انگل لیشمانیا باعث بیماریهای مختلفی می شود، از جمله لیشمانیای پوستی که خودبخود بهبود می یابد و لیشمانیای احشایی که باعث مرگ و میر قابل توجهی در جهان بخصوص در کودکان کمتر از 5 سال می شود. در زمینه درمان این بیماری تحقیقات وسیعی بر روی داروهای متعدد انجام گرفته است اما عوارض جانبی زیاد برخی از این داروها مانع از کاربرد وسیع آنها گردیده است. به علت اینکه داروهای مختلف دارای عوارض جانبی متعدد می باشند، لذا پژوهش و تحقیق در رابطه با درمان موثر و مطمئن و نیز عاری از عوارض جانبی خطرناک و نیز پیشگیری از این بیماری حائز اهمیت فراوان می باشد. در این تحقیق ما نیز بر اساس گفته های عوام و مستندات موجود در کتب سنتی و تحقیقات علمی بر آن شدیم که از گیاه گل گاو زبان که فاقد اثرات جانبی نا خواسته است، استفاده کنیم و این رساله گام کوچکی جهت شناسایی اثر ضد لیشمانیایی گیاه گل گاو زبان است که بومی ایران بوده و امید است در آینده مورد استفاده دارویی قرار گیرد. بدین منظور ابتدا غلظت های مختلف عصاره های آبی و الکلی از گل های گیاه گل گاو زبان تهیه شد، سپس انگل لیشمانیا ماژور در محیط nnn و rpmi محتوی fbs 10% کشت داده شد و در مرحله لگاریتمی رشد مورد استفاده قرار گرفت. در اولین مرحله از این طرح پژوهشی اثر in vitro غلظت های مختلف عصاره آبی و الکلی گل گاو زبان بر روی سیستم ایمنی سلولی موش balb/c سالم و آلوده به انگل لیشمانیا ماژور( لنفوسیت های طحال و گره لنفاوی) توسط تست mtt مورد ارزیابی قرار گرفت و شکل گیری پاسخ های th1/th2 و سایتوکاین های مربوطه نیز توسط تست تولید سایتوکاین بررسی شد ، سپس اثر in vivo و in vitro غلظت های مختلف عصاره آبی و الکلی گل گاو زبان بر روی سیستم ایمنی هومورال موش سالم در تولید آنتی بادی اختصاصی علیه گلبول قرمز گوسفند در تست هماگلوتینیشن (srbc ) مورد ارزیابی قرار گرفت. علاوه بر این اثر غلظت های مختلف این دو عصاره در بهبود زخم های حاصل از انگل لیشمانیا ماژور در موش balb/c in) vivo (نیز ارزیابی شد و میزان بار انگلی درنزدیکترین غده لنفاوی محل تزریق نیز توسط روش parasite burden ارزیابی شد (in vitro). طبق نتایج بدست آمده این دو عصاره روی سیستم ایمنی سلولی موش حساس سالم و آلوده به انگل لیشمانیا ماژور اثر تحریکی داشته و از دوزmg/ml 0.5 به بعد باعث القاء پاسخ تکثیری لنفوسیت های طحال و گره لنفاوی شده و این تکثیر وابسته به دوز عصاره می باشد. نتایج بررسی اثر عصاره آبی و الکلی روی پاسخ ایمنی هومورال در تست هماگلوتینیشن نشان داد ، عصاره آبی و الکلی گل گاوزبان دارای اثرات تحریکی روی پاسخ ایمنی هومورال می باشندو تزریق عصاره آبی و الکلی گل گاوزبان به موش در همه دوزهای mg/ml 5 ،15 و 75 تیتراسیون ضد srbc را در پاسخ ایمنی افزایش می دهد، بنابراین عصاره آبی و الکلی گل گاو زبان روی هر دو پاسخ ایمنی سلولی و هومورال اثر ایمونومدولاتوری داشته است . نتایج حاصل از بررسی های ایمونولوژیک (درمان زخم های پای حاصل از انگل لیشمانیا ماژور در موش های balb/c ، اندازه گیری ورم کف پای چالش شده با انگل ، بررسی بار انگلی ، بررسی میزان تولید سایتوکاین ) نشان داد که همه دوزهای mg/ml 5 ،15 و 75 عصاره آبی و الکلی گل گاو زبان باعث تحریک سیستم ایمنی و کاهش زخم های پای حاصل از انگل لیشمانیا ماژور شده و به دنبال آن پاسخ ایمنی th1 قوی حاصل شده که نشان دهنده اثر ایمونومدولاتوری قوی این عصاره می باشد و عصاره آبی و الکلی اثر حفاظت بخشی علیه لیشمانیا ماژور را القاء می نماید.

لیشمانیوز از بیماریهای مشترک انسان و دام میباشد و به صورت ضایعات پوستی، احشایی و مخاطی- پوستی بروز میکنند. عامل بیماری تکیاختهای به نام لیشمانیا است که بر حسب محیط زندگی خود به دو شکل بی تاژک و تاژکداردیده میشود. ناقل انگل گونههای پشه خاکی جنس فلبوتوموس و میزبان نهایی انگل شامل انسان، سگسانان و جوندگان است. نوتروفیلها اولین سلولهایی هستند که در محل تلقیح انگل حضور مییابند. این سلول ها در مواجهه با انگل لیشمانیا آنها را فاگوسیتوز می کنند.مطالعات مختلف نشان میدهند نوتروفیل ها در اثر محرکهای مختلف می توانند تعدادی سایتوکاین تولید کنند و این سایتوکاینها میتوانند نقش مهمی درفعال شدن یکی از سلولهای th1یا th2 داشته باشد. با توجه به آنکه محیط سایتوکاینی ایجاد شده در ساعات اولیه تاثیر مهمی بر روند ایجاد یا عدم ایجاد پاسخ محافظت بخش دارند در این مطالعه سایتوکاین های il- 12 tgf-? mip,il-8, il-1? تولید شده توسط نوتروفیلها پس از روبرو شدن با انگل بررسی شد. histopaque®- مواد و روشها: از 30 فرد سالم خونگیری شد و نوتروفیلهای خون محیطی با استفاده از 1119 و سانتریفیوژ جدا شد. پس از انجام آزمون تعیین درصد زنده بودن سلولها، سلولها شمارش شد. سپس به مدت یک ساعت انکوبه co این سلولها با اشکال پروماستیگوت انگل در فاز ایستا مجاور شد و در انکوباتور 2 با استفاده از آنزیم rna شد نوتروفیلهای تحریک نشده به عنوان کنترل استفاده شدند.پس از استخراج و rnase inhibitor و m-mulv توسط مجموعه آنزیم rna ،% و اتانول 70 db,ra1,ra2,ra3 استفاده شد. ژنهای real time pcr برای انجام cdna تبدیل شد . از cdna به random hexamer هم به عنوان ژن رفرانس ?-actin بوده و از tgf-? و il-12p40 ،il-1? انتخاب شده ژنهای سایتوکاینهای استفاده شد و سپس از فرمول-??ct تغییر بیان ژنها بررسی شد. در میان نوتروفیل های تحریک نشده و تحریک شده نتایج: تغییری در بیان بعد از مواجه با لیشمانیا نشان دادند. mip و il-8,il- با لیشمانیا مشاهده نشد. اما نوتروفیل ها بیان بالایی از il-1 و 12 tgf-? ژنهای mrna محل انجام تحقیق انستیتو پاستور ایران بخش ایمونولوژی و زمان تحقیق از اردیبهشت سال 90 تا خرداد سال91

چکیده: بیماری سل بوسیله مایکوباکتریومهای بیماریزا از جمله mycobacterium tuberculosis ایجاد می گردد. طبق گزارش who، بیش از یک سوم جمعیت جهان آلوده به این باکتری هستند که بیش از 90 درصد آنها بدون علامت می باشند. این افراد تحت عنوان latent tuberculosis یا افراد ltbi معرفی می گردند. در این پژوهش، سیستم ایمنی اکتسابی در افراد مبتلا به سل فعال و سل نهفته، مورد مقایسه و آنالیز قرار گرفت. پروفایل سایتوکاینی شامل il-4 ، il-5 ، il-13 ، il-10 ، ifn-? و tgf-? ، ایمونوفنوتایپینگ سلولهای ایمنی شامل cd3+ ، cd4+ ، cd8+ ، cd25+ ، cd16+ و cd56+ قبل و بعد از تحریک با آنتی ژنهای ppd، مورد بررسی قرار گرفت. همچنین تغییرات در بیان microrna های mirna-21 ، mirna-31 ، mirna-146a و mirna-155 در افراد مبتلا به سل نهفته و افراد سالم در مقایسه با افراد مبتلا به سل فعال مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان دادند که هم در بیماران مسلول و هم در افراد مبتلا به سل نهفته، سلولهای تک هسته ای خون محیطی بدنبال مواجه با آنتی ژن ppd بطور معنی داری (p<0.05) تکثیر می یابند. بررسی ایمونوفنوتایپینگ سلولهای ایمنی نشان داد که در بیماران مسلول، درصد فراوانی سلولهای با فنوتیپ cd4+ ، cd4+cd25+ ، cd4+cd25high ، cd8+cd25+ ، cd3-cd(16+56)+ و cd3+cd(16+56)+ بطور معنی داری افزایش داشت؛ در حالیکه در افراد مبتلا به سل نهفته، درصد فراوانی سلولهای با فنوتیپ cd4+cd25+ ، cd4+cd25high و cd8+cd25+ افزایش و سلولهای با فنوتیپ cd3+ کاهش معنی داری دارند. همچنین بررسی ترشح سایتوکاین ها نشان داد که هم در افراد مسلول و هم در افراد ltbi ، بدنبال تحریک آنتی ژنی، ترشح ifn گاما معنی دار می باشد و همچنین در افراد مسلول در مقایسه با افراد ltbi و سالم ، ترشح tgf-? معنی دار بود. از سوی دیگر بررسی بیان mirna ها نیز نشان داد که mir-155 بطور معنی داری در افراد مسلول افزایش بیان دارد. یافته ها نشان دادند که افراد مسلول و مبتلا به سل نهفته در مقایسه با یکدیگر و نیز افراد سالم از نظر موارد مورد بررسی دارای تفاوت هایی می باشند. همچنین تفاوت در بیان mirna های مورد بررسی در افراد مورد مطالعه نیز می تواند بیانگر نقش و اهمیت این عوامل تنظیمی در طول بیماری سل و عفونت نهفته با mtb باشد.

هدف مطالعه حاضر مقایسه پاسخ های ایمنی اجرائی و مهاری در سه نمونه خون، بافت تومور و غده لنفاوی در بیماران و مقایسه آنها با نمونه های طبیعی از افراد سالم بود. لازم بذکر است غدد لنفاوی بر مبنای سطح بیان ژن های ماماگلبولین و سیتوکراتین 19 و هچنین میزان ارتشاح سلول های سرطانی به دو گروه ماکروماتستاتیک (بیان بالا همراه با حضور فراوان سلول های توموری) و میکرومتاستاتیک (بیان کم و ارتشاح ناچیز سلول های سرطانی) تقسیم شدند. افراد بیمار پاسخ های اجرائی قوی را در خون محیطی نسبت به افراد سالم با غلبه پاسخ th1 را نشان می دادند، اما تفاوتی در فراوانی سلول های اجرائی th17 مشاهده نشد. با وجود افزایش بیان ژن ifn-β در بافت تومور در مقایسه با بافت نرمال پستان، پاسخ ایمنی اجرائی در بافت تومور نسبت به خون محیطی به پاسخ th2 گرایش دارد. این تمایل به پاسخ th2 در غدد لنفاوی با ارتشاح بالای سلول های سرطانی (ماکرومتاستاز) نیز مشاهده گردید. فراوانی سلول های t تنظیمی طبیعی در خون محیطی افراد بیمار نسبت به افراد سالم فراوانی بیشتری را نشان می دهد که این افزایش همراه با افزایش فراوانی در فنوتیپ فعال در سلول های treg (foxp3high) می باشد. تفاوتی در فراوانی سلول های تنظیمی tr1 و cd8+ treg در خون محیطی افراد سالم و بیمار دیده نشد، اما در بافت توموری نسبت به سالم پستان افزایش معنی داری را نشان داد. درصد فراوانی جمعیت های مختلف t تنظیمی در بافت تومور افزایش معنی داری را نسبت به خون محیطی و غده لنفاوی نشان داد. افزایش این جمعیت های سلولی در غده لنفاوی ماکرومتاستاتیک در مقایسه با میکرو متاستاتیک نیز معنی دار بود. بیان il-10 بعنوان یک سایتوکاین مهم مهاری افزایش معنی داری را در بافت تومور در مقایسه با بافت سالم پستان نشان داد، اما تفاوتی در بیان tgf-? مشاهده نشد. در غده لنفاوی میکرومتاستاتیک بیان tgf-β نسبت به ماکرو متاتستایک افزایش نشان می دهد اما تفاوتی در بیان il-10 مشاهده نشد. بنظر می رسد متابولیسم اسید آمینه آرژنین (آرژینازها و inos) در کنار تولید پروستاگلاندین e2 (cox-2) نسبت به متابولیسم اسید آمینه تریپتوافان نقش مهمتری در القاء شرایط سرکوب کننده ایمنی در بافت تومور دارد. از یافته های حاضر می توان نتیجه گرفت که ایجاد یک پاسخ ایمنی سرکوب کننده در پاسخ ایمنی بیماران مبتلا به سرطان پستان به حضور سلول های توموری وابسته بوده و بنظر می رسد تا هنگامی که سلول های توموری در جایگاه اولیه خود قرار داشته باشند عملکرد عمومی سیستم ایمنی بیماران دچار مشکل نشده و نقص ایمنی محدود به موضع تومور می باشد، اما با انتشار تومور به نقاط دیگر سیستم ایمنی بطور کلی تحت تأثیر تومور قرار گرفته و نقص ایمنی سیستمیک می گردد.

لیشمانیوز از بیماری های مشترک انسان و دام می باشد و به صورت ضایعات پوستی، احشایی و مخاطی- پوستی بروز می کنند. عامل بیماری تک یاخته ای به نام لیشمانیا است که بر حسب محیط زندگی خود به دو شکل تاژک دار و بی تاژک دیده می شود. ناقل انگل گونه های پشه خاکی جنس فلوبوتوموس و میزبان نهایی انگل شامل انسان، سگ سانان و جوندگان است. نوتروفیل ها اولین سلول هایی هستند که در محل تلقیح انگل حضور می یابند. این سلول ها در مواجهه با انگل لیشمانیا آن ها را فاگوسیتوز می کنند. مطالعات مختلف نشان می دهند نوتروفیل ها در اثر محرک های مختلف می توانند تعدادی کموکاین تولید کنند و این کموکاین ها می توانند نقش مهمی در فعال شدن یکی از پاسخ های th1 یا th2 داشته باشند. در این مطالعه کموکاین های cxcl8 ,ccl4, ccl3 تولید شده توسط نوتروفیل ها پس از روبرو شدن با انگل بررسی شد. از 30 فرد سالم خونگیری شد و نوتروفیل های خون محیطی با استفاده از 1077-histopaque، دکستران و سانتریفیوژ جدا شد. پس از انجام آزمون تعیین درصد زنده بودن و خلوص، سلول ها شمارش شد. سپس این سلول ها با اشکال پروماستیگوت انگل در فاز ایستا مجاور شد و در انکوباتور co2 به مدت یک ساعت انکوبه شد نوتروفیل های تحریک نشده به عنوان کنترل استفاده شدند. پس از استخراج rna با استفاده از کیت qiazol lysis reagent، rna توسط مجموعه آنزیمm -mulv و rnase inhibitor و random hexamer به cdnaتبدیل شد. از cdna برای انجام real time pcr استفاده شد. ژن های انتخاب شده ژن کموکاین های cxcl8 ,ccl4, ccl3بوده و از ?-actin هم به عنوان ژن رفرانس استفاده شد و سپس از فرمول –??ct2 تغییر بیان ژن ها بررسی شد. تغییری در بیان mrna ژن های3 ccl و ccl4 در میان نوتروفیل های تحریک نشده و تحریک شده با لیشمانیا مشاهده نشد. اما نوتروفیل ها بیان بالایی از cxcl8 بعد از مواجه با لیشمانیا نشان دادند

روش مورد استفاده روش راکت ایمونو الکتروفورز برای کنترل کیفی واکسن پلی ساکاریدی 4 ظرفیتی مننژیت در آزمایشگاه می باشد و ارزیابی پارامترهای عملکردی برای اطمینان از مناسب بودن غلظت های پلی ساکاریدی در نمونه واکسن مورد بررسی قرار دادیم. این غلظت معیاری از پوتنسی واکسن است. آنتی سرم های اختصاصی در مقابل چهار پلی ساکارید قرار می گیرد. و عدم تداخل با آنتی ژن های غیر مرتبط با روش دابل ایمونو دیفیوژن انجام شد. مناسب بودن شرایط این آزمایش مثل غلظت،زمان چک شده و شرایط ایده ال ایجاد شد. دقت تکرارپذیری و دقت بینابینی روش با بررسی و مقایسه نتایج حاصله در یک ران ازمایش و نتایج ازمایشهای انجام شده در روزهای مختلف با یکدیگر مقایسه شده است و ضریب تغییرات به ترتیب زیر 5% و زیر 15% حاصل شد. ضریبr2 به عنوان شاخص خطی بودن بزرگتر از 95% می باشد. با توجه به مزایای روش راکت ایمونو الکتروفورز به سایر روش ها می توانیم از این روش برای ازمایش پوتنسی واکسن مننگوکوک در آزمایشگاه کنترل استفاده کنیم.

چکیده ندارد.