هدف از این تحقیق بررسی کارسینوم مری و نسبت شیوع تومور مری به تومورهای دستگاه گوارش در طی 5 سال اخیر (72-77) در بیماران بستری در بخش جراحی بیمارستان خاتم الانبیاء زاهدان و سپس تعیین میزان فراوانی کارسینوم مری براساس سن، جنس ، محل آناتومیک و تعیین شایعترین نوع کارسینوم مری بوده است . و این تحقیق بصورت مطالعه توصیفی گذشته نگر و براساس جواب نمونه پاتولوژی و بررسی پرونده بیماران بستری در بخش جراحی انجام گرفت و در مجموع از 21500 نمونه ارسالی به بخش پاتولوژی حدود 3621 نمونه مربوط به دستگاه گوارش می باشد و از این تعداد 2869 نمونه غیرپلازی و 752 نمونه نئوپلازی تشخیص داده شده است و از بررسی پرونده آنان نتایج متعددی بدست آمده است که اهم آن به شرح زیر می باشد: 1-بیشترین نئوپلازیهای دستگاه گوارش مربوط به مری با 268 مورد (35/6 درصد) و کمترین آن مربوط به طحال با 2 مورد (0/3 درصد) می باشد. 2-از مجموع 172 مورد scc حدود 75 مورد (43/6 درصد) در مردان و 97 مورد (56/4 درصد) در خانمها و از 55 مورد آدنوکارسینوم 23 مورد (41/8 درصد) درر مردان و 32 مورد (58/2 درصد) در زنان وجود داشته است . 3-شایعترین محل کانسر scc در ثلث میانی مری (75/6 درصد) و شایعترین محل کانسر آدنوکارسینوم در ثلث تحتانی مری (90/9 درصد) می باشد. 4-موارد آدنوکارسینوم در 2/5 سال اول مطالعه 23 مورد و در 2/5 سال دوم 32 مورد بوده که حاکی از افزایش شیوع آن می باشد. 5-بیشترین شکایت بیماران بلع دردناک و بعد کاهش وزن و بی اشتهایی بوده و شایعترین یافته های بالینی نیز لاغری و رنگ پریدگی بیمار بوده است .

در این مطالعه، شیوع پولیپ جوانان را در بیماران زیر 30 سال مراجعه کننده بر خونریزی گوارشی به بیمارستانهای خاتم الانبیا (ص ) و علی اصغر (ع) بررسی نموده (در طی سالهای 78-74) و شیوع آنرا با سایر علل خونریزی گوارشی مقایسه کردیم. 376 بیمار با خونریزی گوارشی تحتانی در طی یک دوره 5 ساله بررسی شدند و پرونده آنان به طور retrospective مورد نگرش قرار گرفت . از این میان 104 بیمار مبتلا به پولیپ جوانان بودند که بررسی بافت شناسی هم در مورد آنان انجام گرفته بود. سن mean بیماران 6/7+-0/6 سال بود و نسبت male به female در حدود 2 به 1 بود. خونریزی گوارشی تحتانی با 11/6+-2/3 mean duration شایعترین علامت بالینی بیماران (84/6 درصد) بود. پولیپها در 91/3 درصد موارد منفرد بودند. اکثر آنان (71/7 درصد) در فاصله 10 سانتیمتری از آنوس واقع بودند. عود پولیپ در 8/6 درصد بیماران به چشم می خورد. پولیپ جوانان شایعترین علت خونریزی گوارشی تحتانی در این گروه سنی بود (27/7 درصد) با توجه به اینکه در تعداد قابل توجهی از بیماران پولیپها متعدد بوده و در قسمت ابتدایی کولون واقع اند، کولونوسکوپی کامل توصیه می شود. پولیپهای کولون باید حتما از نظر پاتولوژی بررسی شوند تا احتمال نئوپلاسم در آنها rule out شود. پولیپکتومی از راه کولونوسکوپ در پولیپ جوانان یک روش موفق در اغلب موارد است . ارجاع به موقع بیماران می تواند در تسریع روند تشخیص و درمان بیماران موثر باشد.

همانطور که میدانیم هر بیماری که تحت هر نوع عمل جراحی قرار می گیرد در معرض عفونت زخم جراحی می باشد که شایعترین منشا این عفونت در درجه اول خود بیمار و در درجه بعدی تیم جراحی می باشد. جراحان در سرتاسر جهان جهت کاهش آلودگی های سطح پوست و کاهش عفونتهای زخم بعنوان یک اصل ثابت قبل از شروع انسیزیون پوستی محل عمل را با یک ماده انتی باکتریال که معمولا بتادین می باشد شستشو داده و پس از این مرحله شان استریل پهن شده و عمل جراحی شروع می گردد. اما در بعضی مراکز و توسط عده ای از جراحان قبل از این مرحله جهت کاهش هر چه بیشتر میکروبهای سطح پوست و کاهش عفونت ، پوست محل عمل به مدت پنج دقیقه با بتادین اسکراب در شرایط استریل شستشو شده و سپس رنگ کردن انجام می شود. با توجه به تناقضات در کتب و مراکز مختلف جهت نقش پرپ در پیشگیری از عفونت زخم بعد از عمل بر آن شدیم که تحقیقی در این زمینه انجام دهیم این تحقیق به مدت 6 ماه (از تاریخ 77/10/6 لغایت 78/4/6) بر روی تعداد 526 بیمار انجام گرفت و بیماران بطور تصادفی در دو گروه پرپ و غیرپرپ قرار گرفتند و نتایج تحقیقات نشان داد که شیوع عفونت در گروه پرپ 10/3 درصد و در گروه غیرپرپ 15 درصد بود. که با توجه به این موضوع پیشنهاد می شود که در تمام بیماران جراحی در صورت امکان پرپ قبل از عمل انجام گیرد.

درد شکم یکی از شایعترین بیماریهایی است که در کلینیک با آن روبرو می شویم که 40 درصد بیماران سرپایی را به خود اختصاص می دهد . همچنین یکی از سه شکایت شایع بیمارانی است که برای اولین بار به اورژانس مراجعه می کنند و حدود 5-10 درصد بیماران اورژانس را به خود اختصاص می دهد . چندین علت برای شکم حاد وجود دارد، که در این رساله مفصل بحث شده است .

فتقهای جدار شکم از شایعترین علل مراجعه بیماران به درمانگاههای جراحی می باشند. بطوریکه شایعترین علت منجر به جراحیهای بزرگ در بخشهای جراحی را شامل می شوند در این میان فتقهای کشاله ران به عنوان شایعترین فتق جدار شکم (75% فتق های جدار شکم) از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشند. گیر افتادن یا اینکارسره شدن (عدم بازگشت احشا بیرون زده از فتق بداخل شکم یا ‏‎incarceration‎‏) یک عامل مهم زمینه ساز برای عارضه دار شدن فتق های کشاله ران می باشد. در این مطالعه به بررسی شیوع اینکارسره شدن در فتق های کشاله ران در بیمارستان خاتم الانبیا زاهدان پرداخته شده است مطالعه از نوع توصیفی و گذشته نگر ‏‎(retrospectie)‎‏ بوده است. در این مطالعه کلیه بیماران فتق اینکارسره کشاله ران بستری در بیمارستان خاتم الانبیا زاهدان از ابتدای سال 1375 تا ابتدای 1380 مورد بررسی قرار گرفته اند در این بیماران متغیرهای فراوانی فتق اینکارسره کشاله ران،سن، جنس، سمت ایجاد فتق، مکانیزم فتق، نوع فتق، بروز اختناق، طول مدت ایجاد فتق، بروز علائم توکسیک و بروز علائم انسدادی مورد بررسی قرار گرفته اند. در مطالعه انجام شده از 1152 مورد فتق کشاله ران 143 مورد (4/12 درصد) اینکارسره بود. که در موارد اینکارسره میانگین سنی 24/29 سال و شایعترین گروه بیماران رده سنی 20-11 (دهه دوم) بوده است. و بیماران زیر یکسال کم ترین گروه سنی را تشکیل می داده اند. از 143 مورد 126 مورد مرد (1/88%) و 17 مورد زن(9/11%) بوده اند 98 مورد فتق سمت راست (5/68%) و 45 مورد فتق سمت چپ (5/31%) بوده اند از نظر نوع فتق 2 مورد از نوع فمورال (4/1%) و 141 مورد غیرفمورال (6/98%) بوده اند 16 مورد از نوع مستقیم (2/11%) و 127 مورد از نوع غیرمستقیم (8/88%) بوده اند. از نظر اختناق 28 مورد (6/19%) و 115 مورد غیر (4/80%) بوده اند. میانگین طول مدت فتق هم 85/15 ماه بوده است. از نظر علائم توکسیک 103 مورد - (1/72%) نیز علامت دار بوده اند 40 مورد (9/27%) فاقد علامت بوده اند. و از نظر بروز علائم انسدادی 49 مورد علامت دار بوده اند (4/34%) و 94 مورد فاقد علامت بوده اند (7/65%)

توده های پستانی از شکایات شایع زنان در تمام جوامع می باشد. در این میان سرطان پستان بعلت شیوع و مرگ و میر بالا در بین سرطانهای خانمها حائز اهمیت فراوانی است. سه رکن اصلی تشخیص زودرس سرطان پستان معاینه بالینی، ماموگرافی و نمونه برداری سوزنی یا ‏‎fna‎‏ می باشد که بررسی میزان دقت fna در تعیین ضایعات پستانی مورد مطالعه ما می باشد. fna روشی است ساده که با حداقل امکانات شامل یک سرنگ 10 سی سی، یک سر سوزن شماره 22، دو عدد لام و مقداری الکل در هر مرکز درمانی قابل انجام می باشد. این روش عارضه قابل توجهی نداشته، احتیاج به بی حسی و بستری شدن بیمار نیز ندارد. در این مطالعه بر روی 92 بیمار مراجعه کننده با توده پستانی در طی یکسال ابتدا fna سپس بیوپسی باز انجام شده است. براساس fna سه مورد (3/3%) کیست بوده که بعلت عدم انجام بیوپسی باز روی آنها از مطالعه حذف شدند. از بین 89 بیمار باقیمانده 7 مورد (9/7%) نمونه غیرکافی، 57 مورد (64%) خوش خیم و 25 مورد (1/28%) بدخیم گزارش شده است. با توجه به نتایج بیوپسی باز، در 8 مورد نتیجه fna منفی کاذب بوده است ولی هیچ موردی مثبت کاذب وجود نداشته است. لذا حساسیت روش fna ‏‎75/8‎‏% ، ویژگی آن 100%، مقدار پیشگویی کننده مثبت آن 100% و مقدار پیشگویی کننده منفی آن 86% تعیین گردیده که به امارهای جهانی نزدیک می باشد.میزان دقت ‏‎%88 fna‎‏ بوده که کمتر از دقت بیوپسی باز (100%) است. براساس این مطالعه می توان نتیجه گیری کرد که fna روش ساده و ارزان و قابل اعتماد در تشخیص بدخیمی از خوش خیمی در توده های پستان می باشد. مخصوصا در مواردیکه نتیجه fna مثبت است این روش می تواند جایگزین مناسبی برای بیوپسی باز باشد ولی مواقعیکه نتیجه آن منفی باشد و علائم بالینی دال بر بدخیمی باشند بهتر است fna تکرار شده یا از بیوپسی باز جهت تائید تشخیص کمک گرفت.

کیست هیداتید یکی ازبیماریهای انگلی انسان میباشد که در صورت عدم تشخیص به موقع عوارض شدید و مرگ آوری را در پی خواهد داشت؛ لذا ارزیابی روشهای تشخیصی آن حائز اهمیت است. سونوگرافی یکی از روشهای تشخیصی مهم این بیماری می باشد که با توجه به سهولت تکنیک و سرعت آن و قابل دسترس بودن آن، در این پژوهش که یک پژوهش توصیفی می باشد به تعیین ارزش تشخیصی سونوگرافی در تشخیص کیست هیداتید کبد (به دلیل شیوع بیشتر آن در کبد) پرداخته شد تا در صورت بالا بودن قدرت تشخیصی، آنرا به عنوان روش تشخیصی انتخابی برای این بیماری به کار برده و از به کارگیری سایر روشهای پرهزینه و وقت گیر که بعضا در دسترس نیستند ممانعت گردد. برای انجام این پژوهش پرونده 43 بیمار را که طی سالهای 1378-1368 در بیمارستان خاتم الانبیا زاهدان با تشخیص کیست هیداتید کبد بستری شده و مورد عمل جراحی قرار گرفته اند، بررسی شد همه این بیماران قبل از عمل، سونوگرافی شده بودند، با مقایسه نتیجه سونوگرافیها و تشخیص پس از عمل و با استفاده از اطلاعات موجود در پرونده بیماران نتایج زیر بدست آمد. -قدرت تشخیصی سونوگرافی برای کیست هیداتید کبد 95% می باشد- 77% موارد بیماری در زنان و 23% در مردان است- 55% موارد بیماری در سن 45-20 سال (سن فعالیت اجتماع) می باشد. - 32% در بالای 45 سال و 11% در زیر 20 سال دیده می شود. در نتیجه سونوگرافی در مقایسه با سایر روشهای تشخیصی به عنوان یک روش با قدرت تشخیصی بالا شناخته شد.

پانسمان بیولوژیک با پرده آمنیوتیک یکی از روشهای درمانی جهت جایگزینی پوست از دست رفت در بیماران مبتلا به سوختگی است درمطالعه ای که به صورت آینده نگر بر روی 80 بیمار مبتلا به سوختگی که تحت درمان با پانسمان بیولوژیک با پرده آمنیوتیک قرار گرفتند و مقایسه آن با بیمارانی که تحت درمان با پانسمان آنتی میکروبیال بودند نتایج ذیل حاصل گردید.9/56% افراد مورد مطالعه مبتلا به عفونت موضعی بودند که 5/17% مربوط به پانسمان بیولوژیک و 4*39% مربوط به آنتی میکروبیال می باشد 7/85% آنها سطوح مفصلی گرفتار بوده است و 3/64% این عفونتها با پانسمان آنتی میکروبیال و 7/35% با تعویض پانسمان بیولوژیک درمان شده اند. 9/11% افراد دچار عوارض ریوی همچون آتلکتاری و پنومونی بودند که 6/0% مربوط به پانسمان بیولوژیک و 3/11% مربوط به آنتی میکروبیال می باشد. میانگین تب در گروه پانسمان بیولوژیک ‏‎0/94c‎‏ +-04/39 و در گروه آنتی میکروبیال ‏‎39/7+-0/98c‎‏ است.5/17% افراد دار ترومبوفلبیت گردیدند که 1/8% مربوط به پانسمان بیولوژیک و 4/9% مربوط به آنتی میکروبیال می باشد. اختلاف معنی داری از لحاظ آماری بین عفونت موضعی، عوارض ریوی و تب در دو گروه وجود دارد که نشاندهنده کاهش این عوارض در پانسمان بیولوژیک است ولی در مورد ترومبوفلبیت این مسئله دیده نشد. در 5/22% افراد انجام پانسمان بیولوژیک منجر به شکست شده که نیاز به تغییر پانسمان بیولوژیک به آنتی میکروبیلا گردیده و 2/72% این بیماران افرادی بودند که پانسمان بیولوژیک قبل از دبریدمان صورت گرفته است.میانگین مدت بستر در پانسمان بیولوژیک 3 +- 5 روز در آنتی میکروبیال 5 +-9 روز بوده و همچنین میانگین هزینه در پانسمان بیولوژیک 035/076/1 +- 537/341/1 ریال و در آنتی میکروبیال 982/419/1 +- 751/205/2 ریال می باشد که در لحاظ آماری اختلاف معنی داری بین مدت بستری و هزینه در دو گروه وجود دارد که نشاندهنده کاهش هزینه و مدت بستری بیماران در گروه پانسمان بیولوژیک می باشد.