در این پژوهش بیست ورزشکار زن سالم کاراته کا نخبه که همگی در زمان انجام آزمایشات و در طی 4 هفته اخیر فاقد آسیب و یا درد اندام تحتانی بودند(میانگین سنی21.8) مورد بررسی قرار گرفتند. فعالیت عضلانی عضلات مورب پهن داخلی و پهن خارجی در حین دو تکنیک مواشی گری و زنکوتسوداچی و در پای غالب و غیر غالب ورزشکاران ثبت شد و زمانبندی فعالیت این عضلات به کمک گونیامتری همزمان مفصل زانو تعیین شد. پس از پردازش داده های الکترومیوگرافی و محاسبه rms با استفاده از روش چشمی زمان تاخیری شروع فعالیت عضلات نسبت به زمان شروع حرکت زانو (داده های گونیامتر) تعیین شد و نتایج با استفاده از روش های آماری آنالیز واریانس برای طرح های مختلط بین گروهی و درون گروهی و آزمون t وابسته و مستقل زمان شروع به فعالیت عضلات مورب پهن داخلی و پهن خارجی را مورد بررسی قرار گرفت.که نتایج مربوط به آزمون بین گروهی بیان می دارد که بین رفتار کلی زمان تاخیری شروع فعالیت عضلات مورب پهن داخلی و پهن خارجی پای غالب و غیرغالب در دو تکنیک مواشی گری و زنکوتسوداچی بین دو گروه کاتا و کومیته تفاوت معنادار وجود دارد و همچنین نتایج مربوط به تاثیرات آزمون درون گروهی بیان می دارد که بین برتری پا، گروه و تکنیک در رفتار کلی زمان تاخیری شروع به فعالیت ارتباط معنادار وجود دارد.به گونه ای که عضلات مورب پهن داخلی و پهن خارجی پای غیرغالب در کاتاکاران در تکنیک زنکوتسوداچی در مقایسه با تکنیک مواشی گری سریعتر وارد عمل می شوند و همچنین عضله مورب پهن داخلی در تکنیک زنکوتسوداچی در کاتاران نسبت به کومیته کاران زودتر وارد عمل می شود.