در این تحقیق دو آزمایش مجزا بر روی بنه زعفران انجام گرفت: در آزمایش اول که با استفاده از طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار در انجام شد تأثیر دو دمای 23 و 33 درجه سانتی گراد در اطاق رشد بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت: پراکسیداز، پلی فنل اکسیداز، سوپر اکسید دیسموتاز، کاتالاز و اکسین اکسیداز درجوانه انتهایی و بنه زعفران در ماه های تیر(دوره خواب گیاه) تا مهر(شروع رشد مجدد گیاه) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که آنزیم ها در تیر ماه در هر دو دما دارای حداقل فعالیت بودند. در دمای 23 درجه فعالیت آنزیم های مذکور در ماه های تیر تا مهر افزایش یافت که این امر منجر به انجام تمام مراحل رشد از قبیل تشکیل ریشه، رشد جوانه انتهایی و تولید برگ در بنه های زعفران در مهر ماه شد اما در دمای 33 درجه هیچ گونه تغییری در فعالیت های آنزیمی مشاهده نشد. در آزمایش دوم تاثیر اندازه بنه بر تغییرات عناصر غذایی نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم و سدیم در بنه و برگ زعفران در کشت مزرعه ای مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدا بنه ها به 3 گروه وزنی 6-4 گرم، 8-6 گرم و بیشتر از 8 گرم تقسیم شدند و سپس در مهر ماه در طرح بلوک های کاملا تصادفی با 3 تکرار در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشکاه تربیت مدرس کشت شدند. نمونه برداری از بنه و برگ به فاصله هر 3 هفته یکبار انجام شد. نتایح تجزیه عناصر، وجود تفاوت معنی داری را در مقدار عناصر بنه سه گروه وزنی نشان نداد. در مقابل، مقدار عناصر در برگ به طور معنی داری به وزن بنه ها بستگی داشت‎؛ به طوری که عناصر نیتروژن، منیزیم و فسفر در برگ بنه های بزرگ بیش از برگ بنه های کوچک بود و عناصر کلسیم، منیزیم و سدیم در برگ بنه های کوچک بیش از برگ بنه های بزرگ بود. همچنین از نظر برخی صفت ها مانند طول برگ تعداد جوانه جانبی و تعداد گل اختلافات معنی داری در میان 3 گروه وزن بنه مشاهده شد در صورتی که طول برگ با وزن بنه رابطه معنی داری نداشت

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر نانونقره، تریازول و تری سیکلازول بر مقاومت به تنش غرقابی در مرحله جوانه زنی و رشد گیاهچه کلزا انجام شد. این تحقیق شامل 3 آزمایش جداگانه (آزمون جوانه زنی در اطاق رشد، سبزشدن و محلول پاشی در گلخانه) بود که هر یک به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در دانشگاه تربیت مدرس اجراشد. در آزمون جوانه زنی در اطاق رشد تاثیر پیش تیمار نانونقره، 1،2،4- تریازول و تری سیکلازول بر جوانه زنی بذور کلزا در شرایط غرقابی بررسی شد که شامل 3 سطح نانونقره (0،ppm 40 و ppm80 )، 3 سطح تریازول و تری سیکلازول (0، 25 و 50 میلی گرم در لیتر) و دو سطح غرقابی (0 و 8 روز) در 4 تکرار بود. براساس نتایج این آزمایش غرقابی سبب کاهش صفات رشد گیاهچه و فعالیت آنزیم های کاتالاز، پراکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز شد. تریازول سبب افزایش صفات طول ریشه چه، طول ساقه چه و وزن خشک گیاهچه در شرایط غرقابی شد که تفاوت معنی داری بین کارببرد غلظت های مختلف مشاهده شد. کاربرد غلظت 50 میلی گرم در لیتر تریازول سبب افزایش فعالیت آنزیم کاتالاز در شرایط تنش و بدون تنش شد اما بر میزان فعالیت سایر آنزیم ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد. کاربرد غلظت 50 میلی گرم در لیتر تری سیکلازول منجر به افزایش صفات طول ریشه چه و وزن خشک گیاهچه شد اما بیشترین میانگین طول ساقه چه با کاربرد 25 میلی گرم در لیتر تری-سیکلازول به دست آمد. بین کاربرد غلظت های مختلف تری سیکلازول بر فعالیت آنزیم های کاتالاز، پراکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. در مورد نانونقره نیز کاربرد غلظت ppm 80 در تمامی صفات مورد مطالعه موثرتر از غلظت ppm 40 بود. کاربرد نانونقره سبب افزایش فعالیت آنزیم های کاتالاز، پراکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز در شرایط تنش و بدون تنش شد که تاثیر غلظت ppm80 بیشتر بود. تیمارهای آزمون سبز شدن بذور تیمارشده در گلخانه مشابه آزمایش اول بود. نتایج این آزمایش نشان داد کاربرد غلظت 25 میلی گرم در لیتر تریازول و 50 میلی گرم در لیتر تری سیکلازول سبب بهبود صفات جوانه زنی در شرایط غرقابی گردید. در مورد نانونقره نیز کاربرد غلظت ppm80 صبب بهبود صفات جوانه زنی در شرایط غرقابی گردید. آزمایش دیگر آزمون محلول پاشی تریازول و تری سیکلازول در مرحله 5 برگی از رشد گیاه کلزا و اعمال تنش غرقابی بعد از محلول پاشی به مدت 10 روز در شرایط گلخانه ای بود. تیمارهای این آزمایش شامل تریازول و تری سیکلازول هر یک در سه سطح (0،1 و 2 میلی مولار و غرقابی در دوسطح (0 و 10 روز) بود. تنش غرقابی سبب کاهش صفات ظاهری، عناصر غذایی گیاه و میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان گردید. کاربرد غلظت 1 میلی مولار تریازول سبب افزایش بیشتری در صفات مورفولوژیک و فعالیت های آنزیمی گردید. بین غلظت های متفاوت تریازول تفاوت معنی داری مشاهده گردید. با کاربرد غلظت 2 میلی مولار تری سیکلازول میانگین صفات مورفولوژیک و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان بیشتر بود اما بین کاربرد غلظت های متفاوت، تفاوت معنی داری مشاهده نگردید و فقط در مورد فعالیت آنزیم پراکسیداز غلظت 2 میلی مولار تفاوت معنی داری با غلظت 1 میلی مولار نشان داد. در مورد عناصر غذایی نیز کاربرد تریازول ها سبب افزایش جذب این عناصر در شرایط غرقابی نشد. کاربرد تریازول ها سبب افزایش صفات مورفولوژیک و آنزیم های آنتی اکسیدان گیاهان تیمارشده شد که سبب بهبود مقاومت به تنش غرقابی در گیاهان تیمارشده در مقایسه با گیاهانتیمارنشده گردید. نتایج نشان داد تریازول ها می توانند به عنوان یک تنظیم کننده رشد، به طور موثری گیاه کلزا را از اثرات مخرب تنش غرقابی محافظت کنند.

چکیده به منظوربررسی اثر نقره بر ریزش بذر و گلبرگ های گاوزبان، یک آزمایش مزرعه ای در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال 1387 در پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی واقع در هلجرد کرج اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل 4 سطح نیترات نقره (0، 10، 20 و 30 میلی مولار) و 4 سطح نانو نقره (0، 20، 40 و 60 پی پی ام) بودند که در 3 مرحله رشدی شامل: شروع گلدهی، اواسط گلدهی و اواسط بذردهی روی اندام های هوایی گیاه محلول پاشی شدند. صفات مورفولوژیک اندازه گیری شده شامل: تعداد برگ، ارتفاع ساقه، وزن تر و خشک بوته، وزن تر و خشک گل آذین و سبزینگی برگ ها بود. صفات فیتوشیمیایی اندازه گیری شده شامل: درصد فنل تام، درصد تانن، میزان آلکالویید، درصد موسیلاژ و ضریب تورم، فعالیت آنتی اکسیدانتی بر اساس رادیکال dpph، میزان خاکستر تام و خاکستر نامحلول در اسید، غلظت نقره در بافت گیاهی، درصد و کیفیت روغن بذر بود. همچنین عملکرد دانه، درصد ریزش گلبرگ ها، معیار کاهش ریزش دانه و وزن صد دانه نیز اندازه گیری شدند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان دادند که محلول پاشی غلظت های مختلف نانو نقره و نیترات نقره موجب افزایش غلظت نقره در بافت های گیاهی شد. تجمع نقره در بافت های گیاهی تحت تیمارهای نانو نقره 60 پی پی ام و نیترات نقره 10 میلی مولار اختلاف معنی داری نداشت در حالی که غلظت نقره در محلول نیترات نقره 10 میلی مولار 5/10 برابر بیشتر از غلظت نقره در تیمار نانو نقره 60 پی پی ام بود. تیمارهای نانو نقره و نیترات نقره بر صفات رویشی از قبیل: ارتفاع بوته، تعداد برگ، سبزینگی برگ و وزن خشک بوته و گل آذین تاثیر معنی دار داشتند. بیشترین میزان این صفات در تیمارهای نانو نقره 60 پی پی ام و نیترات نقره 10 میلی مولار حاصل شد. همچنین غلظت های مختلف نانو نقره و نیترات نقره بر صفات دارویی این گیاه از قبیل: فنل تام، درصد تانن، میزان آلکالویید تام، موسیلاژ و ضریب تورم تاثیر معنی داری داشتند اما بر میزان خاکستر تام و خاکستر نامحلول در اسید بدون تاثیر بودند. ریزش دانه وگلبرگ ها و فعالیت آنتی اکسیدانتی (dpph) گیاه نیز تحت تاثیر تیمارهای نانو نقره و نیترات نقره قرار گرفت. با توجه به نتایج می توان بیان کرد که ریزش بذر و گلبرگ های گاوزبان تحت تاثیر هورمون اتیلن قرار دارند و یون های نقره به سبب خنثی سازی عمل اتیلن، قادر به کاهش ریزش بذر و گلبرگ های این گیاه می باشند. نتایج حاصل از گاز کروماتوگرافی روغن بذر گاوزبان نشان داد که اسید پالمتیک، اسید استئاریک، اسید اولئیک، اسید لینولئیک، اسید گاما لینولنیک، اسید آراشیدیک، اسید ایکوزنوئیک، اسید دوکوزانوئیک، اسید اروسیک و اسید نرونیک،اسیدهای چرب اصلی روغن بذر گاوزبان می باشند. تیمارهای نانو نقره و نیترات نقره بر درصد روغن و درصد اسیدهای چرب روغن بذر گاوزبان تاثیر معنی داری نداشتند و تنها اسید چربی که تحت تاثیر این تیمارها قرار گرفت، اسید آراشیدیک بود. اسید چرب دوکوزانوئیک نیزتنها در تیمار 10 میلی مولار نیترات نقره مشاهده شد. واژگان کلیدی: گاوزبان، ریزش، اتیلن، نانو نقره، نیترات نقره

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر سالیسیلیک اسید بر گیاه دارویی سرخارگل (echinacea purpurea) در آزمایش های کشت خاکی و هواکشت در دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس در سال 1385 انجام شد. در هر دو آزمایش غلظت هایی ازسالیسیلیک اسید(0،90،180و ppm270) بر روی گیاهچه های سرخارگل دو بار محلول پاشی شد . پس از 6 ماه گیاهان برداشت گردیدند وصفت هایی نظیر وزن برگ ، ساقه ، ریشه ، دمبرگ ها وگل ها و تعدادگل ها و همچنین میزان جذب عناصر غذایی نیتروژن ، نیترات ، فسفر ، پتاسیم ، کلسیم، منیزیم ، منگنز و روی در تمام قسمت های گیاه و کلروژنیک اسید در برگ ها و ریشه ها مورد بررسی و اندازه گیری قرار گرفت. گیاهان رشد یافته در سامانه هواکشت میزان کمتری از کلروژنیک اسید (در برگ و ریشه ها) نسبت به گیاهان رشد .....

زعفران گیاهی است با نام علمی (l. crocus sativus) و متعلق به خانواده زنبقیان iridaceae))، چند ساله که در اوایل پاییز به گل می رود و در بهار و تابستان خشک شده و به خواب می رود. هدف از کشت زعفران برداشت کلاله و خامه بلند آن است که به رنگ قرمز شفاف می باشد. یکی از مشکلات کشت زعفران محصول کم آن در سال اول و دوم است که یکی از دلایل آن کشت بنه های کوچک می باشد. هدف از این تحقیق تولید بنه های دختری بزرگتر جهت افزایش محصول در سال های بعدی کشت بود.به این منظور در این تحقیق اثر بستر کشت و اندازه بنه را همراه با حذف جوانه های جانبی بر روی صفات مورفولو‍‍‍‍‍ژی، گلدهی و مقدار عناصر غذایی موجود در بنه و برگ زعفران مورد بررسی قرار دادیم. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شد که این نتایج بدست آمد.مشاهده شد که بستر کشت پرلیت و حذف جوانه جانبی در سال اول رشد باعث افزایش معنی دار گلدهی شدند.همچنین اندازه بنه و بستر کشت پرلیت همراه با حذف جوانه باعث افزایش طول برگ و تعداد برگ و وزن برگ شدند و همچنین وزن ریشه افزایش معنی داری داشت.نکته جالب توجه تولید بنه های دختری بزرگ بود که تحت تاثیر معنی دار اندازه بنه و حذف جوانه جانبی و بستر کشت قرار گرفته بود که در نهایت با اعمال تیمار های فوق موفق به تولید بنه های دختری بزرگ تر شدیم.همچنین مشاهده شد که اندازه بنه روی مقدار نیتروژن برگ و بنه و همچنین مقدار فسفر و منیزیم در بنه اثر معنی داری داشت.حذف جوانه جانبی بر مقدار نیتروژن بنه و همچنین مقدار منیزیم برگ و بنه زعفران اثر معنی داری داشت.بستر کشت بر مقدار نیتروژن در برگ و بنهو مقدار پتاسیم در برگ و همچنین مقدار منیزیم در برگ و بنه اثر معنی داری داشت.کلیه تبمارها بر مقدار گوگرد در برگ و بنه اثر معنی داری داشتند.

گیاه دارویی سرخارگل (purpel cone flower) با نام علمی(l.) moench echinacea purpurea از قرن ها پیش بعنوان درمان سرماخوردگی ، سرفه ، برونشیت، عفونت های تنفسی و بعضی موارد التهابی استفاده می شده است. به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی نیتروژن آلی بر عملکرد گیاه دارویی سرخارگل آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس در سال 89-1388 به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش شامل: محلول پاشی نیتروژن آلی به فرم محلول آمینول فورته در پنج سطح 5/0، 75/0،1 ،5/1 و2 لیتر در هکتار، نیتروژن آلی به فرم محلول کادوستیم 5/0، 75/0،1 ،5/1 و2 لیتر در هکتار و دو محلول پاشی شاهد با آب و بدون محلول پاشی بودند. نتایج تجزیه واریانس این پژوهش نشان داد که محلول پاشی ترکیبات آمینول فورته و کادوستیم تاثیر معنی داری بر ارتفاع، وزن تر و خشک برگ، ساقه و ریشه، قطر ریشه، تعداد گل و وزن خشک آنها، طول ریشه، سبزینگی برگ، محتوای نیتروژن و پتاسیم برگ و ساقه، ترکیبات فنولی برگ، ساقه، گل و ریشه داشت. همچنین با توجه به یافته های حاصل از این تحقیق قطر ساقه و گل و فسفر برگ و ساقه تحت تاثیر تیمارهای محلول پاشی قرار نگرفت. بررسی ها نشان دادند که بالاترین مقدار در تمام صفات (بجز وزن خشک گل) با محلول پاشی کادوستیم سطح 1 لیتر در هکتار حاصل شد در صورتی که حداقل مقدار صفات با محلول پاشی بدون محلول پاشی بدست آمد. همچنین در میان تیمار محلول پاشی آمینول فورته بیشترین میزان ارتفاع بوته، وزن تر برگ، وزن خشک برگ ، ساقه و ریشه، قطر گل، محتوای نیتروژن برگ و ساقه و ترکیبات فنولی برگ از سطح 1 لیتر در هکتار بدست آمد و در سایر صفات بیشترین میزان مربوط به سطح 75/0 لیتر در هکتار بود.

تنش غرقابی با ایجاد تغییرات نامطلوب فیزیولوژیک سبب محدودیت رشد و تولید کلزا می شود. این تحقیق با توجه به کاهش جذب نیتروژن و القاء تنش اکسیداتیو در اثر شرایط تنش غرقابی طراحی شد. هدف از این آزمایش مقایسه تاثیر تلقیح بذری و محلول پاشی کودهای زیستی و کاربرد ترکیبات حاوی نیتروژن و تری سیکلازول به صورت محلول پاشی بر برخی از واکنش های فیزیولوژیک و مورفولوژیکی کلزا (brassica napus l.) رقم هایولا 401 تحت تنش غرقابی بود. آزمایش به صورت گلدانی در سه تکرار و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری به مدت دو سال (90-1389) اجرا گردید. گیاهان در مرحله رشدی پنج برگی به مدت دو هفته تحت تنش غرقابی قرار گرفتند. دو نوع کود زیستی شامل aap (ازتوباکتر + آزوسپیریلیوم + سودوموناس) و apb (آزوسپیریلیوم + سودوموناس + باسیلوس) به صورت تلقیح بذری یا محلول پاشی استفاده شدند. ترکیبات حاوی نیتروژن (اوره، نیترات کلسیم و نیترات پتاسیم) و تری سیکلازول به صورت محلول پاشی مورد استفاده قرار گرفتند. کلیه محلول پاشی ها در مراحل قبل از تنش، بعد از تنش و یا هر دو زمان (قبل و بعد از تنش) انجام گردید. نتایج نشان داد که تنش غرقابی موجب کاهش معنی دار رشد ریشه و ساقه گردید. غلظت عناصر غذایی پرمصرف (نیتروژن، فسفر، پتاسیم و کلسیم)، میزان رنگدانه های فتوسنتزی (کلروفیل a، کلروفیل b و کاروتنوئید) و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان (کاتالاز، پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز) در برگ کاهش یافته ولی پراکسیداسیون اسیدهای چرب (غلظت مالون دی آلدئید) و تولید اتیلن بواسطه تنش غرقابی افزایش پیدا نمود. از بین اجزای عملکرد، تعداد خورجین در بوته به طور معنی داری کاهش یافت و موجب گردید که عملکرد دانه نیز کاهش یابد. اثر نامطلوب تنش غرقابی با کاربرد کلیه ترکیبات به طور معنی داری تخفیف پیدا نمود. از این آزمایش نتیجه گیری گردید که تلقیح بذری کودهای زیستی قابلیت کاربرد داشته و سودمندتر از محلول پاشی آنها می باشد. محلول پاشی نیترات پتاسیم در زمان قبل از تنش و یا محلول پاشی دو مرحله ای نیترات کلسیم و نیترات پتاسیم موجب کاهش اثر نامطلوب تنش غرقابی گردیده و قابل توصیه می باشند. محلول پاشی تری سیکلازول در کلیه زمانها نیز موجب کاهش اثر تنش غرقابی گردید ولی تاثیر محلول پاشی دو مرحله ای آن بیشتر بود.

زعفران گرانقیمت ترین گیاه داروئی و ادویه ای در جهان محسوب می شود. از جمله خواص مهم دارویی این گیاه که ایرانیان از دیرباز از آن برای درمان بیماری ها استفاده می کرده اند، می توان به خاصیت های ضد سرطانی، ضد تومور، ضد افسردگی و درمان پروستات اشاره کرد. اکسین یکی از مهمترین تنظیم کننده های رشد گیاهی می باشد که در تنطیم ریشه زایی و رشد جوانه انتهایی و جوانه های جانبی نقش های زیادی دارد. از طرفی عنصر مس به عنوان یک عنصر غذایی کم مصرف در فرآیندهای مهمی از جمله فتوسنتز، ساخت رنگیزه ها و یکپارچگی غشاهای سلولی و هم چنین فعالیت برخی از آنزیم ها دخالت دارد. به منظور بررسی اثر برهم کنش ماده تنظیم کننده رشد اکسین و عنصر مس بر برخی خصوصیات مورفولوژیک و بیوشیمیایی گیاه زعفران، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با دو فاکتور و 10 تکرار و با استفاده از روش کشت آبکشت در گلخانه تحقیقاتی دانشکده ی کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس انجام گرفت. اولین تیماردر این آزمایش از نفتالین استیک اسید (naa) با غلظت های (صفر، 1 و 2 گرم در لیتر) استفاده شد. قبل از کاشت بنه های زعفران در این ماده به مدت 60 دقیقه پیش تیمار شدند و در عمق 15 سانتی متری در پرلیت کشت شدند. یک هفته پس از کشت، گلدان ها توسط غلظت های مختلف سولفات مس به شکل (cuso ) در محلول هگلند و در چهار سطح ( صفر، 02/0، 1/0، 2/0 میلی گرم در لیتر ) در طول دوره رشد آبیاری می شدند. نتایج حاصل از این تحقیق طی سه مرحله نمونه برداری نشان دادند که غلظت صفر و 2/0 میلی گرم در لیتر سولفات مس یا غلظت 2 گرم در لیتر naa، صفاتی همچون تعداد ریشه، طول ریشه، وزن تر و خشک ریشه را کاهش دادند. در همه سطوح سولفات مس، موجب کاهش معنی دار صفات ذکر شده نسبت به شاهد گردید. تیمار naa با غلظت 1 گرم در لیتر به همراه سولفات مس با غلظت 1/0 میلی گرم در لیتر بهترین تیماری بود که تعداد ریشه و وزن خشک ریشه را در هر سه مرحله نمونه برداری بطور معنی داری افزایش داد. اما تیمارهای naa 1 گرم در لیتر در تمام سطوح سولفات مس بر طول ریشه تاثیری نداشتند. تعداد جوانه و تعداد بنه های دختری تولید شده در غلظت های 1 و 2 گرم در لیتر naa در تمام سطوح سولفات مس در سطح اطمینان 99 درصد کاهش یافت. بیشترین وزن بنه دختری در گیاهان با naa 1 گرم در لیتر به همراه سولفات مس 1/0 میلی گرم در لیتر بدست آمد. در این تیمار میانگین وزن بزرگترین کورم دختری 16/12 گرم بود که این میزان، 34 درصد نسبت به کنترل افزایش داشت. واژگان کلیدی: آبکشت، بنه های دختری، سولفات مس، زعفران، نفتالین استیک اسید

به منظور بررسی اثر محلول پاشی عنصر روی و تنظیم کننده رشد اکسین بر عملکرد کمی و کیفی ذرت دآن های )سینگل کراس 407 ( تحت شرایط کمبود آب، مطالعه ای در دو بخش مزرعه ای، )طی دو سال زراعی 4837 و 4831 ( به صورت طرح اسپلت پلات–فاکتوریل با 8 تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان تهران )واقع در ورامین( و گلخآنه ای )در دو آزمایش جداگانه بصورت آزمایش فاکتوریل و طرح بلوکهای کامل تصادفی هر یک در سه تکرار( به اجرا درآمد. عوامل بکار رفته در هر دو مطالعه گلخآن های و مزرعه ای شامل 00 و 40 درصد تخلیه رطوبت قابل استفاده خاک(، محلول پاشی عنصر ، سطوح کمبود آب )در سه سطح 10 روی )شامل محلول پاشی دو ترکیب سولفات و کلات روی، محلول پاشی با آب و بدون محلول پاشی( و محلول پاشی ماده تنظیم کننده رشد اکسین از منبع ایندول بوتریک اسید )شامل سه سطح محلول پاشی با اکسین، محلول پاشی با آب و بدون محلول پاشی( بود . نتایج بدست آمده در گلخانه نشان داد که محلول پاشی ترکیب کلات روی به همراه اکسین، بالاترین سطح غلظت عناصر روی، منیزیم، منگنز و درصد لیگنین را نشان داد، از سوی دیگر بیشترین سطح غلظت هورمون اکسین در بخش هوایی و ریشه توسط ترکیب دیگر عنصر روی یعنی سولفات روی به همراه اکسین بدست آمد. بیشترین سطح فعالیت آنزیم های اکسین اکسیداز، پلی فنل اکسیداز، سوپراکساید دسموتاز، پراکسیداز گایاکول و کاتالاز در واکنش به ترکیب کلات روی به همراه اکسین و توین 0 مشاهده گردید. البته واکنش این آنزیم ها نسبت به سایر ترکیبات محلول پاشی بسیار متغیر بود. همچنین نتایج مطالعه مزرعه ای نشان داد که تعداد 8 نوبت محلول پاشی در مقادیر فعالیت آنزیم های فوق اثرات آشکار و افزایشی در پی داشت ولی چنین وضعیتی در خصوص سایر صفات بیوشیمیایی مشاهده نگردید. میزان اثربخشی محلول پاشی ترکیبات مختلف عنصر روی طی سه نوبت محلول پاشی نسبت به تعداد نوبت کمتر بر فعالیت آنزیم ها کاملا آشکار بود. میزان اثر افزایشی محلول پاشی سولفات روی بر سه صفت وزن تر، خشک و طول ریشه در سطوح مختلف رطوبتی خاک مشهود بود. اما چنین وضعیتی در مورد کلات روی بیشتر در سطح 0 درصد تخلیه رطوبت قابل استفاده مشاهده گردید. مطالعه صفات مرتبط با ریشه شامل وزن تر، وزن خشک و طول آن در واکنش به محلول پاشی اکسین چنین نشان داد که کاربرد این تنظیم کننده رشد در سطوح 10 و 0 درصد تخلیه رطوبت قابل استفاده خاک نسبت به پایین ترین سطح رطوبتی ) 40 درصد تخلیه رطوبت قابل استفاده خاک( اثرگذارتر بود، ولی ترکیب سولفات روی در کلیه سطوح رطوبتی اثرات سودمندی در افزایش میزان ماده تر، خشک و همچنین طول ریشه به همراه داشت. در خصوص اجزای عملکرد و عملکرد دانه، اثر متقابل هر دو ترکیب سولفات و کلات روی به همراه اکسین در سطوح مختلف رطوبتی مثبت ارزیابی گردید که مشابه این اثر مفید بر دو صفت کیفی درصد پروتئین و درصد چربی دانه نیز مشاهده شد. در سطوح رطوبتی پایین تر ) 0 و 40 درصد تخلیه رطوبت قابل استفاده( اثر مثبت ترکیب سولفات روی به طور نسبی وجود داشت، ولی واکنش عملکرد و اجزای عملکرد دانه به ترکیب کلات روی بصورت افزایشی بود. در یک جمع بندی محلول پاشی ترکیبات عنصر روی و ماده تنظیم کننده رشد اکسین در سطوح نه چندان شدید کمبود رطوبت در خاک بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه، رشد ریشه و بخش هوایی، افزایش غلظت عناصر معدنی و هورمون اکسین در بخش هوایی و ریشه گیاه ذرت نتیجه ای مثبت در پی داشت. البته واکنش صفات بررسی شده به دو ترکیب سولفات و کلات روی از روند یکنواختی پیروی ننمود، ولی صفت عملکرد دانه به عنوان اصلی ترین صفت قابل توجه نسبت به کاربرد عنصر روی واکنش مثبتی نشان داد و لذا قابل توصیه می باشد، به ویژه هنگامی که اکسین به عنوان مکمل آن مورد استفاده قرار گیرد می تواند در شرایط کمبود نسبی رطوبت در خاک با تحریک رشد ریشه های جانبی و اثر سودمند عنصر روی بر ساخت پروتئین در گیاه موجب افزایش میزان ماده خشک ریشه و بخش فوقانی گیاه، افزایش تعداد دانه در بلال و وزن تک دانه و در نهایت افزایش عملکرد دانه گردد.

گیاه سر خارگل با نام علمی echinaceae purpurea از جمله گیاهان دارویی است که به تیره کاسنی (asteraceae) تعلق دارد. به منظور بررسی اثر محلول پاشی ترکیب های آلی نیتروژنی بر عملکرد کمی و کیفی سرخارگل آزمایشی در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. آزمایش در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایش شامل کود آلی هیومی فورته با غلظت5/0 لیتر در هکتار، 75/0 لیتر در هکتار، 1 لیتر در هکتار، 5/1 لیتر در هکتار و 2 لیتر در هکتار بود. کود آلی فسنوترون در غلظت های 5/0، 75/0، 1، 5/1 و 2 لیتر در هکتار بود. همچنین در هر تکرار 2 شاهد، با آب و بدون آب در نظر گرفته شد. ترکیب آلی هیومی فورته شامل اسیدهای آمینه آزاد (3750 میلی گرم درلیتر)، مواد آلی(2 درصد)، اوره (7 درصد)، آمونیوم (4/1 درصد)، نیترات (5/0 درصد)، پتاسیم (k2o) (5 درصد) وفسفر(p2o5) (3 درصد) وترکیب آلی فسنوترون شامل اسیدهای آمینه آزاد (3750 میلی گرم درلیتر)، مواد آلی (2 درصد)، آمونیوم (1/2 درصد)، نیترات (4/1 درصد) وفسفر(p2o5)( 6 درصد) می باشد. نتایج تجزیه واریانس داده های این تحقیق نشان داد که محلول پاشی ترکیب های آلی نیتروژنی تاثیر معنی داری بر کلیه صفات کمی به غیر از ارتفاع، تعداد گل، قطر ریشه، وزن خشک برگ و وزن خشک گل داشت و همچنین بر کلیه صفات کیفی به غیر از در صد فسفر ساقه، در صد فنول اندام هوایی و در صد فنول ریشه تاثیرش معنی دار بود. به طور کلی غلظت 2 در تیمار های فسنوترون و هیومی فورته مناسب ترین تیمار بود.

استفاده طولانی مدت از کود ها بویژه کودهای فسفری در مزارع گندم به دلیل وجود کادمیم در این کودها، منجر به آلودگی خاک شده است. به همین دلیل این تحقیق به منظور بررسی امکان کاهش سمیت کادمیم در دو نوع گندم (نان و دوروم) با استفاده از باکتری های محرک رشد انجام شد. این تحقیق شامل سه آزمایش جداگانه بود که در سال های1390 و 1391 در دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس اجرا گردید. آزمایش اول، به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با استفاده از دو سویه باکتری سودوموناس (فلورسنس و پوتیدا) و غلظت های کادمیم (5، 15، 25 و 35 میلی گرم در لیتر) در ph های مختلف (5/5، 6، 5/6، 7 و 5/7) در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که حداکثر میزان جذب کادمیم در phهای 6 و 7 و غلظت 5 میلی گرم در لیتر به ترتیب توسط سودوموناس فلورسنس و پوتیدا (13/79 و 93/75 درصد) حاصل شد. در آزمایش دوم، اثر باکتری و عنصر روی بر جوانه زنی بذرهای گندم نان و گندم دوروم تحت شرایط غلظت های مختلف کادمیم در آزمایشگاه به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در 4 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. باکتری در 4 سطح (تلقیح با سویه پوتیدا، تلقیح با سویه فلورسنس، تلقیح با باکتری اکسین منفی و بدون تلقیح) و عنصر روی در 3 سطح (صفر، 15 و 30 میلی-گرم در لیتر) و غلظت کادمیم در 5 سطح (صفر، 5، 15، 25 و 35 میلی گرم در لیتر) در هر یک از دو گونه گندم نان (پیشتاز) و گندم دوروم (dm87) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت کادمیم از میزان فعالیت بتاآمیلاز کاسته شد. آنزیم بتاآمیلاز در اثر تلقیح گندم دوروم با سویه فلورسنس در سطوح مختلف کادمیم و عنصر روی نسبت به سایر تیمارهای باکتریایی، در مقایسه با گندم نان فعالیت بیش تری داشت. در اغلب صفات اندازه گیری شده در آزمون جوانه زنی گندم دوروم نسبت به گندم نان برتری نشان داد. تلقیح دو گونه گندم با سویه فلورسنس نسبت به سایر تیمارهای باکتریای منجر به افزایش فعالیت آنزیم بتاآمیلاز و در نتیجه سرعت جوانه زنی گردید، این در حالی بود که تلقیح با باکتری ها تأثیری در افزایش وزن خشک ساقه چه و ریشه چه نداشت. آزمایش سوم شامل بررسی کاربرد باکتری و سولفات روی در کاهش اثر سمیت کادمیم در دو گونه گندم در شرایط گلدان بود. این تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل آزمایشی در سه تکرار انجام شد. غلظت های به کار رفته برای کادمیم صفر، 10 و 9/29 میلی گرم در کیلوگرم خاک و غلظت عنصر روی به میزان صفر و 58/11 میلی-گرم در کیلوگرم خاک بود. بذور مورد استفاده گندم نان و دوروم قبل از شروع آزمایش با مایه تلقیح سویه سودوموناس پوتیدا و سودوموناس فلورسنس و آب دیونیزه به عنوان کنترل تلقیح شدند. مقایسه میانگین اثرات متقابل نشان داد که درصد کادمیم باقی مانده در خاک گلدان های گندم دوروم در هر دو سویه باکتری و شاهد پایین تر از گندم نان بود. همراه با افزایش عنصر روی به خاک، درصد کادمیم باقی مانده در خاک کاهش نشان داد. درصد کادمیم درون اندام هوایی با کاربرد سودوموناس پوتیدا و سودوموناس فلورسنس در دو گونه گندم و در دو سطح کاربردی عنصر روی به طور معنی داری کاهش نشان داد. همسو با افزایش غلظت کادمیم، محتوی کلروفیل، کارتنوئید و وزن خشک در دو گونه گندم نان و دوروم کاهش و فعالیت آنزیم های پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز افزایش -یافت. حضور سویه های باکتری و عنصر روی سبب کاهش اثر تنش شدند. استفاده ترکیبی از سویه های باکتری و عنصر روی به منظور کاهش اثر تنش کارایی افزایشی از خود نشان داد. اگرچه در هر دو نوع گندم در شرایط تنش کادمیم با افزایش عنصر روی فعالیت آنتی اکسیدانتی کاهش و در مقابل وزن خشک گیاه افزایش یافت، با این وجود گندم دوروم از این نظر برتری داشت. گندم نان در تمامی صفات فنولوژیک مورد بررسی نسبت به گندم دوروم برتری داشت که این نشانگر طولانی تر بودن طول دوره رشدی در این گندم است، گندم نان از این افزایش طول دوره رشد در جهت افزایش وزن خشک در اندام های مختلف خود و همچنین تعداد بیش تر برگ تولیدی سود جسته است.

استفاده بیش از حد از کودهای فسفاته در کشت گندم منجر به افزایش تجمع یون های فلزی؛ به ویژه، کادمیم در خاک شده که این امر موجب نگرانی های زیست محیطی در سراسر جهان گردیده است. تحقیق حاضر شامل دو آزمایش بود. آزمایش اول به منظور بررسی تاثیر عنصر روی (در سه سطح صفر ، 15 و 30 میلی گرم در لیتر) و کادمیوم (در 3 سطح صفر، 35 و 75 میلی گرم در لیتر) بر جوانه زنی دو گونه گندم نان (رقم پیشتاز) و دوروم (رقم dm87) در بستر های مختلف کشت (کاغذ صافی، پرلیت و ماسه)، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد که در این آزمایش هر چهار فاکتور مورد آزمایش شامل بستر کشت، گونه های گندم، غلظت های عنصر روی و کادمیوم تأثیر معنی داری بر فعالیت آنزیم بتاآمیلاز، طول ریشه چه و ساقه چه، وزن تر و خشک ریشه چه و ساقه چه، شاخص های جوانه زنی داشتند. آزمایش دوم، تأثیر کادمیوم در غلظت های، صفر، 10 و 9/29 میلی گرم در کیلوگرم و غلظت های مختلف عنصر روی (صفر و 58/11 میلی گرم در کیلوگرم) بر روند رشد هریک از ارقام گندم (رقم پیشتاز) و (رقم dm87) در حضور دو سویه باکتری سودوموناس (فلورسنس و پوتیدا) در آزمایش گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. در این آزمایش وجود باکتری و عنصر روی در شرایط وجود کادمیوم در هر دو گونه ی گندم باعث کاهش فعالیت پراکسید هیدروژن و مالون دی آلدئید شد. همچنین وزن خشک ساقه ، برگ و خوشه در هر دو گونه گندم در شرایط کاربرد باکتری و عنصر روی بهبود یافت.

در این پژوهش رشد و عملکرد زعفران در دو سیستم کشت متفاوت (عمودی و افقی) در دو سال زراعی 1393-1392 و 94-1393 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه تربیت مدرس بررسی شد. در کشت افقی سه کرت ایجاد شد. سیستم کشت عمودی در هشت وجه به صورت مکعب اجرا شد. برای انجام این کشت از کیسه های پارچه ای در هر وجه از این مکعب استفاده ¬شد. مساحت زمین و هر وجه در نظر گرفته شده برای کشت عمودی مشابه مساحت هر کرت در کشت افقی بود. آزمایش به صورت طرح نامتعادل کاملا تصادفی چندمشاهده¬ای آنالیز شد. نتایج سال اول رشد نشان داد که در کشت افقی و عمودی جوانه¬زنی و گل دهی همزمان بود و طول دوره¬ جوانه¬زنی و طول دوره¬ گل دهی یکسان بود. تعداد گل، وزن خشک گل و وزن خشک کلاله در واحد سطح در سیستم کشت عمودی به طور معنی¬داری بیشتر از کشت افقی بود (تقریبا سه برابر بیشتر بود). در مقابل تعداد و وزن خشک بنه¬های مادری و دختری در سیستم کشت افقی به طور معنیداری بیشتر از عمودی بود. وزن خشک برگ و وزن خشک ریشه بطور معنی¬داری در سیستم کشت افقی بیشتر بود. تعداد جوانه¬ها و تعداد کل برگ بر بنه در کشت افقی بیشتر بود. نتایج سال دوم رشد نشان داد که جوانه زنی در کشت عمودی نسبت به کشت افقی دیرتر رخ داد و بنه های کشت عمودی قادر به گل آوری نبودند. همچنین تعداد برگ، تعداد جوانه ها و تعداد بنه های دختری در کشت افقی به طور معنیداری بیشتر از کشت عمودی بود.

گیاه سرخارگل (echinacea purpurea l.) یکی از گیاهان دارویی ارزشمند است که اسانس و عصاره آن در صنایع داروسازی، غذایی، بهداشتی و آرایشی کاربرد فراوانی دارد. کمبود آب و عدم کارائی روش های آبیاری عوامل اصلی محدود کننده توسعه بخش کشاورزی به ویژه در نواحی خشک و نیمه خشک محسوب می شوند. این در حالی است که بیشتر اراضی کشاورزی ایران در این نواحی واقع شده اند و با تنش خشکی روبرو هستند. به منظور بررسی اثرات تنش کمبود آب در مراحل رویشی و زایشی و تراکم کاشت بر ویژگی های مورفولوژیک، فیزیولوژیک و بیوشیمیایی این گیاه، آزمایشی در سال های 1391 و 1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا انجام شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. کرت های اصلی شامل سطوح مختلف آبیاری (بر مبنای حداکثر تخلیه مجاز آب قابل دسترس خاک) و ترکیب آن ها بودند که در مراحل رویشی و زایشی مد نظر قرار گرفتند، به طوری که 35 درصد حداکثر تخلیه رطوبتی بعنوان شاهد و 60 و 85 درصد بعنوان سطوح تنش کمبود آب در طول دوره رشد گیاه اعمال شدند. همچنین 60 و 85 درصد در مرحله رویشی، 60 و 85 درصد در مرحله زایشی به علاوه دوره های رویشی و زایشی شاهد نیز منظور گردیدند. کرت های فرعی شامل تراکم کاشت در سه سطح 8، 12 و 16 بوته در متر مربع بودند. در مجموع، به منظور تولید حداکثر عملکرد و ترکیبات اسانس تیمار آبیاری در زمان 60 درصد تخلیه رطوبتی در دوره رشد زایشی با تراکم 12 بوته در متر مربع و به منظور حصول بالاترین ترکیبات فنلی و اسید شیکوریک همان تیمار تخلیه رطوبتی و تراکم بوته اما در کل دوره رشد در شرایط محیطی مشابه توصیه می شوند.

چکیده ندارد.

این بررسی به منظور ارزیابی تاثیر محرک رشد ‏‎p. g. s‎‏ بر روی جوانه زنی بذور لوبیا در شرایط تنش شوری و ریزش گل در موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال بذر کرج انجام شد. این تحقیق در سه آزمایش انجام شد: 1-آزمایش اول تاثیر ‏‎p. g. s‎‏ بر جوانه زنی در شرایط شوری: این آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و در 4 تکرار انجام شد. تیمارها شامل سطوح محرک رشد در سه سطح (0، 1 و 2 در هزار) زمان خیساندن بذور در 3 سطح (8، 16 و 24 ساعت) و غلظت نمک در 5 سطح (0، 100، 150، 200 و 250 ملی مول) بود. 2-آزمایش دوم تاثیر کلرید کلسیم بر جوانه زنی در شرایط شوری: این آزمایش شبیه آزمایش اول بود ولی با این تفاوت که کلرید کلسیم در 3 سطح (0، 5/0 و 5 ملی مول) بجای محرک رشد استفاده شد. در روز هشتم درصد جوانه زنی، طول رشه چه و ساقه چه اندازه گیری شد. نتایج این دو آزمایش نشان داد افزایش غلظت نمک تعداد بذور جوانه زده، طول ریشه چه و ساقه چه را کاهش داد. در دو آزمایش افزایش زمان خیساندن باعث افزایش درصد جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه شد. افزایش غلظت محرک رشد با کاهش تعداد بذور جوانه زده، طول ریشه چه و ساقه چه همراه بود. در آزمایش اول تیمار 24 ساعت خیساندن و غلظت 1 در هزار محرک رشد در شرایط شوری بیشترین تاثیر را بر صفات مذکور دارد. اما در شرایط بدون نمک تیمار کاربرد محرک رشد و زمان24 ساعت خیساندن بیشترین تاثیر را بر جوانه زنی دارد. در آزمایش کلرید کلسیم با افزایش غلظت از 0 تا 50 ملی مول تعداد بذور جوانه زده، طول ریشه چه و ساقه چه افزایش یافت. در آزمایش کلرید کلسیم در شرایط شوری و بدون شوری تیمار 24 ساعت خیساندن و غلظت 5 ملی مول کلرید کلسیم بیشترین تاثیر را بر تعداد جوانه زده، طول ریشه چه و ساقه چه داشت. 3- آزمایش مزرعه ای: بصورت طرح اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در 3 تکرار انجام شد. فاکتور اصلی ارقام لوبیا قرمز در سه سطح (فاز، ‏‎lrk-29‎‏ و ‏‎kid-31‎‏) و فاکتور فرعی 3 غلظت محرک رشد (0، 1 و 2 در هزار) بود. برررسی نتایج نشان داد محلول پاشی محرک رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد اثر ندارد. اما بین ارقام لوبیا قرمز از نظر ریزرش گل اختلاف معنی دار است. بطوریکه رقم فاز با 5/49 درصد ریزش بالاترین ریزش را دارد و رقم ‏‎kid-31‎‏ با 7 درصد ریزش کمترین مقدار را دارد. از نظر تولید گل رقم فاز حداکثر تعداد گل را داشته ولی رقم ‏‎kid-31‎‏ کمترین گل را تولید نموده است. بین ارقام لوبیا قرمز از نظر تعداد غلاف جوان هم اختلاف معنی دار است بطوریکه رقم فاز بالاترین غلاف جوان را داشته اما رقم ‏‎kid-31‎‏ کمترین تعداد غلاف جوان را تولید نموده است. بین ارقام از نظرعملکرد اختلاف معنی داری مشاهده نشد. نتایج آزمایش مزرعه ای نشان داد که محلول پاشی محرک رشد تاثیری بر ریزش، عملکرد و اجزای عملکرد ندارد.

هدف از این تحقیق، بررسی اثرات محلول پاشی نیتروژن و بر ‏‎(b)‎‏ در مرحله زایشی گیاه سویا بر روی خصوصیات کمی (عملکرد و اجزا عملکرد) و کیفی (روغن پروتئین) دانه سویا بوده و در زمین های دانشکده شکاورزی دانشگاه تربیت مدرس تهران انجام شد. دو تاریخ کاشت مختلف نیز جهت بررسی اثر آن بر روی خصوصیا کمی و کیفی سویا و وجود یا عدم وجود اثر متقابل بین تاریخ کاشت و محلول پاشی، در نظر گرفته شد. مقادیر مورد استفاده از نیتروژن، 0، 34 و 47 کیلوگرم در هکتار و در مورد بر، 0، 12/1 و 24/2 کیلوگرم در هکتار بود (منبع کود نیتروژن دار، اوره و منبع کود براسید و بوریک نام داشت). بذور سویا در تاریخ های 20 اردیبهشت ماه و 7 خرداد ماه کاشت شدند. طرح مورد استفاده، فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفیبه سه تکرار (بلوک) بود. محلول پاشی با کودهای نیتروژن و بر، در هر تاریخ کاشت بطور جداگانه و به وسیله سمپاشی پشتی و در 2 نوبت به فواصل دو هفته ای از زمان گلدهی کامل گیاه ‏‎(r)‎‏ شروع شد. نتایح نشان داد که محلول پاشی با کودهای نیتروژن و یا بر، اثر معنی داری روی عملکرد دانه در گیاه، تعداد غلاف، تعداد دانه و وزن دانه در ساقه های فرعی، تعداد کل دانه در بوته، و تعدا غلاف در قسمت های مختلف (بالا، وسط، پایین) ساقه اصلی داشته و باعث افزایش آنها می شود. کاربرد نیتروژن، فقط بر تعدا غلاف های حاوی 2 دانه در قسمت بالایی ساقه اصلی اثر نموده و آن را افزایش داد، ولی بر ‏‎(b)‎‏ بر تیپ غلاف اثر نکرد. همبستگی مثبتی بین نیتروژن و بر وجود داشت به طوریکه، کاربرد هزمان دو کود عموما افزایش عملکرد اجزا عملکردی بیش از شاهد را نشان داد. محلول پاشی با کود نیتروژن دار باعث افزای درصد پروتئین و کاهش درصد روغن دانه ها شد ولی کاربرد کود بر ‏‎(b)‎‏ برعکس، باعث کاهش پروتئین و افزایش درصد روغن دانه ها گردید، که این تغییرات، به جز در مورد اثر نیتروژن بر روغن دانه ها در اغلب موارد از لحاظ آماری معنی دار نبودند. تاخیر در کاشت (حدود 20 روز) فقط از لحاظ تعداد غلاف، تعدا دانه، وزن دانه ها، و تیپ غلاف (غلاف 3 دانه ای) در قسمت وسط ساقه اصلی نسبت به تاریخ کاشت 20 اردیبهشت ماه برتر بود و در سایر موارد باعث کاهش عملکرد و اجزا عملکرد بوته ها گردید. همچنین تاخیر در کاشت باعث افزایش درصد پروتئین و کاهش درصد روغن دانه های موجود در ساقه های فرعی شد، اما در سایر قسمت ها، بر میزان روغن و پروتئین دانه ها تاثیری نداشت. لازم به ذکر است که محلول پاشی با کودهای نیتروژن و یا بر، در شرایط تاخیر کاشت، هیچ تاثیری بر عملکرد و اجزا عملکرد نداشت.