جنس persicaria (l.) miller متعلق به قبیله persicarieae از خانواده polygonaceae شامل گیاهان یکساله و چند ساله در ایران است. اعضای این جنس پراکنش وسیعی به ویژه در نیمکره شمالی دارند. این جنس در ایران شش گونه یکساله دارد: p. hydropiper l., p. minor hudson., p. mitis schrank., p. lapathifolia l., p. orientalis (l.) spach., p. maculosa gray. در این پژوهش 43 واحد جمعیتی از گونه های یکساله persicaria از نظر ریخت شناسی، ساختار تشریحی (برش عرضی پهنک برگ، بشره پشتی برگ و بشره پوشاننده گلپوش)، خصوصیات دانه های گرده، فندقه و الگوهای حاصل از الکتروفورز پروتئین بذر مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از بررسی اعضای این قبیله با اعضای قبیله های polygoneae و rumiceae مقایسه شد. با استفاده از نرم افزار spss ver.11.5 و ntsys ver. 2.1 بررسی های آماری اولیه صفات کمّی وکیفی و سپس آنالیزهای آماری چند متغیره انجام گرفت. آنالیز واریانس (anova) برای تعیین وجود اختلاف معنی دار بین جمعیت های گونه های مطالعه شده نسبت به یکدیگر انجام گرفت. با استفاده از تجزیه به عاملها مشخص شد که صفات طول کرک اکرا، طول کرک اکرئولا، تعداد پرچم، شکل گل آذین، درخشش فندقه، عرض فندقه، نسبت طول به عرض فندقه، نسبت طول به عرض غنچه، طول فندقه و عرض غنچه صفات افتراقی محسوب می شوند. بررسی های الگوهای حاصل از الکتروفورز پروتئین ذخیره ای بذر که برای اولین بار در مورد persicaria انجام شد، در جدایی گونه ها و زیر گونه های این جنس موثر شناخته شد. نتایج حاصل از مطالعات ریخت شناسی، ساختار تشریحی، گرده و فندقه موید آنست که persicaria باید به عنوان جنسی مجزا درنظر گرفته شود. یافته های حاصل از این تحقیق به شناسایی persicaria lapathifolia subsp. nodosa برای اولین بار در ایران منجر شد. گونه persicaria minor در برخی نقاط ایران تشکیل اکوتیپ های سازگار با شرایط محلی را داده است.

به عنوان یک ابزار آماری چند گانه قدرتمند برای تعیین اسپکترومتریک (pls) مدل کمترین مربعات جزیی همزمان آملودیپین و آتوروواستاتین در نمونه های دارویی بکار گرفته شد. رنج غلظتی خطی برای آملودیپین 40- 0.3 میلی گرم بر لیتر وبرای آتورواستاتین 100-0.1 میلی گرم بر لیتر بدست آمد. داده های جذب در فاصله 310-205 نانومتر برای این داروها ثبت شده است. برای تعیین همزمان با استفاده ازpls , 28مخلوط کالیبراسیون و12 مخلوط خارجی محتوی آملودیپین وآتورواستاتین تهیه شده است. مقادیر ریشه دوم خطاهای پیش بینی شده (rmsep) برای آتوروواستاتین و آملودیپن به ترتیب 0.927,0.169 می باشد. روش پیشنهاد شده با موفقیت برای تعیین همزمان آملودیپین وآتورواستاتین در نمونه های سنتزی و حقیقی استفاده شده است. قسمت دوم تفکیک مخلوط های دوتایی از اتینل استرادیول و لونوجسترول با کمترین پیش پردازش نمونه و بدون جداسازی آنالیت بطور موفقیت آمیزی انجام شده است. این کار بر اساس آنالیز دیتاهای uv با استفاده از روش تابع های اساسی شعاعی –حداقل مربعات جزیی می باشد. نمودارهای کالیبراسیون درفاصله 30-0.3 برای اتینل استرادیول و لونوجسترول خطی می باشد. برای مجموعه های تست کالیبراسیون وخارجی , مخلوط های دوتایی از داروها بطور تصادفی انتخاب شده اند. نتایج حاصل از مدل و متعاقباً پیش بینی در مجومه تست خارجی از مقدار q2 برای اتینل استرادیول و لونوجسترول حاصل می شود که برای اتینل استرادیول 94.1% و برای لونوجسترول 99.4%می باشد.در آنالیز نمونه های واقعی ما نواحی طیفی که در آن مزاحم های ناشناخته جذب دارند و اثر ماتریکس وجود دارد را حذف می کنیم. بازده ها برای نمونه های واقعی بین 106.8-90.6 می باشد. دقت محاسبه شده بر حسب rsd% در اکثر موارد زیر4% می باشد. قسمت سوم روش تابع های اساسی شعاعی– کمترین مربعات جزیی برای تعیین همزمان آملودیپین و آتورواستاتین در نمونه های دارویی با استفاده از دیتاهای بدست آمده ازاسپکتروفلوریمتری استفاده شده است. منحنی های کالیبراسیون در رنج های غلظتی 6-0.1 و9-0.5 میلی گرم بر لیتر برای آملودیپین و آتورواستاتین خطی بود. داده های فلوروسانس در فاصله 600-240 نانومتر برای این داروها ثبت شده است.ماتریکس کالیبراسیون با 17 مخلوط شامل این داروها طراحی شد. 8 نمونه مخلوط سنتزی برای ارزیابی روش مذکور استفاده شد. مجذور میانگین مربعات خطای پیش بینی (rmsep) برای آتوروواستاتین و آملودیپین به ترتیب0.067 ,0.004 می باشد. در آنالیز نمونه های واقعی اثر ماتریکس را حذف کردیم. بازده ها برای نمونه های واقعی تقریباً 100 می باشد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.