سامانه های دارورسانی بر پایه نانوذرات آلبومینی به دلیل برخی ویژگی هایشان نظیر زیست سازگاری، تجزیه پذیری در بدن و امکان اصلاح سطح در راستای رسانش هدفمند عوامل درمانی، به صورت گسترده ای در حال تحقیق و توسعه هستند. در این پژوهش، نانوذرات آلبومین سرم انسانی حاوی داروی تاموکسیفن و متصل به پادتن تک دودمانی 1f2 (ضد گیرنده her2) تولید، مشخصه یابی و مورد بررسی برون و درون تنی قرار گرفت. برای تولید نانوذرات آلبومین حاوی دارو از یک روش نامحلول سازی اصلاح شده شامل اعمال فراآوادهی بر روی محلول آبی آلبومین حاوی تکه های دارو پیش از اضافه نمودن اتانول استفاده شد. میزان بارگذاری و انباشتگی دارو در نانوذرات با به کارگیری روش رویه پاسخ و با طراحی مرکب میانی آزمایش ها، بهینه سازی شد. تحت شرایط بهینه ی 6/1 میلی گرم بر میلی لیتر غلظت دارو، 8/7 ph و زمان تماس 5 ساعت برای دارو و آلبومین، بالاترین مقدار بارگذاری دارو، 65/6 % و بازدهی انباشتگی دارو، 74% به دست آمد. سپس، پادتن تک دودمانی 1f2 از طریق یک پیوند دهنده پلی اتیلن گلیکول دو عاملی، به سطح نانوذرات متصل شد. نتایج الایزا نشان داد بالاترین میزان اتصال پادتن به نانوذرات برابر 4±23%، هنگام به کارگیری 100 برابر غلظت مولی پادتن از معرف تراث برای تیوله نمودن پادتن و افزودن 10 میکروگرم از پادتن تیوله شده به یک میلی گرم از نانوذرات پگیله شده به دست می آید. تجزیه و تحلیل فلوسیتومتری نشان داد میزان جذب نانوذرات متصل به پادتن 1f2، تولید شده تحت شرایط بهینه، بر روی سلول های her2 مثبت bt474، بالا و بر روی سلول های her2 منفی mcf7، پایین است. نانوذرات آلبومین سرم انسانی حاوی داروی تاموکسیفن و متصل به پادتن 1f2، دارای میانگین اندازه 208 نانومتر، پتانسیل زتای mv 14- و pdi برابر 13/0 بوده و از نظر شکل به صورت کروی هستند. رفتار رهایش دارو از نانوذرات اصلاح شده با پگ و پادتن ، بیانگر رهایش آهسته تر و با کنترل بیشتر در مقایسه با نانوذرات اصلاح نشده بود. بررسی پایداری کوتاه مدت طی 96 ساعت، بیانگر حفظ خواص فیزیکی-شیمیایی نانوذرات و فعالیت زیستی 1f2 در دمای 4 درجه سلسیوس است. همچنین خواص سامانه تولید شده پس از 3 ماه نگهدری پودر آن در دمای محیط تغییری نکرد. بررسی کارایی سامانه تولید شده در از بین بردن سلول های bt474 در محیط برون تنی با روش ارزیابی سلولی xtt، بیانگر سمیت بالاتر آن در مقایسه با دیگر سامانه ها شامل داروی آزاد، نانوذرات متصل به پادتن و بدون دارو و نانوذرات حاوی دارو و بدون اتصال به پادتن بود. همچنین، سامانه تولیدی تقریباً هیچگونه سمیتی بر روی سلول های mcf7 نشان نداد. نتایج اولیه از بررسی های درون تنی بر روی موش های نود بالب سی، نشان دهنده ثابت ماندن حجم تومور حیوانات دریافت کننده 1f2 است. نتایج مقدماتی بررسی های درون تنی این سامانه برای به کارگیری بالینی آن در درمان سرطان گسترش یافته سینه بسیار امیدبخش است.

چکیده ندارد.

یکی از موانع عمده در تولید رده های سلولی ترانسفورم شده پایدار مشکل کلون سازی است . متداولترین روش برای چیره شدن بر این مشکل استفاده از سلولهای مغزی میباشد. سلولهای مغزی از طریق اتصال مستقیم و تولید فاکتورهای رشد مختلف محیط نسبی را برای رشد و تکثیر رده های سلولی دیگر در کشت همزمان فراهم میکنند. در مطالعات انجام یافته در آزمایشگاه اثبات شده است که اتصال سلول به سلول و سلول به ماتریکس خارج سلولی سبب گسیل سیگنالهای رشد و تکثیر به درون سلول میشود. cd44 از سری مولکولهایی است که احتمال دخالت آن در مسیر اتصال و گسیل سیگنال به درون سلول مطرح شده است . در این پایان نامه از رده های فیبروبلاست تهیه شده از بافتهای مختلف جنین و پوست انسان بالغ بعنوان لایه سلولی مغزی جهت مطالعه اثرات آنها بر توانایی تکثیر و کلونی زایی لنفوسیت b ترانسفورم شده انسان (lcl) با ویروس اپشتارین بار (ebv) استفاده گردید. در ارزیابی نقش سلول مغزی، تاثیر اتصال فیزیکی و همچنین مدیاتورهای مترشحه سلولهای مغزی در کشت همزمان مطالعه گردید. علاوه بر مطالعه راندمان کلونی زایی سلولهای ترانسفورم شده، پرولیفراسیون این سلولها از طریق جذب تیمدین رادیواکتیو هم بررسی گردید. در نهایت در کشت همزمان سلولهای ترانسفورم شده در حضور آنتی بادی مونوکلونال ضد cd44، نقش این مولکول در تاثیرات سلولهای مغزی مورد ارزیابی قرار گرفت . با توجه به نتایج کسب شده اثرات سلولهای مغزی به سه عامل: غلظت سلول مغزی، منبع سلول مغزی و اتصال مستقیم بین سلول مغزی و lcl بستگی دارد. کاهش معنی دار در کلنی زایی lcl در حضور تعداد زیاد سلول فیبروبلاست (حالت confluent) در مقایسه با تعداد کمتر سلول فیبروبلاست (حالت subconfluent) مشاهده گردید. بالاترین توانایی کلنی زایی در حضور فیبروبلاستهای ریه به دست آمد و به دنبال آن سلولهای foreskin، پوست و کبد قرار گرفتند. اثرات تکثیری سلولهای مغزی به صورت عمده از طریق برقراری اتصالات فیزیکی با سلول lcl فراهم گردید با این حال واسطه های مترشحه آنها تا اندازه ای موثر بودند. سلولهای جنینی در محیط کشت از رشد و تکیر بالایی برخوردار هستند و این امر با تولید عوامل رشد پاراکرین و اتوکرین فراهم میشود و در این میان فیبروبلاستهای ریه احتمالا فاکتورهای رشد بیشتری تولید میکنند. کلنی زایی lcl در غلظت بهینه سلول مغزی نسبت به محیط کشت کنترل 20 برابر افزایش نشان داد. در بین رده های فیبروپلاست پوست در سنین مختلف ، فیبروپلاست جنین از بالاترین توانایی کلنی زایی برخوردار بود. آنتی بادی ضد cd44 قادر به توقف گسیل سیگنالهای تکثیری از سلولهای مغزی به lcl نبود. احتمالا آنتی بادی استفاده شده بر ضد cd44 ممکن است قادر به توقف اتصال cd44 به لیگاند خود یعنی هیالورونان نباشد و یا اساسا cd44 در رده سلولی ما به صورت ذاتی قادر به اتصال لیگاند نیست . با وجود تنوع زیادی در آنتی بادی ضد cd44 لازم است از انواع دیگری از آنتی بادیهای منوکلونال ضد cd44 با ویژگیهای متفاوت استفاده شود تا بتوان نتایج بدست آمده در این پایان نامه را بدقت ارزیابی نمود.

هورمون های گلیکوپروتئینی شامل : tsh,lh,fsh,hcg از دو زیرواحد شدیدا" گلیکوزیله آلفا و بتا تشکیل شده اند زیرواحد آلفا در تمام هورمونهای این خانواده یکسان بوده و بین زیرواحدهای بتا نیز همولوژی زیادی وجود دارد. تشخیص افتراقی این هورمونها مستلزم تولید آنتی بادی های منوکلونال اختصاصی علیه زیرواحد بتا می باشد. در این مطالعه هشت هیبریدوم موشی مولد آنتی بادی منوکلونال علیه زیرواحدهای آلفا و بتای هورمونهای hcg و fsh تولید و خصوصیات آنها مورد مطالعه قرار گرفت . همچنین با استفاده از آنتی بادیهای منوکلونال، آزمونهای الایزا جهت سنجش این هورمونها طراحی گردید.