در ایران کدوئیان در مناطق مختلف اعم از اراضی شور و غیر شور کشت می شوند و توسط تعداد زیادی از قارچهای خاکزاد و هوازاد مورد حمله قرار می گیرند. بیماری بوته میری گیاهان جالیزی ناشی از گونه های ‏‎phytophthora‎‏ از مهمترین بیماریهای خاکزاد این گیاهان می باشد. نظر به اینکه برخی از مناطق جالیز کاری کشور مانند مهارلو در استان فارس در مناطق نسبتا شور واقع شده است و بیماری بوته میری نیز دراین گونه مناطق شایع می باشد برهمکنش شوری و فیتوفتورا در آلودگی ریشه های این گیاهان در سیستم آبکشتی مورد مطالعه قرار گرفت. با توجه به تاثیر شوری بر وزن خشک اندام هوایی و غلظت یونهای سدیم، پتاسیم و کلر در بین سه رقم طالبی شهد شیراز و دست انبو خراسان به ترتیب حساس ترین و مقاوم ترین رقم نسبت به شوری آلودگی ریشه به ‏‎p.drechsleri‎‏ بودند.قارچ ‏‎p.drechsleri‎‏ به تنهایی و در برهمکنش با شوری، وزن خشک اندام هوایی هر سه رقم را کاهش داد که بیشترین اثر کاهشی را در رقم دست انبو خراسان داشت.

بییماری سپتوریوز گندم که توسط گونه ها ی ‏‎septoria‎‏ و ‏‎stagonospora‎‏ ایجاد می شود در بیشتر نقاط دنیا و نیز در ایران بر روی گندم گزارش شده است . مطالعه با قارچ عامل بیماری نشان داد که پیکنیدیوسپورها در سطح خاک قدرت جوانه زنی خود را بعد از گذشت هشت ماه کاملا از دست می دهند. در حالی که در شرایط آزمایشگاهی بعد از 25 ماه قدرت جوانه زنی پیکنیدیوسپورها 18 تا 20 درصد تخمین زده شد.در عمقهای مختلف خاک با کلونیزه شدن برگ ها توسط قارچهای ساپروفیت پیکنیدیومها نیز از بین رفتند.جهت تشکیل فرم جنسی قارچ در شرایط طبیعی از روش نگهداری بوته های آلوده به سپتوریوز در هوای آزاد استفاده گردید که مشخصات مورفولوژیکی و ابعاد آسکوکارپهای مشاهده شده در بافت میزبان در شرایط طبیعی و در سطح مزرعه با مشخصات ‏‎mycosphaerella graminicola‎‏ گزارش شده توسط محققین دیگر مطابقت داشت.ولی به علت عدم تندش اسکوسپورها اثبات بیماری زایی انجام نگردید.تلاش برای تشکیل فرم جنسی در شرایط ازمایشگاهی نیز موفقیت آمیز نبود.برهمکنش ارقام گندم و جدایه های ‏‎s.tritici‎‏ در شرایط گلخانه و محفظه رشد نشان داد که ارقام داراب 2 و فلات بالاترین و رقم کراس ازادی کمترین درصد پوشش پیکنیدیومی را در مقابل جدایه های سپتوریا دارا می باشند.تلاش برای جداسازی قارچ عامل بیماری از بذور جمع آوری شده از مزارع گندم آلوده موفقیت آمیز نبود.

قارچ ‏‎verticillium dahliae‎‏ یکی از مهمترین عوامل پژمردگی آوندی در طیف وسیعی از گونه های گیاهی از جمله پسته می باشد که دارای اختصاصیت میزبانی اندک و گسترش جغرافیایی وسیع است.هفتاد جدایه تیپ وحشی ‏‎v.dahliae‎‏ در بین سالهای 1379 تا 1380 از درختان پسته استان کرمان جداسازی شد. همکنش بین ارقام پسته و جدایه های ‏‎v.dahliae‎‏ نشان داد که شاخص شدت بیماریزایی و درصد کلنیزاسیون جدایه های برگریز از جدایه های غیربرگریز بیشتر است. بنابراین جدایه ها درجه متفاوتی از بیماریزایی را بر روی ارقام ایجاد نمودند.