طی ده سال گذشته، خون بندناف به عنوان یک منبع جایگزین برای بدست آوردن سلولهای خونساز، در پیوند آلوژنیک مورد توجه قرار گرفته است .از مزایای خون بند ناف سهل الوصول بودن آن بوده و همچنین کم بودن سلولهای t در این نمونه می باشد . از طرفی اکثر سلولهای t موجود نیز مبتدی می باشند. همین ویژگی باعث می شود تا در استفاده از این سلولها برای پیوند مغز استخوان کمتر شاهد بروز بیماری پیوند علیه میزبان در گیرندگان پیوند باشیم. بنابراین گسترش یافت القای سلول های¬t تنظیمی ممکن است مهم ترین دلیل برای کشف کاربردهای درمانی خون بند ناف باشد.در این تحقیق دو -سایتوکاین il-22 و il-28a مورد استفاده قرار گرفت. il-22 یکی از اعضای خانواده سایتوکاینی il-10 است و il-28a نیز یکی از اعضای خانواده ifn-λ می باشد که به آن ifn-λ2 نیز می گویند. بعد از جداسازی سلول های t cd4+cd25-، این سلول ها به 6 گروه تقسیم شدند و در هر گروه سلول¬های t با ترکیب متفاوتی مجاور گردیدند: گروه اول: سلولt + il-2 ،گروه دوم: سلول t + bead ، گروه سوم: سلولt + il-2 + bead گروه چهارم: سلولt + il-2 + bead + il-28a، گروه پنجم: سلولt + il-2 + bead + il-22 و گروه ششم: سلولt + il-2 + bead + il-22 + .il-28a در هر گروه 106 سلول t مورد استفاده قرار گرفت. il-2 به میزان 20ng/ml، il-22 به میزان 100ng/ml و il-28a به نسبت 40ng/ml به ازای هر 106 سلول در گروه های مربوطه به محیط کشت اضافه گردید. 5µg/ml پارتیکل¬ anti-biotin macsibead¬نیز به گروه های مورد نظر افزوده شد. سپس این سلول ها به مدت 2 هفته در 37 درجه سانتی گراد و 5% co2 در انکوباتور کشت شدند. آنالیز فلوسایتومتری نشان داد که سایتوکاین¬های il-22 و il-28a چه به صورت تنها یا چه به صورت سینرژیک، تأثیری در بیان cd25، foxp3، il-5 وtgf-β ندارند، ولی در مورد ¬il-10، ¬il-4 و γ-ifn نتایج نشان داد که il-22 باعث افزایش il-10 و¬il-4 شده ولی بر روی γ–ifn اثر کاهشی دارد. در صورتی که در مورد il-28a نتایج نشان داد که این سایتوکاین در افزایش یا کاهش il-10، il-4 و ¬γ–ifn تأثیری ندارد. همچنین بررسی بیان ژن foxp3 توسط تکنیک rt-pcr ¬ نشان داد غیر از گروه 1، سایر گروه ها، این ژن را بیان می کنند. نتایج حاصل از سنجش تکثیر سلولهایt cd4+ نیز نشان داد که سایتوکاین il-22و il-28a در تکثیر این سلول ها دخالت ندارند. از طرفی نتایج به دست آمده از سنجش سرکوبگری سلولهایt cd4+ نشان داد که سلول¬های t کشت شده در 6 گروه، فعالیت سرکوبگری نشان نمی دهند.