نام پژوهشگر: حسن صیرفی

فرمولاسیون پایه هیدروفیل آنترالین با غلظت نیم درصد و محلول مینوکسیدیل با غلظت دو درصد و بررسی اثرات توام درمانی دو داروی مذکور در درمان آلوپسی آره آتا
پایان نامه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی - دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران 0
  بهمن باقری   حسن صیرفی

آلوپسی آره آتا یکی از شایعترین بیماریهای پوستی است که فرضیه اتوایمیون در مورد اتیولوژی آن مطرح شده است یکی از جدیدترین روشهای درمانی استفاده از آنترالین موضعی با غلظت نیم درصد در یک پایه هیدروفیل همراه با محلول موضعی مینوکسیدیل دو درصد می باشد. این دو دارو اثرات سینرژیستی خوبی بر روی این بیماری دارند.پس از انجام فرمولاسیون مذکور روش انجام تحقیق بدین صورت بود که ابتدا 26بیمار مبتلا به فرم های مقاوم آلوپسی آره آتا انتخاب شدند در مقابل 27 بیمار دیگر نیز بعنوان شاهد بطور رندوم که هر دو گروه بطور نسبی به سایر درمانها پاسخ مناسب نداده بودند انتخاب شدند.

بررسی اثرات درمانی ‏‎5fu‎‏ در کراتوز آکتینیک
پایان نامه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی - دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران 1379
  مهدی امام موسوی   حسن صیرفی

کراتوز اکتینیک ضایعه ای هیپرکراتوتیک است که در نواحی در معرض آفتاب پوست بالغین رخ میدهد که پتانسیل اندکی از پیشرفت به کار سینوم مهاجم دارد. در مطالعه ای از نوع کارآزمایی بالینی به بررسی اثر بخشی کرم 5-فلورواوراسیل 5% در کاهش دادن تعداد ضایعات کراتوزاکتینیک و درجه شدت التهاب آن پس از 2، چهار و شش هفته درمان پرداخته شد و نتایج متغیرهای شامل سن، جنس، مدت بیماری، فوتوتیپ پوستی و رنگ مو و چشم و نوع شغل و توزیع آناتومیک ضایعات اولیه نیز در آنها مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعه در سال 1375 بر روی بیماران سرپایی مراجعه کننده به درمانگاههای بیمارستان رازی صورت گرفت. میانگین سنی 5/64 سال بود، مردان 3/83% فراوانی داشتند؛ 9/61% دارای شغل در فضای غیر سقف بودند (مردان 4/71% و در زنان 3/14%) تمامی بیماران دارای فوتوتیپ پوستی ‏‎i ‎‏ و ‏‎iii‎‏ بودند. میانگین تعداد ضایعات در ابتدا 4/14 و پس از 2 هفته درمان، 1/21 و پس از 4 هفته، 7/6 بود که دارای تفاوت معنی داری بین هر کدام بود ‏‎(p<0/0005)‎‏ اما پس از 6 هفته به 18/4 رسید که تفاوت معنی داری با هفته چهارم نداشت. درجه شدت التهاب ضایعات در ابتدا 286% بود که پس از 2 هفته درمان به 3/33% و پس از 4 هفته به 9/11% رسید که در مقایسه درجه التهاب بطور معنی داری 2 هفته پس از شروع درمان نسبت به ابتدا و انتهای مطالعه بیشتر بود (بترتیب ‏‎p=0/0083‎‏ و ‏‎p=0/0005‎‏) ولی بین هفته های 4 و 6 تفاوتی در درجه شدت التهاب مشاهده نشد. ترتینوئین در 9 بیمار استفاده شده بود که موجب تغییر قابل ملاحظه ای در روند بهبودی ضایعات بین هفته ای دوم تا چهارم درمان شده بود و پس از آن حتی افزایش تعداد ضایعات با استفاده از آن مشاهده شده.