نام پژوهشگر: حسین شباهنگ
عماد ابراهیم زاده هادی شریف مقدم
مقدمه : تولید دانش به عنوان یکی از کارکردهای مورد انتظار دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. به طوری که میزان و کیفیت دانش تولید شده از معیارهای ارزیابی عملکرد اعضاء هیات علمی است. یکی از مهمترین روشهای ارزیابی برونداد علمی محققان و مراکز تحقیقاتی استفاده از شاخص هیرش می باشد. هدف از این پژوهش ارزیابی برون داد علمی اعضاء هیأت علمی دانشکده پزشکی و بیمارستان تابعه دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی مشهد از طریق اندازه گیری شاخص هیرش است. روش بررسی : پژوهش حاضر از نوع کاربردی – توصیفی می باشد. جامعه ی پژوهش 413 نفر اعضاء هیأت علمی دانشکده پزشکی و بیمارستانهای تابعه دانشگاه علوم پزشکی مشهد هستند. داده های اصلی پژوهش شامل مقالات و استنادات به هر مقاله از طریق جت و جو در نمایه استنادی تحت وب اسکوپوس (scopus) جمع آوری شد. با تولید نرم افزاری با قابلیت خواندن خروجی متنی (bibtex) خروجی های پایگاه اسکوپوس را با سرعت و دقت وارد پایگاه داده نموده، و عبارات های جست و جو برای مستند سازی نام نویسندگان در نرم افزار ثبت گردید و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده شد. یافته ها: از بین 413 نفر جامعه مورد بررسی تنها 274 نفر در پایگاه اسکوپوس دارای مقاله بودند. میانگین شاخص هیرش مردان (28/1) بالاتر از زنان (78/0) می باشد. میانگین شاخص هیرش در حوزه علوم بالینی (95/0) کمتر از علوم پایه (02/2) می باشد. شاخص هیرش استادان بالاتر از مربیان می باشد. بالاترین میانگین شاخص هیرش مربوط به رشته تخصیی ایمنی شناسی (50/4) و کمترین آن مربوط به رشته های تخصصی انفورماتیک پزشکی (0) و طب اورژانس (0) می باشد. نتیجه گیری : استفاده از نرم افزار طراحی شده باعث کاهش زمان و افزایش دقت جمع آوری اطلاعات شد، لذا تولید نرم افزار برای مطالعات علم سنجی با توجه به حجم بالای اطلاعات ضروری می باشد. در تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده مشخص شد که بین میانگین شاخص هیرش و جنسیت (p=0.002)، حوزه موضوعی (p<0.001) ، مرتبه علمی (p=0.004) و رشته تخصصی (p<0.001) اعضاء هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد تفاوت معناداری وجود دارد و بین میانگین شاخص هیرش و سن آنان ارتباط معنادار وجود نداشت (p=0.39) در مجموع ، تولیدات علمی پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی مشهد در پایگاه اطلاعاتی اسکوپوس رقم قابل قبولی نیست. بنابراین، مسیولان دانشگاه برای بهبود این وضعیت بایستی شرایطی را فراهم نمایند تا پژوهشگران انگیزه و توان لازم برای انتشار مقاله در مجله های معتبر بین المللی را به دست آورند.