بمنظور بررسی اثرات شیمی درمانی و گرمادرمانی بر کاهش وزن، پوسیدگی و دیگر ویژگیهای دو رقم نارنگی (کلمانتین و کینو) در انبار سرد (6+-1 درجه سانتی گراد) و انبار معمولی در سالهای 1376 و 1377 یک سری آزمایش انجام شد. در این آزمایش انجام شد. در این آزمایش ها امولسیون واکس (50 درصد و 70 درصد)، ایمازالیل (750 و 1000 میلی گرم در لیتر)، 2، -4 دی ایزوپیل استر (1000 و 1500 میل گرم در لیتر) و همچنین بر هم کنش آنها بر روی ارقام کلمانتین و کینو به کاربرده شد. سپس میوه های تیمار شده کینو و کلمانتین به ترتیب به مدت 5 و 3 ماه در انبار سرد و انبار معمولی نگهداری شدند. نتایج نشان داد که میوه هایی که در انبار معمولی نگهداری شده بودند کاهش وزن بیشتری نسبت به انبار سرد داشتند. در هر دو نوع انبار، تیمارهایی از امولسیون واکس که حاوی ایمازالیل یا 2، -4 دی بودند در کم کردن کاهش وزن موثر بودند. بیشترین کاهش وزن در میوه های بدون واکس مشاهده شد و ماه نگهداری در انبار، کمترین مقدار کاهش وزن را داشتند. ایمازالیل به طور معنی داری باعث کاهش درصد پوسیدگی گردید. همچنین نتایج نشان داد که ایمازالیل در کاهش پوسیدگی در انبار خیلی موثرتر از 2، -4 دی می باشد. در انبار معمولی میوه هایی که با امولسیون واکس تیمار شده بودند دارای مواد جامد محلول کمتری بودند. در آزمایش گرمادرمانی در سالهای 1376 و 1377 میوه های هر دو رقم نارنگی در هوای 36 درجه سانتی گراد به مدت 24 و 36 ساعت و آب 25، 40 و 53 درجه سانتی گراد به مدت 2/5 و 5 دقیقه قرار گرفتند و سپس در سوسپانسیون اسپور قارچ (106/ml) penicillum digitatum غوطه ور گردیدند. هوای 36 درجه سانتی گراد به مدت 24 ساعت به طور معنی داری باعث کاهش درصد پوسیدگی درمیوه ها گردید. گرمادرمانی با آب گرم قبل از مایه زنی میوه ها در کنترل پوسیدگی در طول انبار موثر واقع نشد.