انسان موجودی اجتماعی است که شرط بقای وی در ایجاد ارتباطات و تعاملات اجتماعی می‏باشد. اجتماع پذیری روندی است که انسان را آماده زندگی جمعی می‏نماید. جامعه پذیری معماری نیز مشخصه ای است که زمینه تعامل و کنش متقابل اجتماعی را در فضاهای معماری فراهم می‏سازد. کتابخانه مرکزی نوعی فضایی عمومی است و فضای عمومی مطابق تعریف آن باید بستر استفاده و ارتباط جمعی شهروندان و کاربران باشد و بتواند به افزایش فرصت تعامل اجتماعی کمک نماید. لذا یک فضای عمومی شهری مانند کتابخانه مرکزی باید دارای مشخصه اجتماع پذیری معماری باشد. در این رساله ضمن شرح اهداف کتابخانه مرکزی، تعریفی از جامعه پذیری و عناصر اصلی آن ارائه شده و سپس با شرح مراتب تعامل اجتماعی تلاش شده است فاکتورهای معمارانه به منظور طراحی برای تعامل اجتماعی استخراج گشته و در نهایت در طرح نهایی پروژه بکار گرفته شود.