نام پژوهشگر: علی مراد رشیدی

تهیه ی مشتق های نانولوله های کربنی چند دیواره از طریق واکنش های افزایشی الکتروفیلی، رادیکالی و دی آزودار کردن و بررسی عملکرد آن ها به عنوان حس گرهای گاز هیدروژن سولفید
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه کاشان - دانشکده شیمی 1391
  فائزه رستمی   لیلا مرادی

نانولوله های کربنی به عنوان یکی از دگرشکل های کربنی و عضوی از خانواده فولرن ها، به دلیل سطح زیاد و اندازه نانومتری مورد توجه بسیاری از پژوهش گران قرار گرفته اند. نانولوله های کربنی پتانسیل قابل توجهی برای داشتن کاربردهایی چون بالا بردن خواص ترکیب های پلیمری، ذخیره ی انرژی، نشر میدان و حس گرها دارا هستند. از جمله گازهایی که نیاز به تشخیص مقادیر بسیار کم آن در محیط از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، گاز سمی و بسیار خورنده هیدروژن سولفید می باشد. هیدروژن سولفید بعد از نیتریک اکسید و کربن مونوکسید خطرناک ترین گاز جهان به شمار می رود. حس گرهای گازی به منظور تشخیص مولکول های گازی در سال های اخیر مورد توجه بوده است. نانولوله های کربنی به دلیل داشتن سطح زیاد می توانند تعداد بی شماری از موقعیت هایی را که مولکول های گازی در آنجا واکنش نشان دهند، فراهم سازند. جذب مولکول های گازی روی سطح نانولوله های کربنی خام و یا عامل دار، خواص الکتریکی آ ن ها را تغییر می دهد و به آنها این قابلیت را می دهد تا به عنوان یک حسگر گازی عمل کنند. در پژوهش حاضر، از واکنش های افزایشی الکترون دوستی، رادیکالی و دی آزودار کردن به منظور عامل دار کردن نانولوله های کربنی چند دیواره استفاده شده است. گروه های عاملی ایجاد شده بر روی انتها و دیواره های نانولوله ها عبارتند از: گروه های آمینی، آمیدی و گروه های هیدروکسیل. مشتق های به دست آمده، از طریق طیف سنجی مادون قرمز، طیف بینی رامان، آنالیز توزین حرارتی شناسایی شدند و عملکرد آن ها به عنوان حس گر گاز هیدروژن سولفید مورد بررسی قرار گرفت.

افزایش مقاومت مکانیکی پلی اتیلن بر اثر افزودن نانوسیلیس به آن
پایان نامه دانشگاه آزاد اسلامی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود - دانشکده علوم پایه 1393
  رامین مقدم زارع   علی مراد رشیدی

در این تحقیق با افزودن درصدهای مختلف نانوسیلیس به پلی اتیلن ، نانوکامپوزیت هایی از پلی اتیلن – نانوسیلیس به وجود آمد که با استفاده از یک دستگاه مخلوط کن داخلی با روش اختلاط مذاب فرایند شدند. نانوکامپوزیت های خروجی از مخلوط کن داخلی در یک دستگاه پرس گرم قالبگیری شده و سپس توسط دستگاه پانچ به ابعاد استاندارد مربوط به آزمون های کشش و ضربه درآمدند. محصولات نهایی تحت آزمون کشش ، آزمون ضربه و آنالیز وزن سنجی گرمایی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که نانوکامپوزیت شامل 5 % وزنی نانوسیلیس رشد عالی و قابل ملاحظه ای در خواص مکانیکی داشته است. در این نمونه مقاومت ( استحکام ) کششی 174 درصد رشد و مدول یانگ 129 درصد رشد داشته است. همچنین نانوکامپوزیت شامل 5 % وزنی نانوسیلیس بالاترین مقاومت گرمایی ( پایداری حرارتی ) را در بین سایر نمونه ها داشته است. در این تحقیق از پلی اتیلن سنگین (hdpe ) گرید ex3 استفاده شد که چگالی آن برابر با g / cm3 944/0 و مقاومت ضربه آن برابر kj / m2 22 می باشد و در خطوط انتقال آب فشار قوی و فاضلاب کاربرد دارد.