یکی از مشکلات دردرمان بیماران مبتلا به سرطان مقاومت دارویی است ،به طوری که این بیماران نسبت به داروهای مختلف که مکانیسم های اثرمتفاوتی دارند مقاوم می شوند. مقاومت دارویی پدیده پیچیده ای است که در آن ژن های متعددی که تنظیم کننده انتقال دارو، ترمیم سلولی، خنثی کردن سموم ومتابولیسم داروها می باشند نقش دارند.با این وجود در اغلب رده های سلولی و بیماران سرطانی افزایش فعالیت ژن های abc transporter می تواند اساس فنوتیپ مقاومت باشد.افزایش فعالیت ژن های فوق در بسیاری از سیستم های in vitro دیده شده است. با این حال اهمیت کلینیکی آن در بیماران سرطانی مشخص نیست. هدف از این تحقیق بررسی بیان ژن های mdr1،mrp1 ،bcrp ،lrp در بافت تومورال و مجاور تومور بیماران مبتلا به سرطان پستان و یافتن ارتباط احتمالی میان سطح بیان این ژن ها و پیامدهای کلینیکی وپاسخ به درمان است. علاوه بر آن اثر پلی مرفیسم c3435t بر بیان ژن mdr1 و پاسخگویی به درمان وعلائم کلینیکی وپاراکلینیکی مورد بررسی قرارگرفت. در این تحقیق بیان ژنهای فوق در54 بیمار مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی تهران با استفاده از real time rt-pcr و فلوسایتومتری ارزیابی شد و با نوع پاسخ بیماران به داروهای شیمی درمانی مقایسه گردید. همچنین پلی مرفیسم c3435t ژن mdr1 توسط تکنیک pcr-rflp موردارزیابی قرارگرفت. بیان ژن lrp, mrp1, mdr1 در بافت تومورال بیماران نسبت به بافت سالم مجاور تومور به طور معنی دار افزایش پیداکرده بود. در حالیکه بیان ژن bcrp در بافت سالم نسبت به بافت تومورال افزایش نشان می دهد. همچنین در ارتباط با اثر بیان این ژنها بر پاسخ به درمان دیده شد که بیان ژنهای lrp, mrp1 در بیمارانی که به درمان پاسخ داده اند به طور معنی داری نسبت به بیمارانی که به درمان پاسخ نداده اند پائین تر می باشد در حالی که در مورد ژنهای bcrp, mdr1 دیده شد هر چند که بیان آن در بیمارانی که به درمان پاسخ داده اند پائین تر است اما این اختلاف معنی دار نمی باشد. نتایج فلوسایتومتری نیز نشان داد که بیان ژن های mrp1,mdr1 در بافت سالم مجاور تومور به طور معنی داری نسبت به بافت تومورال کاهش نشان می دهد. همچنین آنالیز همبستگی نشان داد که بیان mrp1,mdr1 در سطح mrna و پروتئین با همدیگر همبستگی دارد. بین بیان ژنهای فوق وعلائم کلینیکی وپاراکلینیکی مانند اندازه تومور، گرید بافتی ،در گیر غدد لنفاوی و... ارتیاطی دیده نشد. 18% بیماران ژنوتیپ cc، 56% ژنوتیپ ct و26% هم ژنوتیپ tt داشتند درحالیکه درگروه کنترل ژنوتیپ cc در 23%، ژنوتیپ ct در50% وژنوتیپ tt در27% افراددیده شد.گروه کنترل وبیماران ازنظرفراوانی آللها و ژنوتیپ باهم تفاوت معنی داری نداشتند. نتایج حاصل از اندازه گیری بیان ژن mdr1 نشان داد که بیان این ژن در مبتلایان به سرطان پستان با ژنوتیپ های متفاوت، اختلاف آماری معنی داری دیده می شود در گروه بیماران افراد دارای ژنوتیپ tt بیان کمتری نسبت به ژنوتیپ cc وct داشتند. همچنین بین کسانی که به درمان پاسخ داده بودند و آنهایی که به درمان پاسخ نداده بودند از نظر فراوانی ژنوتیپ تفاوت معنی داری دیده نشد. علائم ویافته های کلینیکی و پاتولوژی نیز با ژنوتیپ ارتباطی نشان نداد. در مجموع با توجه به نتایج ما ودیگر محققین به نظر می رسد که mrp1 و lrp به عنوان یک فاکتور پیش آگهی و معیاری برای ارزیابی پاسخ به درمان می توانند بسیار مفید باشند در حالی که در مورد mdr1 و bcrpنیاز به کار بیشتر و انجام مطالعات بشتری احساس می شود.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.