات کلاسی. برگه های امتحانات دانش آموزان در سه گروه توسط دو نفر با استفاده از مقیاس جیکابزو همکاران (1981) مورد بررسی قرار گرفتند. نمرات دانش آموزان در سه گروه از طریق آنالیز واریانس یک سویه ((one-way anova با هم مقایسه شدند. همچنین برای بررسی پیشرفت احتمالی دانش آموزان در هر گروه، نمرات پیش آزمون و پس آزمون آنها از طریق سه آزمون تی (paired t-test) با هم مقایسه شدند. بررسی نتایج آماری تحقیق نشان داد که هیچ کدام از روش های استفاده شده در این تحقیق (پوشه کار الکترونیکی، پوشه کار و روش مرسوم) برتری نسبت به روش های دیگر نداشتند. بنابراین فرضیه صفر موثر نبودن این روش ها قابل رد شدن نیست.

روش های ارزیابی جایگزین پس از نارضایتی از آزمون های قدیمی توجه زیادی را به خود جلب کردند. این روش ها تنها برای بهبود توانایی زبانی زبان آموزان استفده می شدند، گرچه مدل های ارتباطی زبان بر توانایی زبانی و شناختی توجه داشتند (بکمن، 1990؛ بکمن و پالمر1996). تحقیق حاضر به منظور یافتن تاثیرسه روش ارزیابی جایگزین (خودآزمایی، همتاآزمایی، و کنفرانس) بر تولید چهار نقش زبانی ( عذرخواهی، شکایت، درخواست و امتناع ) و نشانه های ادب دانش آموزان است.. بنابراین سوالات زیر در این تحقیق مطرح شدند: آیا هیچگونه تفاوت معناداری بین گروه های ارزیابی جایگزین و غیر جایگزین در تولید چهار نقش زبانی امتناع، شکایت، درخواست، عذرخواهی و نمایه های ادبی وجود دارد؟ آیا تفاوتی بین نگرش دانش آموزان نسبت به هرکدام از روش های جایگزین قبل و بعد از آن یافت می شود؟ چه الگویی از بین مکالمات بین معلم و دانش آموزان در گروه کنفرانس یافت می شود؟ دانش آموزان در گروه خودآزمایی از چه معیاری برای نمره دادن به نقش های زبانی تولید شده استفاده می کنند؟ دانش آموزان در گروه همتا آزمایی از چه معیارهای شناختی برای نمره دادن به تولید نقش زبانی استفاده می کنند؟